Ο Λόρενς Σάμερς, επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής, εξέφρασε πρόσφατα την υποστήριξή του για «ένα ισχυρό δολάριο το οποίο θα βασίζεται σε ισχυρά θεμελιώδη οικονομικά στοιχεία».
Η θέση αυτή ήταν η απάντησή του στην πρόσφατη κατρακύλα του αμερικανικού νομίσματος, το οποίο έχει υποχωρήσει κατά 13,3% σε σχέση με το υψηλότερο έτους, τον περασμένο Μάρτιο. Αυτή η υποχώρηση, όμως, δεν δικαιολογεί φόβο ούτε και πρέπει να παρεμποδιστεί.
Η άμεση αιτία δεν βρίσκεται στις εντεινόμενες πληθωριστικές πιέσεις. Κυρίως, οφείλεται στην πρόσφατη ανάκαμψη της εμπιστοσύνης στην παγκόσμια οικονομία. Η αποδυνάμωση του δολαρίου είναι μέρος της εκτόνωσης της τάσης αναζήτησης ασφαλών καταφυγίων από την πλευρά των επενδυτών η οποία, στο διάστημα ανάμεσα στον Αύγουστο του 2007 και τη φετινή άνοιξη, οδήγησε στην ενίσχυσή του κατά 12,6%. Κατά συνέπεια, τώρα το δολάριο βρίσκεται εκεί που ήταν στο ξέσπασμα της κρίσης.
Για την ακρίβεια, θα ήταν χρήσιμο εάν αποδυναμωνόταν περαιτέρω. Βεβαίως, για τους απανταχού πολιτικούς αντιμετωπίζουν τα ισχυρά νομίσματα ως σύμβολα εθνικής σρρενωπότητας, στην πράξη όμως, το αποτέλεσμα ενός φτηνότερου δολαρίου θα ήταν να βοηθήσει τους Αμερικανούς εξαγωγείς, καθιστώντας παράλληλα πιο δαπανηρές τις εισαγωγές αγαθών στις ΗΠΑ. Αυτό είναι που χρειάζεται η Αμερική -και ολόκληρος ο κόσμος.
Μεσοπρόθεσμα, όπως έχει τονίσει ο κ. Σάμερς, «η αναδομημένη αμερικανική οικονομία πρέπει να βασίζεται περισσότερο στις εξαγωγές και λιγότερο στην κατανάλωση». Άμεσα, λοιπόν, οι ΗΠΑ οφείλουν να μάθουν να ζουν με όσα διαθέτουν, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να σταματήσει να βασίζεται στη σπατάλη των Αμερικανών.
Αυτή ακριβώς η προοπτική ανησύχησε τις νομισματικές αρχές της Ασίας την περασμένη εβδομάδα. Είναι λογικό, καθώς αυτού του τύπου οι αλλαγές θα διατάρασσαν σοβαρά τις οικονομίες των χωρών της περιοχής, που είναι προσανατολισμένες στις εξαγωγές και την κάλυψη της δίψας για αγαθά των ισχυρά καταναλωτικών χωρών.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ/FINANCIAL TIMES, 12/10/2009)