Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά την έξωσή της από το Ιράκ, όπου
βρισκόταν ως μέλος της κοινοπραξίας που ήλεγχε την Iraq Petroleum
Company, η BP επιστρέφει στη χώρα.
Μία από τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες, που ξεκίνησε την
πορεία της πριν από ένα αιώνα, ως Anglo-Persian Oil Company, στρέφει
και πάλι την προσοχή της στη Μέση Ανατολή, όπου βρίσκονται τα δύο τρίτα
των παγκόσμιων αποθεμάτων. Πρόκειται, ασφαλώς, για ένα στοίχημα.
Στο Ιράκ και την ευρύτερη περιοχή, εξακολουθούν να υπάρχουν υποψίες
ότι η εισβολή, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, έγινε για το πετρέλαιο. Η δε
ιρακινή κυβέρνηση -πιο κυρίαρχη από προχθές, μετά την αποχώρηση των
αμερικανικών στρατευμάτων από τις πόλεις- απέτυχε να επιβάλει συναίνεση
γύρω από το νομικό πλαίσιο που θα διέπει την πετρελαϊκή βιομηχανία και
τη διαχείριση των κοιτασμάτων.
Ο ίδιος ο κλάδος, πάντως, δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Η
παραγωγή δεν έχει επανέλθει στα επίπεδα που βρισκόταν πριν τον πόλεμο,
η οποία ήδη ήταν μειωμένη εξαιτίας των δεκαετών κυρώσεων σε βάρος του
Σαντάμ Χουσεΐν.
Παρ’ όλα αυτά, μετά τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν, το Ιράκ διαθέτει
τα τρίτα μεγαλύτερα διαπιστωμένα αποθέματα πετρελαίου, τα οποία μάλιστα
είναι σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητα, ενώ το ένα τρίτο των κοιτασμάτων
που έχουν ανακαλυφθεί παραμένουν σφραγισμένα. Πρόκειται για ένα
παράδεισο για κάθε πετρελαιά ο οποίος αξίζει κάθε ρίσκο.
Η διαφάνεια είναι ζωτικής σημασίας, όπως άλλωστε και η ύπαρξη
συναίνεσης σε νομικό επίπεδο και η δίκαιη κατανομή των εσόδων ανάμεσα
στις διάφορες περιφέρειες της χώρας. Σε κάθε περίπτωση, η εμπειρία από
το Δέλτα του Νίγηρα αναδεικνύει την ανάγκη οι ίδιοι οι πολίτες να
αναγνωρίσουν τα οφέλη από τον εθνικό τους πλούτο: σχολεία, νοσοκομεία,
δρόμους. Αυτό είναι που θα προσδώσει και τη νομιμοποίηση των όποιων
επενδύσεων.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 02/07/2009)