Η Μεγάλη Ύφεση μας πρόσφερε ένα μέτρο για να κρίνουμε κατά πόσο είναι επιτυχείς οι οικονομικές σύνοδοι που ακολουθούν τις κρίσεις. Από τη μια πλευρά έχουμε τα επιτεύγματα της συνόδου του Μπρέτον Γουντς, που οδήγησε στη δημιουργία του ΔΝΤ της Παγκόσμιας Τράπεζας και του πρόδρομου οργανισμού του ΠΟΕ, καθώς και στη σύσταση ενός συστήματος συναλλαγματικών ισοτιμιών που συνδεόταν με το δολάριο, και αυτό με τον χρυσό.
Το τελευταίο διήρκεσε μια 25ετία. Αλλά όλοι οι θεσμοί που προέκυψαν από το Μπρέτον Γουντς υπάρχουν περισσότερο από μισό αιώνα. Στον αντίποδα βρίσκονται οι αποτυχημένες σύνοδοι που συγκλήθηκαν στον Λευκό Οίκο από τον πρόεδρο Χέρμπερτ Χούβερ ύστερα από την κρίση του Οκτωβρίου 1929.
Πού θα τοποθετήσουν οι μεταγενέστεροι τη σύνοδο G20 του Λονδίνου (ανάμεσα στα επιτεύγματα του Μπρέτον Γουντς και στις συνόδους του Χούβερ), τούτο θα φανεί στη συνέχεια. Καταρχάς, και μόνον πως απεφεύχθη η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων ήταν επιτυχία. Ωστόσο, δεν υπήρξε συμφωνία στο πιο σημαντικό θέμα- στο ρόλο των δημοσιονομικών πακέτων στην αντιμετώπιση της ύφεσης.
Πλην όμως, οι ηγέτες της G20 συνειδητοποίησαν πως οι χρηματαγορές μπορούν να υπονομεύσουν τις προσπάθειες για ανάκαμψη. Η απόφασή τους για επέκταση της έκδοσης SDR ήταν μια προσπάθεια να περιορίσουν την παγκόσμια «κυριαρχία» του αμερικανικού δολαρίου. Δεύτερον, συμφώνησαν να αποφύγουν τις «ανταγωνιστικές υποτιμήσεις» των νομισμάτων τους. Τρίτον, αναγνώρισαν τον κίνδυνο πτώχευσης των αναδυόμενων οικονομιών και ενίσχυσαν με κεφάλαια το ΔΝΤ.
Το πιο σημαντικό, είναι τέλος, το ότι η G20 αναδύθηκε από αυτήν τη σύνοδο ως το πιο σημαντικό παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ, από μια απλή συνάθροιση που επίλυε μόνον τεχνικά προβλήματα, προ 5ετίας. Το στοιχείο που θα κάνει αυτήν τη σύνοδο να πλησιάζει σε επιτεύγματα το Μπρέτον Γουντς θα είναι η σημασία που αποδίδεται στις αναδυόμενες οικονομίες.
Σε πολύ μακροπρόθεσμο ορίζοντα, οι αναδυόμενες οικονομίες θα συνεχίσουν να θεωρούνται ακόμη πιο σημαντικές, και ενδεχομένως το δολάριο θα χάνει τη λάμψη του. Οι επενδυτές που τοποθετούνται μακροπρόθεσμα θα πρέπει να συνυπολογίσουν αυτήν την προοπτική.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ/FinancialTimes, 06/04/2009)