Πριν από τον όλεθρο
που προκάλεσε η περσινή παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, το να έχει
μια χώρα χρηματοοικονομικό κέντρο της εμβέλειας του City ή της Wall
Street ήταν αναμφίβολα επιθυμητό.
Στη
συνέχεια, άρχισε να μοιάζει «μπελάς» να φιλοξενεί κάποια χώρα
χρηματοοικονομικό κέντρο παγκόσμιας εμβέλειας. Όσο μεγαλύτερες οι
τράπεζες και οι διεθνείς οργανισμοί που λειτουργούν στα εδάφη της, τόσο
μεγαλύτερος και ο πονοκέφαλός της για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση,
αλλά και τον λογαριασμό...
Τούτο είναι προφανές
στη μελέτη που δημοσιοποίησε την προηγούμενη εβδομάδα το Παγκόσμιο
Οικονομικό Φόρουμ -η ομάδα που διοργανώνει τις συνόδους του Νταβός-
όπου οι χώρες κατατάσσονται από τον βαθμό ανάπτυξής τους στον
χρηματοοικονομικό τομέα.
Οι ΗΠΑ και η Βρετανία
συνεχίζουν να κατατάσσονται σε υψηλές θέσεις, αν και οι ΗΠΑ υποχώρησαν
στην τρίτη θέση, πίσω από την Αυστραλία. Αλλά τα συγκριτικά τους
πλεονεκτήματα μειώθηκαν εξαιτίας της οικονομικής αστάθειάς τους στη
διάρκεια της τραπεζικής κρίσης. Την ίδια ώρα, αναδυόμενες οικονομίες,
όπως η Κίνα και η Βραζιλία ανέβηκαν θέσεις, κάτι που αντικατοπτρίζει τη
βελτιούμενη μακροοικονομική τους κατάσταση.
Σε αντίθεση με το παρελθόν,
τούτο που συμβαίνει είναι ακριβώς το αντίθετο από μια χρηματοοικονομική
κρίση στις αναδυόμενες αγορές. Το μάθημα είναι πως ο αγώνας για
ρυθμιστικό πλαίσιο έρχεται με κάποιο κόστος. Η ρητορική τώρα -κυρίως
στη Βρετανία- έχει αλλάξει, με τις αρχές να κινούνται προς την
κατεύθυνση υιοθέτησης αυστηρότερων ρυθμιστικών πλαισίων σε σχέση με
άλλες χώρες.
Το άλλο μάθημα που διδασκόμαστε
από την μελέτη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ είναι ότι η άνθηση του
παγκόσμιου χρηματοοικονομικού τομέα ωφέλησε πολλές αναδυόμενες αγορές.
Ακόμη και εάν ο ανταγωνισμός ανάμεσα στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη
είναι πλέον «βουβός», άλλες χώρες θα χαρούν να πάρουν τη θέση τους στην
ιεραρχία.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ"/"Financial Times", 13/10/2009)