Οι προχθεσινές δηλώσεις του Διευθύνοντος Συμβούλου της Fiat κ. Sergio Marchionne για τα σχέδια του Ιταλικού βιομηχανικού γίγαντα να προχωρήσει σε απόσχιση του τμήματος της αυτοκινητοβιομηχανίας του και την συγχώνευση του με την χειμαζόμενη Chrysler και το Ευρωπαϊκό σκέλος της General Motors (βλέπε Opel, Vauxhall και Saab) και την δημιουργία ενός νέου πανίσχυρου παραγωγικού σχήματος, αποτελεί μία σαφή ένδειξη των ανακατατάξεων που ευρίσκονται σε εξέλιξη αυτήν την περίοδο παγκοσμίως συνέπεια της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης που μαστίζει όλες τις ανεπτυγμένες χώρες. Στόχος της νέας υπέρ – εταιρείας που οραματίζεται ο κ. Marchionne είναι η εξοικονόμηση πόρων σε τεράστια κλίμακα, η μείωση του κόστους και του συνολικού αριθμού των εργαζομένων με την συγχώνευση τριών μεγάλων βιομηχανιών, η εκλογίκευση του παραγωγικού μηχανισμού (βλέπε μικρότερος αριθμός μοντέλων) και η πιο αποτελεσματική διείσδυση του παραγόμενου προϊόντος στη διεθνή αγορά.
Τον δρόμο της Fiat είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλες μεγάλες εταιρείες σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία είτε αυτές δραστηριοποιούνται στη βιομηχανία ή στις υπηρεσίες και τον τραπεζικό κλάδο. Άμεση προτεραιότητα η επιβίωση των ίδιων των εταιρειών, έστω μέσα από συγχωνεύσεις, και το κέρδισμα χρόνου μέχρις ότου ξεπεραστεί η σημερινή κρίση η χρονική διάρκεια της οποίας κάθε άλλο παρά προκαθορισμένη είναι. Είναι προφανές ότι ευρισκόμεθα ενώπιον μιας νέας εποχής εξαγορών και συγχωνεύσεων, μετά την έντονη δραστηριότητα στις δεκαετίες του ’80 και ’90. Σήμερα όμως ο στόχος δεν είναι πλέον η αύξηση της κερδοφορίας ή της εδραίωσης μιας παγκόσμιας παρουσίας στην οποία απέβλεπαν κυρίως τα προηγούμενα κύματα συγχωνεύσεων, αλλά η διάσωση των εταιρειών από την χρεοκοπία και τον αφανισμό.
Παράλληλα παρατηρούμε την ανάδειξη και μεταμόρφωση της Κίνας σε παγκόσμια οικονομική δύναμη η οποία πολύ πιο σύντομα από ότι πιστεύουμε θα αρχίσει να αξιώνει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του διεθνούς οικονομικού σκηνικού, κάτι που έγινε ολοφάνερο κατά τη διάρκεια της συνάντησης των G – 20 στο Λονδίνο τον περασμένο μήνα. Πιο συγκεκριμένα οι Κινέζικές εταιρείες και τράπεζες – όπου σύμφωνα με τελευταία στοιχεία η Κίνα έχει τις τρεις πιο μεγάλες τράπεζες του κόσμου με βάση την κεφαλοποίησή τους – θα αυξήσουν τη συμμετοχή τους στα Ευρωπαϊκά και Αμερικανικά χαρτοφυλάκια αρκετά από τα οποία σύντομα θα ελέγχουν. Το τεράστιο αποθεματικό της Ασιατικής αυτής χώρας (εκτιμάται ότι έχει ξεπεράσει τα 2 τρισεκ. δολάρια) δεν θα παραμείνει για πολύ ανενεργό. Βέβαια πρώτιστο μέλημα της Κινέζικης ηγεσίας, όπως έχει ήδη φανεί, είναι η τόνωση της εσωτερικής αγοράς και η επανάκτηση του υψηλού ρυθμού ανάπτυξης που το Α΄ τρίμηνο του έτους έπεσε στο 6.0% από το υψηλό 10% και 12% περασμένων ετών.
Και στον ενεργειακό τομέα οι εξελίξεις αναμένονται ότι θα είναι κατακλυσμιαίες τόσο μέσω νέων εξαγορών και συγχωνεύσεων όσο και με την ανάδειξη νέων παικτών. Η μείωση της παγκόσμιας ενεργειακής ζήτησης και η απαιτούμενη ποιοτική και οικονομική αναβάθμιση των ενεργειακών προϊόντων, σε σχέση με τα άλλα καταναλωτικά αγαθά (συνέπεια των δεσμεύσεων και κατευθύνσεων που απορρέουν από τα μέτρα αντιμετώπισης της Κλιματικής Αλλαγής) είναι οι δύο βασικές συνθήκες που θα διαμορφώσουν το νέο επιχειρηματικό σκηνικό στην ενέργεια τα αμέσως επόμενα χρόνια. Έτσι η σημερινή ισχυρή ύφεση δεν θα επιφέρει μόνο μεγάλες αλλαγές σε εργασιακό – επιχειρηματικό επίπεδο αλλά πρόκειται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του ακολουθούμενου μέχρι τώρα οικονομικού μοντέλου, όπου το ενεργειακό προϊόν θα βρεθεί πολύ σύντομα και με μεγάλο βάρος στην κορυφή της πυραμίδας. Με άλλα λόγια η ενέργεια θα αναδειχθεί ως καθοριστικός πλέον παράγων στην σχεδίαση της οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων και των επιχειρησιακών σχεδίων οργανισμών και εταιρειών. Για δε τον απλό καταναλωτή το ενεργειακό προϊόν, είτε αυτό είναι πετρέλαιο ή ηλεκτρισμός ή φυσικό αέριο θα ανατιμηθεί σημαντικά σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα σε βαθμό ανάλογο με την δυσκολία αξία, εξεύρεσης και διακίνησής του.