Ο στόχος της βρετανικής κυβέρνησης να μεταμορφώσει τη χώρα σε «έθνος
χαμηλών ρύπων» θα έπρεπε να σηματοδοτεί μια νέα εποχή στη μάχη κατά της
κλιματικής αλλαγής. Παρότι οι κρατικές πολιτικές εξοικονόμησης
ενέργειας είναι εντυπωσιακές, αυτό που συμβαίνει στα παρασκήνια είναι
πολύ σημαντικότερο.
Για να εκπληρώσει τους νομικά δεσμευτικούς
στόχους που δημιούργησε, η κυβέρνηση χρειάστηκε να υιοθετήσει μια νέα
προσέγγιση ως προς τη διαχείριση του άνθρακα. Σ’ αυτό το νέο καθεστώς,
ο κάθε τόνος μετρά και όλα τα υπουργεία που έχουν επιρροή στην
υιοθέτηση πολιτικών για τις εκπομπές καυσαερίων θα χρειαστεί να παίξουν
τον ρόλο τους. Οι ακριβείς τρόποι δεν είναι ακόμα σαφείς, σίγουρο
παραμένει όμως ότι η μείωση των αερίων του θερμοκηπίου αποτελεί πλέον
κοινή ευθύνη σε όλο το φάσμα της κυβέρνησης.
Τα υπουργεία που θα
μείνουν πίσω θα χρειαστεί να προχωρήσουν σε διορθωτικές ενέργειες,
αλλιώς θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Αυτό σημαίνει πως ίσως
χρειαστεί να βρουν χρήματα για να πληρώσουν τη μείωση εκπομπών σε άλλα
μέρη του κόσμου. Με τον τρόπο αυτό, το μυαλό υπουργών θα παραμείνει
προσηλωμένο στον στόχο.
Το 2005, όταν η οργάνωση Φίλοι της Γης
έγραψε την πρώτη έκθεση στην οποία τασσόταν υπέρ των προϋπολογισμών
άνθρακα -από τους συγγραφείς της οποίας υπήρξε και η γράφουσα- επεδίωκε
την υιοθέτηση μιας προσέγγισης που θα λάμβανε υπόψη τις επιπτώσεις όλων
των πολιτικών, όχι μόνο εκείνων που περιορίζονταν στο κλίμα. Αλλά και,
εξίσου σημαντικά, τις τάσεις που προκαλούσαν αύξηση των εκπομπών, όπου
συχνά δεν υπήρχαν πολιτικές για να τις αντιμετωπίσουν.
Η αρχή
πίσω από τους προϋπολογισμούς άνθρακα -ότι η εκπομπή καυσαερίων
δημιουργεί παθητικό και η εξοικονόμηση ενεργητικό- είχε στόχο να
αναγκάσει την κυβέρνηση να σκεφθεί σε βάθος χρόνου και να άρει το
αδιέξοδο στο οποίο είχε βρεθεί τότε το υπουργείο Οικονομικών για την
πολιτική για το κλίμα, εκφράζοντας το πρόβλημα με γλώσσα που κατανοούσε
εκείνο. Σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής, η αρχή του δανεισμού για
επενδύσεις σε μακρόχρονα προγράμματα γινόταν αποδεκτή, σε ό,τι αφορά
όμως το κλίμα σύνθημα ήταν η λέξη «φθηνό», κάτι που οδήγησε στην
υπερβολική στήριξη στην εμπορία εκπομπών.
Με ένα σαφές ρυθμιστικό
πλαίσιο που να υπαγορεύει πως οι εκπομπές πρέπει, με τον έναν ή τον
άλλο τρόπο, να μειωθούν, τα «μυαλά» του υπουργείου Οικονομικών μπορούν
πλέον να αφοσιωθούν στον στόχο του να διαπιστώσουν πώς η εξοικονόμηση
εκπομπών στη Βρετανία θα κοστίσει λιγότερο από την αγορά τους από το
εξωτερικό.
Αυτό δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο, αφού τώρα μόλις
αρχίσαμε και οι μέθοδοι είναι πολλές, όπως η εξοικονόμηση ενέργειας σε
σπίτια και επιχειρήσεις. Θα δούμε, επίσης, ότι είναι πολύ πιο λογικό να
επενδύεις στην πατρίδα σου παρά να επιτρέπεις στο ρευστό να ταξιδεύει
επ’ αόριστον στο εξωτερικό, σε εποχή κατά την οποία χρειαζόμαστε οι
ίδιοι επενδύσεις. Σε βάθος χρόνου, είναι σαφές ότι, για να αποκτήσουμε
μια «καθαρή» Βρετανία, θα πρέπει να αρχίσουμε δημιουργώντας ένα
«καθαρό» ηλεκτροπαραγωγικό σύστημα. Ο καθαρός ηλεκτρισμός μπορεί τότε
να χρησιμοποιηθεί για την αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων που
χρησιμοποιούμε για θέρμανση και κίνηση.
(από "The Guardian"/ εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 17/07/2009)