Ο Αχμαντινετζάντ δείχνει ευθέως πλέον τις ΗΠΑ και την Βρετανία
ως υποκινητές της αμφισβήτησης της επανεκλογής του με προφανή στόχο να
ξυπνήσει στην κοινή γνώμη της χώρας του το σύνδρομο της ξένης επέμβασης
με κατηγορούμενες τις ίδιες Μεγάλες Δυνάμεις που διοργάνωσαν την
ανατροπή του Μοσαντέκ και την παλινόρθωση του Σάχη το 1953 αλλά και την
απόφαση της κυβέρνησης Μπους στα τελευταία χρόνια της θητείας της να
προσπαθήσει να προκαλέσει καθεστωτική ανατροπή στο Ιράν.
Προηγήθηκε η έμπρακτη αναγνώριση της επανεκλογής του από τους
μετέχοντες στις Συνόδους Κορυφής της Ομάδας BRIC και του Οργανισμού
Συνεργασίας της Σαγκάης SCO στο Εκατερίνεμπουργκ της Ρωσίας την
περασμένη βδομάδα: Μια εξέλιξη που δείχνει ότι για το Κρεμλίνο πρώτον
υπάρχει ταύτιση της μετεκλογικής αμφισβήτησης στο Ιράν με τις
εξεγέρσεις που οδήγησαν σε φιλοαμερικανικές ανατροπές στην ηγεσία της
Γεωργίας και της Ουκρανίας, αλλά και την καχυποψία και την
επιφυλακτικότητα με την οποία η Μόσχα αντιμετωπίζει ακόμη τις Ηνωμένες
Πολιτείες του Ομπάμα.
Είναι σαφές ότι ανεξάρτητα από την διαπίστωση ότι οι Αχμαντινετζάντ
και Μουσαβί είχαν σχεδόν ταυτόσημες θέσεις σε θέματα εξωτερικής
πολιτικής η παράταση της Κρίσης και ακόμη χειρότερα η εκτροπή της σε
ανοικτή εμφύλια σύγκρουση η σε βίαιη καταστολή του κύματος διαμαρτυρίας
θα επηρεάσει την προσπάθεια Ομπάμα για διάλογο με στόχο την συνολική
εκκαθάριση εκκρεμοτήτων με την Τεχεράνη:
-Οι συγκρούσεις στην Τεχεράνη αλλά και η υπόδειξη της Ουάσιγκτον και
του Λονδίνου ως υποκινητών από τον Αχμαντινετζάντ εξυπηρετεί τον
Νετανιάχου που θέλει με κάθε θυσία να κερδίσει χρόνο και ενισχύει το
λόμπι στις ΗΠΑ που δεν θέλει εξομάλυνση με το Ιράν.
-Η αβεβαιότητα για τις εξελίξεις στο Ιράν δεν επιτρέπει στον Ομπάμα
να ξεκαθαρίσει την θέση του για την εγκατάσταση στοιχείων της
Αντιπυραυλικής Ασπίδας σε Πολωνία-Τσεχία πριν από την επικείμενη
επίσκεψή του στην Μόσχα. Εγκατάλειψη της Ασπίδας πριν ξεκαθαρίσει η
κατάσταση στην Τεχεράνη θα συνιστούσε ομολογία των ΗΠΑ ότι η
εγκατάστασή της στην Ανατολική Ευρώπη δεν σχετίζεται με πυραυλικές
απειλές από το Ιράν.
Σε κάθε περίπτωση και παρά τις περί του αντιθέτου εντυπώσεις η
διαφύλαξη της δυνατότητας για εξομάλυνση των σχέσεων με την Ουάσιγκτον
μπορεί επί της ουσίας να λειτουργήσει καθοριστικά στις επιλογές τής υπό
τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ Θρησκευτικής Ηγεσίας του Ιράν.
Με τα σημερινά δεδομένα η μόνη δυνατότητα εκτόνωσης της αμφισβήτησης
των εκλογών χωρίς μετωπική σύγκρουση δεν θα ήταν άλλη από μια απόφαση
της Θρησκευτικής Ηγεσίας να προκηρύξει δεύτερο γύρο εκλογών με
μοναδικούς υποψηφίους τους Αχμαντινετζάντ-Μουσαβί με την νίκη του
πρώτου να προεξοφλείται ως βεβαία έστω και με μικρότερο προβάδισμα.
Το τι θα πράξει η Θρησκευτική Ηγεσία ως προς τα αποτελέσματα θα
γίνει γνωστό μέχρι το τέλος της βδομάδας με τον χρόνο να τρέχει
πιεστικά: Μπορεί ο Μουσαβί να μην αμφισβητεί την θεσμική νομιμότητα του
Ισλαμικού Καθεστώτος και κυρίως τις αρμοδιότητες της Θρησκευτικής
Ηγεσίας, ουδείς όμως μπορεί να εγγυηθεί ότι ελέγχει τα πλήθη που
διαδηλώνουν υπέρ του εκδημοκρατισμού.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 22/06/2009)