Χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας ώστε να μην εμποδίζεται η
χρηματοδότηση της αναθέρμανσης της Οικονομίας ζήτησε η Γαλλίδα υπουργός
Οικονομίας Λαγκάρντ στο Eurogroup της Δευτέρας.
Μια κίνηση που είχε περισσότερο το στίγμα της καταγραφής
-προειδοποίησης παρά της προσπάθειας να πείσει την πλειοψηφία των
συναδέλφων της που συντάχθηκε με τον Γερμανό ομόλογό της Στάιμπρουκ.
Η Γαλλία -όπως επισημαίνει η χθεσινή Μοντ- φοβάται πολύ απλά ότι η
πίεση για μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων κάτω από το 3% μέχρι το
2012 θα την εγκλωβίσει σε μια δεκαετία χαμηλών ρυθμών ανάπτυξης. Είναι
προφανές ότι το Παρίσι βλέπει ήδη στην εμμονή του Βερολίνου για αυστηρή
προσήλωση στο Σύμφωνο Σταθερότητας μια στρατηγική ανατροπής των
ενδοευρωπαϊκών συσχετισμών με το ειδικό βάρος της Γερμανίας να
πολλαπλασιάζεται.
Δίχως υπερβολή, η ανησυχία και καχυποψία του Παρισιού θυμίζει το
κλίμα που υπήρχε αμέσως μετά την πτώση του Τείχους το 1989, ή στα μέσα
της δεκαετίας του '90 για τη διεύρυνση προς Ανατολάς.
Ακόμη περισσότερο ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί βλέπει κοινωνική
και πολιτική εξέγερση, αν η κυβέρνησή του δεν έχει ελεύθερα τα χέρια
της στην ενίσχυση της ρευστότητας και την αναθέρμανση της Οικονομίας.
Αν στο Eurogroup καταγράφηκε η γαλλική θέση, τότε είναι απόλυτα
λογικό να περιμένουμε να ξανατεθεί με έμφαση από τον Σαρκοζί στη Σύνοδο
Κορυφής της 18-19.6
Ήδη η αρνητική θέση της Γαλλίας για τη δεύτερη θητεία Μπαρόζο - με
το θεσμικό επιχείρημα ότι δεν μπορούμε να εκλέξουμε πρόεδρο της
Επιτροπής με τη Συνθήκη της Νίκαιας και επιτρόπους με τη μέλλουσα να
επικυρωθεί Συνθήκη της Λισσαβόνας- προειδοποιεί για τον θεσμικό
ανταρτοπόλεμο , με επόμενο πεδίο τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού
Συμβουλίου, στον οποίο μπορεί να προσφύγει η Γαλλία, αν δεν
εισακουσθούν οι θέσεις της.
Στη μάχη για τη χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας η Γαλλία μπορεί
να προσδοκά σε μια διαρκώς διευρυνόμενη στήριξη: Ο συνδυασμός της
διαχείρισης της Κρίσης και της Ύφεσης με τη μείωση των ελλειμμάτων
απειλεί εξίσου, αν όχι σε μεγαλύτερο βαθμό τον Νότο της Ευρωζώνης
(Πορτογαλία Ισπανία, Ιταλία , Ελλάδα).
Ακόμη και ως καταγεγραμμένη διαφωνία χωρίς δυνατότητα να αλλάξει τη
σημερινή γραμμή πλεύσης η γαλλική θέση για τη χαλάρωση του Συμφώνου
Σταθερότητας μπορεί να είναι εξαιρετικά αποδοτική για τον Σαρκοζί:
-Στο εσωτερικό του επιτρέπει να εμφανισθεί ως κοινωνικά ευαίσθητος,
έτοιμος να εγκαταλείψει κάθε μονεταριστικό δογματισμό χάριν της
ανάπτυξης και της απασχόλησης και να επιχειρήσει να χρεώσει το κόστος
της σημερινής γραμμής πλεύσης στην αλαζονεία της Γερμανίας.
-Στο πεδίο των ευρωπαϊκών συσχετισμών να ηγηθεί η Γαλλία ενός
μετώπου δυσαρεστημένων όχι μόνον από την εμμονή του Βερολίνου στην
αυστηρή εφαρμογή του Συμφώνου, αλλά συνολικά από την εθνική αναδίπλωση
της άλλοτε αμιγώς ευρωπαϊκής γερμανικής στρατηγικής.
Όταν ξέσπασε στα τέλη Σεπτεμβρίου η Κρίση δημιουργήθηκε η προσδοκία
ότι θα υπάρξει μια δυναμική υπέρβασης των Γαλλογερμανικών Διαφωνιών και
αποκλίσεων: Εννέα μήνες μετά βρισκόμαστε όχι απλά και μόνον σε εθνικές
περιχαρακώσεις και προστατευτισμούς, αλλά σε ανταγωνιστικές στρατηγικές
για την διαμόρφωση των νέων ενδοευρωπαϊκών ισορροπιών.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 11/06/2009)