Για μια ακόμη φορά οι διεθνείς τιμές πετρελαίου έχουν πάρει την ανιούσα αφού σήμερα (5/8) ξεπέρασαν τα $74,0 το βαρέλι για την ποικιλία Brent στο ICE του Λονδίνου ακολουθώντας μία σταθερά ανοδική πορεία τις τελευταίες τρεις εβδομάδες. Ενωρίτερα, προς τα τέλη του Ιουνίου είχαν μειωθεί στα $59 το βαρέλι, για να επανακάμψουν το β΄ δεκαπενθήμερο του Ιουλίου επηρεασμένες κυρίως από την θετική πορεία των αγορών σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη και αλλού.
Το παρόν ράλι το οποίο ουσιαστικά ξεκίνησε πριν 15 ημέρες όπως είχαμε επισημάνει στο energia.gr (βλέπε http://www.energia.gr/article.asp?art_id=28740 24/07) δείχνει ότι θα συνεχισθεί μέσα στον Αύγουστο, όχι τόσο γιατί έχει ανακάμψει η παγκόσμια ζήτηση όσο γιατί αρκετοί άλλοι παράγοντες όπως το αδύνατο δολάριο, η επανεμφάνιση γεωπολιτικών κινδύνων στον Περσικό Κόλπο και η κρίση στη Νιγηρία, έχουν ευθυγραμμισθεί κατά έναν απροσδόκητο τρόπο προσφέροντας τα απαραίτητα ερεθίσματα για αγορές παρά την αρνητική χρηματοοικονομική συγκυρία. Αλλά και στο μέτωπο της ζήτησης παρατηρείται κινητικότητα καθότι όπως αποκαλύπτουν στοιχεία για το Α΄ εξάμηνο του 2009, η Κίνα έχει αυξήσει τις εισαγωγές της σε αργό επωφελούμενη των χαμηλών τιμών αλλά προβλέποντας ταυτόχρονα μία ανάκαμψη της εσωτερικής αγοράς μετά την γενναία στήριξη του τραπεζικού τομέα από το Πεκίνο και την αναδιάταξη των αναπτυξιακών προτεραιοτήτων της πολυπληθέστερης χώρας του κόσμου.
Ενδεχομένως και άλλοι παράγοντες επηρεάζουν την παρατηρούμενη σήμερα ανάκαμψη των διεθνών τιμών οι οποίες αργά ή γρήγορα θα έχουν αντίκτυπο και στην εσωτερική αγορά της χώρας μας, όπου ήδη οι τιμές στην αντλία παρουσιάζουν σταθερή άνοδο. Δεν γνωρίζουμε, και είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψουμε, εάν οι διεθνείς τιμές θα φθάσουν τα $80 τα $90 ή και τα $100 το βαρέλι όπως προβλέπουν πολλοί αναλυτές. Επίπεδα τιμών τα οποία όμως έχουμε δει στο πρόσφατο παρελθόν. Ήδη διεθνείς οργανισμοί, όπως ο ΙΕΑ έχουν αρχίσει να προειδοποιούν ότι οι υψηλές τιμές πετρελαίου θα απειλήσουν την εκτιμούμενη ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας θέτοντας σε κίνδυνο τις προσπάθειες και πολιτικές κυβερνήσεων οι οποίες όπως είδαμε πριν από λίγο καιρό (βλέπε σχόλιο μας για την Τιμή του Πετρελαίου στις 13/07 http://www.energia.gr/article.asp?art_id=28408) κατηγορούν αποκλειστικά τους χρηματιστές – κερδοσκόπους για την άνοδο των τιμών.
Όμως οι τιμές του αργού και των προϊόντων δεν ανεβαίνουν συγκυριακά μόνο και μόνο λόγω κερδοσκοπικών παιγνίων. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο δεν θα είχαν ανακάμψει φέτος στο 50% του υψηλού που είχαν φθάσει πέρυσι τέτοια εποχή αλλά θα είχαν καταρρεύσει για καλά και θα εκινούντο σχεδόν μόνιμα κάτω από τα $40 το βαρέλι. Αυτό δεν συνέβη διότι απλούστατα το πετρέλαιο αποτελεί μία στρατηγική πρώτη ύλη και ως τέτοια η αγορά έχει προεξοφλήσει ότι έχει αξία υψηλότερη σε σχέση με άλλα προϊόντα, χρηματιστηριακά και μη. Και υπό αυτή την έννοια οι προοπτικές είναι ότι η ζώνη διαπραγμάτευσης σύντομα θα επανατοποθετηθεί στα $80 με $100 το βαρέλι σηματοδοτώντας τις αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν στην υπόλοιπη οικονομία. Με άλλα λόγια η οικονομία θα προσαρμοστεί στο ακριβό πετρέλαιο, και κατ’ επέκταση στην ακριβή ενέργεια, και όχι το ανάποδο. Τουλάχιστον η κατάρρευση και επανάκαμψη των διεθνών τιμών πετρελαίου εντός 12 μηνών αυτό έδειξε.
Το μήνυμα του ακριβού πετρελαίου είναι στην ουσία μήνυμα αισιοδοξίας γιατί δείχνει ότι οι αγορές έχουν αλάθητα αντανακλαστικά και επιθυμούν να δώσουν την αξία που πιστεύουν ότι πρέπει να έχει ένα έτσι κι αλλιώς πολύτιμο εμπόρευμα, το οποίο όμως κατά κοινή ομολογία είναι υποτιμημένο και σπαταλείται. Κάτι που είναι ιδιαίτερα εμφανές σε χώρες όπως η Ελλάδα όπου το πετρέλιαο στην αντλία εξακολουθεί να είναι αρκετά φθηνότερο σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η εξάρτηση από τις εισαγωγές του γίνεται διαρκώς μεγαλύτερη. Έτσι την αξία του πετρελαίου που εμείς οι απλοί καταναλωτές αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε θα την προσδώσει η διεθνής αγορά, ανατιμώντας κατά πολύ ακόμη το βασικό αυτό προϊόν. Έτσι δε θα πρέπει να εκπλαγούμε εάν σε διάστημα ενός ή δύο ετών οι τιμές των προϊόντων θα έχουν διπλασιασθεί. Αυτό ίσως μας υποχρεώσει να αλλάξουμε ριζικά την ανέμελη καταναλωτική μας συμπεριφορά ανακαλύπτοντας νέους προορισμούς και αναδιατάσσοντας τις προτεραιότητές μας ως άτομα αλλά και ως κράτος.