Κάηκε λοιπόν και το δάσος στο δικό μου κτήμα. Δίπλα στην ρεματιά από τον Βαρνάβα προς το Καπανδρίτι. Λόγω κρατικής ανικανότητας στην πυροπροστασία. Και λόγω ανυπαρξίας επιχειρησιακών σχεδίων στην κορύφωση του προβλήματος. Υπήρχαν πυροσβεστικά εκεί γύρω. Και άνδρες έτοιμοι και αποφασισμένοι να δράσουν. Αλλά δεν υπήρχε σχέδιο. Δεν υπήρχε εμπειρία. Και λαμπάδιασε έτσι ένα γραφικό μέρος της Αττικής μαζί με τα δένδρα σε κτήματα δεκάδων ιδιωτών.
Ποιος είναι υπεύθυνος για την καταστροφή; Προφανέστατα κανένας. Η πυροσβεστική έκανε την δουλειά της. Το δασαρχείο δεν έχει αρμοδιότητα για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Η κυβέρνηση μίλησε για την συντριβή της για την φοβερή καταστροφή. Και όλοι ετοιμάζονται για την επόμενη. Μόνο που ούτε για εκείνη θα είναι έτοιμοι. Είναι όμως δυνατόν να μην είναι κανένας υπεύθυνος; Κι εγώ να συνεχίσω να πληρώνω φόρους; Έκτακτες εισφορές, ΦΠΑ και διάφορα άλλα. Για ποιόν λόγο;
Πρέπει λοιπόν να βρεθούν οι ένοχοι. Που υπάρχουν. Και τους ξέρουμε όλοι. Απλά κλείνουμε τα μάτια και κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Όπως στην υπόθεση της Siemens. Που οι ένοχοι από όλες τις πλευρές είναι γνωστοί. Αλλά όλοι ψάχνουν τον Χριστοφοράκο. Και σταυρώνουν τον Κοροβέση. Που είπε απλά αυτά που όλοι γνωρίζουν. Αλλά κανένας δεν τολμάει να μιλήσει. Όλα ξεκινούν με την προμήθεια των ψηφιακών από την κοινοπραξία τότε της Siemens με την Intracom. Που η κυβέρνηση συνεργασίας του Ζολώτα είχε απορρίψει. Αλλά η προμήθεια τελικά δόθηκε. Πώς έγινε αυτό; Ο τότε κρατικός ΟΤΕ να αποφασίζει κόντρα στις κυβερνητικές αποφάσεις; Σε ποιανού τις πλάτες στηριζόταν; Η Αριστερά της τότε συγκυβέρνησης δεν ξέρει τίποτα για το γεγονός; Ούτε για τον εισαγγελέα Ζορμπά που στην συνέχεια, και μετά από δικές μου καταγγελίες, άσκησε επτά ποινικές διώξεις για κακούργημα. Κι αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε ανατραπεί. Για τις ψηφιακές παροχές βέβαια. Και ζήτησε ο εισαγγελέας τα πινάκια συγκεκριμένων χρηματιστηριακών συναλλαγών διαφόρων προσώπων, μέσω των οποίων υποπτευόταν δωροδοκίες. Η διοίκηση τότε του χρηματιστηρίου αρνήθηκε να παραδώσει τα πινάκια!! Στον εισαγγελέα! Με ποιανού τις πλάτες άραγε; Κι ο Ζορμπάς μετετέθη στα Γιάννενα.
Να μην ακούω λοιπόν πώς δεν ξέρουμε ποιοι είναι οι ένοχοι. «Ακολουθήστε το χρήμα», λένε οι Αμερικανοί. Ψάχνοντας χθεσινούς ψωμολυσσάδες και σημερινούς σκαφάτους εκατομμυριούχους, κι αναζητώντας το «πώς», πολλά υποτιθέμενα ερωτηματικά μπορούν να απαντηθούν. Απλά, δεν θέλουμε να τους βρούμε. Γι’ αυτό σιχάθηκα την πολιτική και αποχώρησα. Κι όπως το είχα προβλέψει, ο βόρβορος έγινε βαθύτερος.
Από πολίτης όμως δεν μπορώ να παραιτηθώ. Γι’ αυτό έχω απαίτηση από αυτούς που πληρώνω να κάνουν την δουλειά τους. Και στην χώρα μας δεν την κάνουν. Και έχουν ευθύνες για τις συνέπειες. Κάνουν πορεία είκοσι νοματαίοι και κλείνουν από την αστυνομία όλοι σχεδόν οι κεντρικοί δρόμοι. Δεν παραβιάζουν οι αρχές τον νόμο περί παρακώλυσης των συγκοινωνιών; Καίγεται η Αθήνα και οι αρχές απλά παρακολουθούν. Δεν υπάρχει παράβαση καθήκοντος της παροχής στους πολίτες στοιχειώδους προστασίας; Είχαν φτιάξει οι δασικοί ζώνες πυροπροστασίας; Αν όχι, έχουν ευθύνη. Όταν αρνούνται oι ίδιοι σε ιδιώτες να καθαρίσουν τα δάση στο κτήμα τους, δεν έχουν ευθύνη για το λαμπάδιασμα των κολλητών σχεδόν πεύκων; Όταν η πυροσβεστική αποτυγχάνει στην προστασία από την φωτιά δεν έχει ευθύνες για τις αδυναμίες της; Έχει πει ποτέ κανείς πως η πυρόσβεση θα γίνεται πάντα σε συνθήκες δωματίου; Δίχως ανέμους δηλαδή και αντίξοες συνθήκες;
Και είναι αστείο το επιχείρημα πως σε ορισμένες περιπτώσεις οι πολίτες αποζημιώνονται. Διότι δεν επιβαρύνονται γι’ αυτό οι φυσικοί υπεύθυνοι. Αλλά και πάλι οι φορολογούμενοι. Πληρώνουν δηλαδή αυτοί που ζημιώθηκαν! Πόσο πιο υπεύθυνη δημόσια διοίκηση θα είχαμε και πόσο περισσότερο αποτελεσματική θα ήταν αν οι ευθύνες (αποζημίωσης κυρίως) για την κακή παροχή υπηρεσιών, την αναποτελεσματικότητα και την υλική ζημιά των πολιτών μπορούσαν να προσωποποιηθούν στον εκάστοτε φυσικό υπεύθυνο. Και πόσοι λιγότεροι θα ήθελαν τότε να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι…
Στον ιδιωτικό τομέα αν ένα προϊόν η υπηρεσία δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές της αγοράς της, ο έμπορος έχει ευθύνη. Και υπάρχουν νόμοι για τον καταναλωτή, κάποια σχετική Γραμματεία Υπουργείου, αλλά και οι νόμοι για τον ανταγωνισμό που επιβάλλουν κυρώσεις. Γιατί στον δημόσιο τομέα το αγοραζόμενο προϊόν παραμένει ανεξέλεγκτο; Αν το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι σύμφωνο με τον νόμο που προβλέπει την σύσταση της σχετικής κρατικής υπηρεσίας είναι ολοφάνερο πως υπάρχει ευθύνη. Πιθανότατα ποινική. Αλλά και αποζημιώσεων.
Επί τέλους ας αναλάβουμε τον ρόλο του υπεύθυνου πολίτη. Που έχει και δικαιώματα. Και όχι μόνο υποχρεώσεις. Κυρίως φορολογικές. Οι πολίτες κατηγορούνται συχνά για φοροδιαφυγή. Και παίρνονται μέτρα για την πάταξή της. Το κράτος όμως είναι σχεδόν συνεχώς υπεύθυνο για πλημμελή προσφορά υπηρεσιών. Είναι δηλαδή υπεύθυνο υπηρεσιοδιαφυγής. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν κυρώσεις;
(Από την εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 25/08/2009)