Εντατικοποιεί η σουηδική προεδρία στην ΕΕ τις άτυπες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις της με τις κοινοτικές κυβερνήσεις για την εξεύρεση των πολιτικών προσωπικοτήτων που θα πρέπει να καταλάβουν τα αξιώματα του προέδρου του ευρωπαϊκού συμβουλίου και του υπουργού Εξωτερικών της Ένωσης χωρίς μέχρι σήμερα να διαγράφεται στον ορίζοντα η αρχή έστω κάποιας συμφωνίας μεταξύ των 27 χωρών-μελών.
Η Γαλλία, η Μ. Βρετανία και η Γερμανία πιέζουν να δεχθούν οι υπόλοιποι εταίροι τους τον Τ. Μπλερ για τη θέση του προέδρου.
Η επιμονή αυτή έχει ξεσηκώσει μεγάλες αντιδράσεις στις μικρές και μεσαίες κοινοτικές χώρες διότι δεν επιθυμούν να τεθεί επικεφαλής της ΕΕ και κατ' επέκταση εκπρόσωπος τους σ' όλες τις σημαντικές διεθνείς συνομιλίες των 27 με τον πρόεδρους π.χ. των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας ένας άνθρωπος που έχει να παρουσιάσει ελάχιστη φιλοκοινοτική δράση όταν ήταν πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας .
Επιπλέον, ήταν αποδεδειγμένα φιλοατλαντιστής και πιστός φίλος του προέδρου Μπους σε σημείο ν' αγνοήσει τον ΟΗΕ και να πάρει μέρος στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ. Επίσης, λένε οι αντίπαλοί του, η χώρα του δε συμμετέχει σε σημαντικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς όπως είναι η ΟΝΕ και το ευρώ και η ζώνη του Σένγκεν.
Ανομολόγητος φόβος πολλών Ευρωπαίων είναι ότι ο κ. Μπλερ, από τη θέση του προέδρου της Ένωσης θα υποστηρίζει τα συμφέροντα των μεγάλων χωρών αδιαφορώντας για τις μικρές.
Ήδη τρεις χώρες ,η Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, δημοσίευσαν ένα κείμενο-κοινή θέση τους με το οποίο εκφράζουν την αντίθεσή τους στην επιλογή Μπλερ και υποστηρίζουν την ανάγκη ο πρώτος κοινοτικός πρόεδρος να επιλεγεί με τη σύμφωνη γνώμη όλων των κοινοτικών χωρών και να έχει άψογο ευρωπαϊκό παρελθόν και παρόν.
Πρέπει επίσης να λεχθεί ότι, εκτός του Μπλερ, υπάρχουν στον αέρα και οι υποψηφιότητες άλλων μεγάλων και σοβαρών Ευρωπαίων πολιτικών όπως είναι αυτές του πρώην Ισπανού πρωθυπουργού Φελίπε Γκονζάλες, του Ολλανδού πρωθυπουργού Γιαν Πέτερ Μπαλκενέντε, του Βέλγου πρωθυπουργού Χέρμαν βαν Ρομπόι και του πρώην πρωθυπουργού της Φιλανδίας Πάαβο Λίπονεν.
Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι μόνον η επιλογή του προσώπου αλλά και το περιεχόμενο των αρμοδιοτήτων του. Και τούτο διότι η νέα Συνθήκη της Λισαβόνας που όλοι ελπίζουν ότι θα τεθεί σε ισχύ από τον Ιανουάριο του 2010 αφού θα έχει καμφθεί επιτέλους η άρνηση του Τσέχου προέδρου Βάκλαβ Κλάους να την προσυπογράψει δεν απαριθμεί με λεπτομέρειες τις αρμοδιότητες του προέδρου της Ένωσης.
Ένα ακόμη ζήτημα που πρέπει να ρυθμίσει η σουηδική προεδρία το ταχύτερο δυνατόν, μαζί με την επιλογή και του ύπατου εκπροσώπου της Ένωσης για τις εξωτερικές υποθέσεις.
Αυτό το πόστο είναι ακόμη πιο σημαντικό από την προεδρία τη Κοινότητας αφού αυτός που θα το καταλάβει θα προεδρεύει των εργασιών του συμβουλίου των ΥΠΕΞ της Κοινότητας, θα είναι αντιπρόεδρος της Κομισιόν άρα θα απειλεί ευθέως τον πρόεδρο της Μανουέλ Μπαρόζο με πολιτικό καπέλωμά του και θα προΐσταται της νέας, υπό διαμόρφωση, υπηρεσίας εξωτερικών σχέσεων της Ένωσης, του Διπλωματικού Σώματος, δηλαδή των 27.
Πιθανοί υποψήφιοι για τη θέση αυτή είναι ο πρώην ΥΠΕΞ της Γερμανίας Φ. Σταϊνμάγιερ, ο σουηδός ΥΠΕΞ Καρλ Μπιλτ, ο αρμόδιος για τη διεύρυνση επίτροπος Φιλανδός Όλι Ρεν, η σημερινή επίτροπος για τις εξωτερικές σχέσεις και πρώην ΥΠΕΞ της Αυστρίας κα Φερέρο Βάλντνερ, ο πρώην Γάλλος (σοσιαλιστής) ΥΠΕΞ Υμπέρ Βεντρίν και ο πρώην επίτροπος για τις εξωτερικές σχέσεις Βρετανός Κρις Πάτεν.
Η Ντόρα Μπακογιάννη θα μπορούσε να «παίξει» σοβαρά γι αυτή τη θέση αλλά η επιλογή της να διεκδικήσει τη προεδρία του κόμματός της την αποκλείει αυτόματα από την κούρσα.
Εκτός κι αν -πράγμα πολύ πιθανόν να συμβεί- δεν καταφέρει η σουηδική προεδρία να κλείσει μια συμφωνία-πακέτο γι' αυτές τις θέσεις που να την επικυρώσουν οι 27 ηγέτες στο ενδιάμεσο ευρωπαϊκό συμβούλιο κορυφής που θα γίνει στις Βρυξέλλες στις 29/30 Οκτωβρίου και η τελική απόφαση ληφθεί στο συμβούλιο κορφής του Δεκεμβρίου. Αν η κα Μπακογιάννη δεν εκλεγεί πρόεδρος της Ν.Δ. θα μπορούσε σ' αυτή την περίπτωση, με τη σύμφωνη γνώμη και τη ελληνικής κυβέρνησης, να κτυπήσει τη θέση αυτή, την τόσο σημαντική και για τα συμφέροντα της Ελλάδας.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 12/10/2009)