Πριν από ένα χρόνο ο Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ
βρίσκονταν στη σκιά της επικείμενης απόφασης του Συνταγματικού
Δικαστηρίου που θα αποφάσιζε αν ο πολιτικός σχηματισμός που πριν από
ένα χρόνο είχε λάβει 47% πρέπει να διαλυθεί, καθώς και αν ο ηγέτης που
εξελέγη δις πρωθυπουργός πρέπει να τεθεί εκτός πολιτικής.
Ένα χρόνο μετά, και ενώ οι αποκαλύψεις για το παρακρατικό δίκτυο
Εργκενέκον έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, σκάει η βόμβα της
θεσμικής πλέον συνωμοσίας, καθώς το σχέδιο υπονόμευσης της αξιοπιστίας
του ΑΚΡ και του ισλαμικού κινήματος Γκιουλέν διαμορφώθηκε σε κλάδο του
Γενικού Επιτελείου.
Οι «προβοκάτσιες» που προβλέπονται από το παραπάνω σχέδιο δράσης δεν
παραπέμπουν σε παρακρατικές ή τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά σε μόνιμα
στελέχη Ενόπλων Δυνάμεων χώρας-μέλους του ΝΑΤΟ, που την εποχή του
Ψυχρού Πολέμου φοίτησαν σε σχολές Ψυχολογικού Πολέμου.
Ένα χρόνο μετά την παραλίγο πολιτική θανατική της εκτέλεση η
κυβέρνηση Ερντογάν περνά στην αντεπίθεση, καθώς διατάσσει σε βάθος
έρευνα για τη συνωμοσία, μια έρευνα που, αν προχωρήσει, θα
προσωποποιήσει ευθύνες στο επίπεδο ανώτατων εν ενεργεία αξιωματικών.
Πριν από ένα χρόνο το Κεμαλικό Κατεστημένο προσπάθησε ανεπιτυχώς με
Δικαστικό Πραξικόπημα να ανατρέψει τον Ερντογάν. Σήμερα ο πρωθυπουργός
της Τουρκίας κινούμενος ακόμη στο θεσμικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν οι
αντίπαλοί του διαμηνύει στην Κοινή Γνώμη ότι οι αυτόκλητοι φρουροί του
Κοσμικού Κράτους, έστω και θεσμικά συντεταγμένοι, βρίσκονταν εκτός όχι
μόνον της συνταγματικής αλλά και της ποινικής νομιμότητας.
Είναι προφανές ότι η αντεπίθεση Ερντογάν δεν είναι επετειακή, αλλά
συνδέεται με την πολιτική ατζέντα του φθινοπώρου: Όλοι αναμένουν τη
μεθόδευση και το περιεχόμενο της συνταγματικής μεταρρύθμισης που θα
προωθήσει η κυβέρνηση, με στόχο να περιφρουρήσει τη στηριζόμενη στην
Λαϊκή Κυριαρχία Εκτελεστική Εξουσία από τα θεσμικά στεγανά -Ηγεσία
Ενόπλων Δυνάμεων, Συνταγματικό Δικαστήριο- που η δικτατορία Εβρέν
κατοχύρωσε ως παντοδύναμα και ανεξέλεγκτα.
Το φθινόπωρο του 2009 είναι η πιο κρίσιμη καμπή από την εποχή της
πρώτης εκλογικής νίκης του ΑΚΡ τον Νοέμβριο του 2002, καθώς όλα
δείχνουν επικείμενη γενική επίθεση:
- Ξήλωμα των παρακρατικών μηχανισμών αλλά και των καθοδηγητικών τους κέντρων στον κυρίως κρατικό μηχανισμό.
- Νέα συνταγματική νομιμότητα που θα καταργεί τα στεγανά και δεν θα
παρέχει πλέον καμιά νομιμοποιητική επένδυση στον παρεμβατισμό των
Ενόπλων Δυνάμεων.
- Περαιτέρω ανοίγματα στην κατεύθυνση της αναγνώρισης της γλωσσικής και πολιτιστικής ταυτότητας των Κούρδων.
- Πιθανό άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης που θα δημιουργήσει προηγούμενο για το άνοιγμα και Ισλαμικών Θεολογικών Σεμιναρίων.
- Πιο εποικοδομητική στάση απέναντι στις ενδοκυπριακές συνομιλίες.
Τα παραπάνω αθροιστικά θα αποτελέσουν και μια ισχυρότατη κίνηση
αντεπίθεσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σε μια στιγμή που οι επισημάνσεις της
Μέρκελ και του Σαρκοζί στην εκστρατεία των Ευρωεκλογών έχουν
δημιουργήσει πλέον μια γενικευμένη δυσπιστία.
- Με άλλα λόγια, σε επικοινωνιακό τουλάχιστον επίπεδο, η Άγκυρα θα
μπορεί να εμφανισθεί ως συνεπής στις ανειλημμένες έναντι της Ε.Ε.
υποχρεώσεις της με τη Γαλλία και τη Γερμανία να προβάλουν ως
ανακόλουθες.
Από τις παραπάνω κινήσεις ο Ερντογάν προσδοκά όχι μόνον να ανακόψει
τη φθορά που καταγράφηκε στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, αλλά να
κατοχυρωθεί ως ηγέτης ενός διευρυμένου μεταρρυθμιστικού μετώπου.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 17/06/2009)