Μία ενδιαφέρουσα πρόσφατη είδηση που όμως πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και δεν εσχολιάσθηκε από κανένα «μέσο» ήτο η ανακοίνωση της γνωστής πετρελαϊκής εταιρείας Shell για την πρώτη φόρτωση υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από το τέρμιναλ Sakhalin II, στη νήσο Σαχαλίνη, στο ανατολικότερο άκρο της Ρωσίας. Σύμφωνα με τη Shell, την περασμένη Κυριακή (29/3) εφορτώθησαν 145.000 κυβικά μέτρα υγροποιημένου αερίου στο δεξαμενόπλοιο “Energy Frontier” από τις εγκαταστάσεις LNG στον κόλπο Aniva στη Σαχαλίνη με προορισμό το Sodegaura terminal στον κόλπο του Τόκιο, στην Ιαπωνία.
Η φόρτωση του ανωτέρω δεξαμενόπλοιου και η αναχώρησή του με προορισμό την Ιαπωνία σηματοδοτεί την έναρξη λειτουργίας της πρώτης φάσης του σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου που ελέγχεται από τη ρωσική Gazprom, και διαχειρίζεται από τη Shell η οποία συμμετέχει και αυτή στην κοινοπραξία που κατασκεύασε και λειτουργεί την πρώτη μονάδα παραγωγής LNG της Ρωσίας. Με την έναρξη εμπορικής λειτουργίας του σταθμού LNG στη νήσο Σαχαλίνη, και άλλων που θα ακολουθήσουν μέσα στα επόμενα χρόνια, η Ρωσία μπαίνει έστω και αργά στη διεθνή αγορά LNG και έρχεται να ανταγωνισθεί την Αλγερία, το Κατάρ και τη Νιγηρία, παραδοσιακούς προμηθευτές LNG αλλά και πιο νέους όπως η Αίγυπτος, η Αυστραλία και η Trinidad.
Όμως η σημασία της λειτουργίας του τέρμιναλ LNG στη Σαχαλίνη έγκειται αλλού. Από σήμερα ο γεωπολιτικός ρόλος της Ρωσίας έχει ενισχυθεί ακόμη περισσότερο αφού μπορεί πλέον να προμηθεύει πετρέλαιο και φυσικό αέριο ταυτόχρονα σε τρεις διαφορετικές γεωγραφικές ζώνες. Στη Βόρεια Ευρώπη μέσω του πλέγματος αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου που καταλήγουν στην Πολωνία, Γερμανία, Σλοβενία, στην Μαύρη Θάλασσα και τελευταία στην Κίνα (μέσω αγωγού) και στη νήσο Σαχαλίνη. Παράλληλα προετοιμάζονται νέοι αγωγοί (Nord Stream και South Stream) και δρομολογούνται σχέδια για νέους σταθμούς LNG στη Δυτική Σιβηρία με στόχο τις εξαγωγές προς τη Βόρειο Αμερική.
Η έναρξη εμπορικής λειτουργίας του τέρμιναλ στη Σαχαλίνη ολοκληρώνει την πρώτη φάση του μεγάλου στρατηγικού σχεδίου του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος με άξονα τη μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των φυσικών πόρων της αχανούς αυτής χώρας, επιδιώκει την αποκατάσταση του διεθνούς γοήτρου της Ρωσίας και την ενδυνάμωση και εκσυγχρονισμό της οικονομίας της. Βασικό στοιχείο του σχεδίου Πούτιν είναι η παράλληλη ανάπτυξη σε διαφορετικά σημεία της χώρας διαδρόμων μεταφοράς αερίου και πετρελαίου και η κατασκευή εξαγωγικών terminals με στόχο την απευθείας (και χωρίς τις μεσολαβήσεις τρίτων, όπως λ.χ Ουκρανία) πρόσβαση στις διεθνείς αγορές. Έτσι μέχρι το 2015 η Ρωσία θα είναι σε θέση να εξάγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τουλάχιστον 10 διαφορετικές και ανεξάρτητες μεταξύ τους τοποθεσίες σε 5 γεωγραφικές περιοχές (Κεντρική Ασία, Άπω Ανατολή, Μαύρη Θάλασσα, Βαλτική, Β.Δ Ρωσία) καθιστώντας την έτσι ένα βασικό ρυθμιστή του διεθνούς ενεργειακού εμπορίου και αντίπαλο δέος στην μέχρι σήμερα κυριαρχία των αγορών από τον OPEC και τις ΗΠΑ.