Tην «Ημέρα χωρίς αυτοκίνητο» συνηθίζουμε να τη γιορτάζουμε πρωτότυπα στα μέρη μας: μαζί με το αυτοκίνητό μας, που το βγάζουμε βόλτα (ή μας βγάζει, αφού και με το γιωταχί μας γίνεται στο τέλος ό, τι και με τα κατοικίδιά μας), ώστε να δείξουμε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο ότι εμάς τέτοια συμβολικά δεν μας αγγίζουν· στο κάτω κάτω, και αν βέβαια πιστέψουμε την καμπάνια του ΥΠΕΧΩΔΕ, έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε έναν οικολογικό παράδεισο, οπότε γιατί να στερηθούμε την αυτοκίνητη ελευθερία μας... Και την «Ωρα της Γης» με έναν ανάλογο τρόπο την τιμήσαμε πέρυσι: αδιαφορώντας. Φέτος τα πράγματα φαίνεται πως θα είναι καλύτερα, κυρίως επειδή υπήρξε ευρύτερη δημοσιότητα. Ετσι, απόψε το βράδυ, οχτώμισι με εννιάμισι, θα χωρέσουμε κι εμείς σ’ αυτό το ένα δισεκατομμύριο των ανθρώπων οι οποίοι, κατά τις προβλέψεις, θα σβήσουν τα φώτα τους για να στείλουν το μήνυμα ότι τώρα πρέπει να γίνει κάτι για τον πλανήτη, επειδή τώρα κινδυνεύει.
Τίποτε δεν μας εμποδίζει βέβαια να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στο τόσο βολικό για ποικίλα συμφέροντα και εξουσίες σενάριο, ότι μια χαρά πορεύεται ο πλανήτης και το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι απλώς μια επινόηση «υστερικών οικολόγων». ΄Η τέλος πάντων, και αν ακόμα δεχτούμε πως έχει λίγο πυρετό, θα τα καταφέρει να αυτορρυθμιστεί και να αυτοθεραπευτεί όπως και άλλες φορές στο παρελθόν. Μόνο που αυτό το μαγικό παρελθόν, στο οποίο παραπέμπουν παραμυθητικά οι «νηφάλιοι», ήταν προ ανθρώπου. Τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει πλέον η Φύση μάλλον υπερβαίνουν την αυτοθεραπευτική της ικανότητα, γιατί είναι προβλήματα ανθρωπογενή.
Η νόσος που ταλαιπωρεί τη Γη έχει το όνομα «πολιτισμός». Οχι, δεν είναι ένοχος συλλήβδην ο ανθρώπινος πολιτισμός αλλά ειδικά το μοντέλο του που έχει κυριαρχήσει, με κύρια γνωρίσματά του την απληστία και την αδιαφορία για το μέλλον αλλά και για οτιδήποτε κοινό. Μια «Ωρα» δεν αρκεί αν μετρήσουμε το όφελος με τα σταθμά της αγοράς. Αλλά αν έστω ο ένας στους δέκα χιλιάδες πειστεί να δει αυστηρότερα τις καταναλωτικές του συνήθειες, η κοινή ωφέλεια θα είναι όση από πέντε «Πρωτόκολλα του Κιότο», που όλο τίθενται σε ισχύ και όλο υπονομεύονται.
(Από την εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 28/03/2009)