Tην επομένη της παράδοσης στην κυκλοφορία από τον Κώστα Καραμανλή
και του τελευταίου τμήματος της Εγνατίας Οδού, στα σύνορα
Αλβανίας-Κοσόβου οι ομόλογοί του Σαλί Μπερίσα και Χακίμ Θάτσι άνοιγαν
σαμπάνιες για «το έργο που ενώνει το αλβανικό έθνος». Δεν είναι άλλο
από τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το λιμάνι του Δυρραχίου με την
Μορίνα του Κοσόβου, μειώνοντας τον χρόνο της διαδρομής από εφτά σε δύο
ώρες. «Αυτή είναι η σήραγγα της επανένωσης του έθνους μας», διακήρυξε ο
Μπερίσα κόβοντας την κορδέλα του μήκους πεντέμισι χιλιομέτρων τούνελ
στην πόλη Καλιμά και στο ίδιο πνεύμα ο Θάτσι δήλωσε: «Μολονότι ήμασταν
χωρισμένοι ανά του αιώνες, σήμερα είμαστε κοντύτερα από ποτέ».
Ποτέ,
κανένας άλλος δρόμος στα Βαλκάνια, δεν έλαβε τέτοιο εθνοκεντρικό
χαρακτήρα, όσο αυτός που ενώνει την Αλβανία με το Κόσοβο, γεγονός που
δεν πέρασε διεθνώς -πλην Ελλάδος- απαρατήρητο. Από μια άποψη η «Μεγάλη
Αλβανία», πρέπει να θεωρείται γεγονός, αφού Αλβανοί των Τιράνων και
Αλβανοκοσοβάροι, με την «πατριωτική» οδική ραχοκοκαλιά, «έσσονται εις
χώραν μίαν», ενώ σε κεντρομόλο τροχιά κινούνται, αργά αλλά σταθερά, και
οι Αλβανοί του Τετόβου. Η πτώση των συνόρων συνολικά στο τρίγωνο Τίρανα
- Τέτοβο - Πρίστινα είναι θέμα χρόνου και η αλβανική ολοκλήρωση θα
έρθει, όσο και αν μια τέτοια προοπτική ενεργοποιεί φοβικά σύνδρομα στις
άλλες εθνότητες της βαλκανικής.
Αποτελεί πραγματική απειλή για
μας η αλβανική ενοποίηση; αν δεχθούμε ότι οι λαοί της περιοχής σε βάθος
χρόνου θα ζουν αρμονικά στην αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ασφαλώς
όχι. Αν όμως η προοπτική ένταξης των δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε.
ναυαγήσει, τότε ολόκληρη η περιοχή θα βυθιστεί και πάλι στην
εσωστρέφεια. Επί του παρόντος, πάντως, μάλλον πρέπει να μας απασχολήσει
η αλλαγή του τοπίου των οδικών μεταφορών στα βορειοδυτικά σύνορά μας.
Ανθρωποι και εμπορεύματα από μια αγορά δυο εκατομμυρίων ανθρώπων, αυτής
του Κοσόβου, αποκτούν πρόσβαση στη θάλασσα μέσω του Δυρραχίου
εγκαταλείποντας το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Να ’ταν όμως μόνο η
αγορά του Κοσσόβου, λίγο το κακό. Οι κακές σχέσεις μας με τα Σκόπια
είναι βέβαιο ότι, αν παραμείνουν για μερικά χρόνια ακόμη τεταμένες, θα
στρέψουν την οικονομία της ΠΓΔΜ προς το λιμάνι του Δυρραχίου απ’ όπου
θα εφοδιάζεται πρώτες ύλες, πετρέλαια και αγαθά, που τώρα διακινούνται
μέσω Θεσσαλονίκης ενώ θα κινδυνεύσουμε να χάσουμε και τους τουρίστες οι
οποίοι πολύ εύκολα θα φτάνουν στις ταχύτατα αναπτυσσόμενες παραλίες της
Αυλώνας.Δεν θα είναι μακριά και η ημέρα που ακόμη και οι Σέρβοι
θα χρησιμοποιούν τον αλβανικό αυτοκινητόδρομο γιατί θα φτάνουν πιο
γρήγορα στην Αδριατική απ’ ό,τι στον Θερμαϊκό Κόλπο. Η εχθρότητα με του
Αλβανούς δεν θα αποτελεί εμπόδιο αφού θα πρυτανεύσει ο χρυσός κανόνας
της διπλωματίας είναι ότι δεν υπάρχουν αιώνιοι φίλοι και εχθροί, άλλα
αιώνια συμφέροντα.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 12/06/2009)