Η ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ έρχεται σε μία δύσκολη από ενεργειακής άποψης συγκυρίας σε διεθνές επίπεδο. Η αβεβαιότητα που επικρατεί για τον μελλοντικό ρόλο των υδρογονανθράκων όσο και η αφόρητη πίεση για δράση στον τομέα της Κλιματικής Αλλαγής, παράγοντες που κρατούν στα ύψη τις τιμές ενέργειας, συνθέτουν ένα πολύπλοκο σκηνικό με απρόβλεπτες εξελίξεις.
Η χώρα παραμένει δέσμια σε τεράστιες ποσότητες εισαγόμενων υδρογονανθράκων (που αντιστοιχεί στο 70% του ενεργειακού ισοζυγίου) αδυνατώντας τις τελευταίες δεκαετίες να αναπτύξει η ίδια τα πολύ αξιόλογα εγχώρια αποθέματα που διαθέτει ενώ επίσης αδυνατεί να εκμεταλλευτεί το τεράστιο δυναμικό της σε ΑΠΕ που θα ζήλευε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Είναι σαφές ότι απαιτούνται «εδώ και τώρα», όπως θα παρατηρούσε ο αείμνηστος πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, λύσεις απεγκλωβισμού από την ενεργειακή μας κακοδαιμονία.
Η νέα κυβέρνηση καλείται να διαχειρισθεί μία δύσκολη κατάσταση όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στην ενέργεια, η οποία και αποτελεί βασικό της πυλώνα αφού ισοδυναμεί με σχεδόν το 15% του ΑΕΠ, ενώ οι εισαγωγές υδρογονανθράκων επιβαρύνουν το 30% του ελλειμματικού ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών. Άρα τα περιθώρια για βελτίωση είναι τεράστια ενώ η μείωση της εξάρτησης από εισαγωγές πετρελαίου και αερίου θα προσφέρει μία ανάσα στον υπέρμετρο εξωτερικό δανεισμό του κράτους.
Σε όλη την Ευρώπη, ακόμα και πολύ πριν την κρίση, ο συνολικός ανασχεδιασμός της ενεργειακής πολιτικής ήταν και είναι βασισμένος σε δύο πυλώνες, δηλαδή έναν θεσμικό και έναν επενδυτικό, υπό τους περιορισμούς που επιβάλλονται από την αυστηρή εφαρμογή της περιβαλλοντικής προστασίας. Το ζήτημα που σχετίζεται με το περιβάλλον είναι αυτό ακριβώς το οποίο έδωσε τεράστια ώθηση στις ενεργειακές επενδύσεις και την ανάπτυξη τεχνολογιών και ταυτόχρονα υποχρέωσε σε ευρύτερες θεσμικές αναδιαρθρώσεις για την ενίσχυση του ανταγωνισμού και την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας.
Στην Ελλάδα οι πυλώνες αυτοί πρέπει να αποκτήσουν σαφές και ξεκάθαρο περιεχόμενο. Κατ' αρχάς πρέπει να αποσαφηνιστεί η μακροχρόνια ενεργειακή στρατηγική της χώρας. Οι ενεργειακές επενδύσεις δεν γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη, απαιτούν μακρύ χρόνο ωρίμανσης, έχουν μεγάλο βάθος χρόνου και μεγάλο κόστος. Ιδιαίτερα σε εποχές οικονομικής στενότητας καθίσταται απαραίτητη η μόχλευση των ιδιωτικών επενδύσεων, και το ελάχιστο που μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση είναι να προάγει την ασφάλεια των επενδύσεων, η οποία δεν είναι θεωρητικό μέγεθος, αντίθετα επιτυγχάνεται με μηδενικό κόστος με το να αφαιρεθούν τα απίστευτα εμπόδια που υπάρχουν στις ενεργειακές επενδύσεις και με το να εξασφαλιστούν ισότιμοι όροι πρόσβασης στην αγορά τόσο του φυσικού αερίου όσο και του ηλεκτρισμού για όλους τους επενδυτές και ιδιαίτερα τους ανεξάρτητους παραγωγούς.