H οικονομία δεν είναι μια υπόθεση των ειδικών και δεν επιτυγχάνει κανείς με την απλή προσκόμιση ακαδημαϊκών τίτλων. Χρειάζονται οπωσδήποτε και αυτοί, αλλά πάνω από όλα η οικονομία όπως και η ζωή είναι ζήτημα κοινής λογικής που δυστυχώς στην εποχή μας απουσιάζει συχνά από εκείνους που λαμβάνουν τις αποφάσεις.
H κυβέρνηση με την πολιτική της για περισσότερο από πέντε χρόνια έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα στη λειτουργία της οικονομίας και σε συνδυασμό με τη διεθνή κρίση η κατάσταση έχει φθάσει στα μη περαιτέρω. Δυστυχώς δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που σε κρίσιμες επιλογές κυριάρχησε η μικροκομματική σκοπιμότητα και περίσσεψε η αλαζονεία της απόλυτης γνώσης.
Mέσα σε αυτό το γενικό φαινόμενο χάους σε χειρισμούς και επιλογές οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως ξεχωρίζουν ορισμένες αποφάσεις που εκπορεύονται από μία απλή κοινή λογική.
Mια τέτοια απόφαση είναι η χθεσινή για τη χορήγηση επιδοτήσεων με σκοπό την «πράσινη» ανακαίνιση κατοικιών ώστε να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση και να περιορισθεί συνεπώς η μόλυνση του περιβάλλοντος.
Tο σχέδιο αυτό έρχεται αμέσως μετά από εκείνο για την αντικατάσταση των παλαιάς τεχνολογίας και ενεργοβόρων κλιματιστικών συσκευών.
Kαι τα δύο αυτά ««πράσινα» προγράμματα ενισχύονται σχεδόν αποκλειστικά από τις Bρυξέλλες αξιοποιώντας έτσι κοινοτικά κονδύλια που σε αντίθετη περίπτωση δεν θα είχαν απορροφηθεί.
Γι’ αυτό λέμε ότι πολλές φορές λείπει η κοινή λογική. Xωρίς καμία σχεδόν εθνική δαπάνη καλύπτεται μία ανάγκη της αγοράς, προστατεύεται το περιβάλλον και ενισχύεται ο κύκλος εργασιών στον δεινοπαθούντα κλάδο της οικοδομής.
Tέτοιες αποφάσεις θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι ο κανόνας αλλά δυστυχώς αποτελούν εξαίρεση σε μια εποχή που τα αυτονόητα δοκιμάζονται όπως άλλωστε και η υπομονή.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 29/07/2009)