Tα κόμματα και κυρίως το κυβερνών
έχουν λάβει πλέον το "μήνυμα" των ευρωεκλογών. Και ήδη προχωρούν στα
σχέδια της επομένης ημέρας για την διαχείριση ή και για την εκμετάλλευση του
αποτελέσματος. Ό,τι γίνει από εδώ και πέρα όμως κυρίως αφορά στα εσωτερικά μας
πολιτικά ζητήματα. Την λεγομένη "κεντρική πολιτική σκηνή".
Όπως και κατά την
προεκλογική εκστρατεία, τα ευρωπαϊκά ζητήματα απουσιάζουν από την
"ατζέντα". Πρέπει δε να επισημάνουμε ότι τούτο δεν αποτελεί
αποκλειστικώς ελληνικό φαινόμενο. Παρατηρείται σε όλη σχεδόν την Ευρωπαϊκή
Ένωση.
Ευλόγως
διερωτάται κανείς, σε ποιο βαθμό οι ευρωεκλογές δικαιολογούν το όνομά τους και
σε ποιο βαθμό το αποτέλεσμά τους επηρεάζει την διαμόρφωση του μέλλοντος της Ευρώπης.
Διότι είναι
γεγονός ότι ανεξαρτήτως της δικής μας βουλήσεως η Ευρώπη αλλάζει. Αποκτά όλο
και περισσότερη επιρροή σε ουσιαστικά ζητήματα πολιτικής και οι λοιποί 26
εταίροι λαμβάνουν όλο και περισσότερες αποφάσεις που αφορούν στην καθημερινή
ζωή όλων. Κυβερνήσεις και υπουργοί που εψηφίσθησαν από Λετονούς, Γερμανούς,
Ολλανδούς κλπ, έχουν λόγο για πτυχές της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής
που μας αφορά, εξ ίσου με την από εμάς εκλεγείσα κυβέρνηση.
Στην Ελλάδα,
έχουμε την τάση να παραβλέπουμε όλες τις δυνατότητες και τις πιθανές εξελίξεις
στην Ευρώπη, κρατώντας μόνον τα οικονομικά οφέλη τα οποία αποκομίσαμε ή
αποκομίζουμε. Και η προσπάθεια των κυβερνήσεών μας είναι να εξασφαλίζη
"πακέτα" στηρίξεως. Τα οποία όμως σχεδόν ποτέ δεν δαπανώνται ορθολογικά
ή σύμφωνα με τις αρχές του φιλελευθερισμού που επιβάλλει η ΕΕ.
Έτσι όχι μόνον
δεν καλύπτουν τις μαύρες τρύπες της οικονομίας, αλλά μάλλον συμβάλλουν στην
διαιώνισή τους. Απλώς θεωρούμε ότι αυτά τα πακέτα θα υπάρχουν εσαεί και συνεπώς
μπορούμε να συνεχίζουμε να σπαταλούμε.
Με την λογική
αυτή βεβαίως, ελαχίστη επιρροή μπορούμε να έχουμε, ως χώρα, στην διαμόρφωση της
αυριανής Ευρώπης. Αφού συνεχώς ζητούμε, χωρίς να συνεισφέρουμε, πώς μπορούμε να
έχουμε την απαίτηση ο λόγος μας να έχη το ίδιο βάρος με αυτόν εκείνων που
πληρώνουν. Διότι η ΕΕ δεν έχει ίδια έσοδα. Στηρίζεται στις εισφορές των κρατών
μελών. Που διατίθενται προκειμένου να επιτευχθή η σύγκλισις των οικονομιών.
Αν πιστεύει
κανείς ότι οι ευρωπαϊκές πιστώσεις διετέθησαν ποτέ για την χρηματοδότηση ενός
στρατηγικού σχεδιασμού για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας προς την
κατεύθυνση της φιλελευθεροποιήσεως που επιβάλλεται τόσο από τον ρεαλισμό, όσο
και από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, μάλλον θα ζή μιαν εικονική πραγματικότητα ξένη
προς την καθημερινότητα των Ελλήνων…
Ποια είναι λοιπόν
η Ευρώπη του αύριο την οποία φανταζόμαστε; Σε ποιο βαθμό η ψήφος μας συμβάλλει
στην διαμόρφωσή της; Σε ποιο βαθμό θα έπρεπε να απαιτούμε από τα κόμματα να
έχουν την ευρωπαϊκή ατζέντα και στα προγράμματα των εθνικών εκλογών; Θέλουμε
πράγματι να δούμε μη εκλεγμένα όργανα όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αποκτούν
κεντρικές εξουσίες εις βάρος των εθνικών κυβερνήσεων;
Την ευθύνη
βεβαίως φέρουν τα πολιτικά κόμματα, για τα οποία η ευρωπαϊκή διάστασις των
εκλογών υπολείπεται του εσωτερικού πολιτικού μηνύματος. Οπότε περιορίζεται και
η δυνατότης των πολιτών να προβούν σε επιλογές σχετικά με το κοινό ευρωπαϊκό
αύριο (στον βαθμό που θα επιθυμούσαν κάτι τέτοιο).
Στην Ελλάδα
βεβαίως υπάρχει η ιδιαιτερότης ότι ανεξαρτήτως των λοιπόν θεμάτων, προσβλέπουμε
στο ευρωπαϊκό κεκτημένο προκειμένου να υιοθετηθούν επιτέλους και εδώ αρχές
χρηστής διοικήσεως στον δημόσιο τομέα. Κάτι που οι κυβερνήσεις μας συστηματικώς
παραβλέπουν. Και ίσως αυτός να είναι ένας λόγος για τον οποίο τα ελληνικά
κόμματα αποφεύγουν να "μπούν στα βαθειά" όσον αφορά στις ευρωπαϊκές
επιλογές. Διότι είναι πολύ πιθανόν να έλθουν στην επιφάνεια δυσάρεστες
αλήθειες.
Για αυτό ίσως να
βολεύη αρκετούς να μένουμε στην εσωστρεφή αντίληψη και να περιοριζόμεθα στην
ανάλυση που αφορά στο μήνυμα των ψηφοφόρων για τα δικά μας πολιτικά πράγματα. Πρέπει
απεναντίας να απαιτούμε υπεύθυνες πολιτικές θέσεις από όλα τα κόμματα σχετικά
με τα ευρωπαϊκά πράγματα. Και όχι η ευρωπαϊκή διάστασις να αποτελή το άλλοθι
του ηττημένου…
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ", 08/06/2009)