Σε αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες, το φυσικό αέριο κερδίζει έδαφος
ως καύσιμο κίνησης, αλλά στις ανεπτυγμένες χώρες η υιοθέτηση της σχετικής
τεχνολογίας έχει αρχίσει να μειώνεται, καθώς τα ρίσκα που συνδέονται με τη
μαζική της εφαρμογή αντισταθμίζουν τα οφέλη, ιδίως σε ότι έχει σχέση με την
Κλιματική Αλλαγή.
Όπως αναφέρει η ΙΗΤ, μετά από μια δεκαετία διψήφιου ρυθμού
ανάπτυξης της σχετικής αγοράς, περισσότερα από 10 εκατ. οχήματα παγκοσμίως
τροφοδοτούνται με μεθάνιο το οποίο προέρχεται από φυσικό αέριο. Η κυβερνητική
υποστήριξη σε χώρες όπως της Νότιας Αμερικής και της Ασίας, μπορεί να οδηγήσει
αυτόν τον αριθμό στα 50 εκατ. ως το 2020.
Τα μειονεκτήματα της τεχνολογίας αυτής έχουν να κάνουν με τις
ογκώδεις δεξαμενές αποθήκευσης, τη χαμηλή ισχύ των κινητήρων και το υψηλό κόστος
της αρχικής επένδυσης. Επιπλέον, η παραγωγή των ίδιων των οχημάτων είναι πιο
ακριβή σε σχέση με τα συμβατικά. Παρόλα αυτά, σε χώρες με μεγάλα αποθέματα
φυσικού αερίου, η χρήση του ως καύσιμο κίνησης έχει νόημα. Στις περιπτώσεις αυτές
το μεθάνιο είναι ένα φτηνό και καθαρό καύσιμο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρέως.
Στις βιομηχανικές χώρες όμως, όπως της Ευρώπης, οι κυβερνήσεις
ενίσχυαν τη χρήση φυσικού αερίου όταν η τιμή του πετρελαίου κάλπαζε προς τα επάνω.
Όταν τον προηγούμενο χειμώνα η τιμή έπεσε δραματικά, στράφηκαν εκ νέου στο πετρέλαιο.
Τονίζεται ότι το 60% του πετρελαίου που καταναλώνεται στις χώρες του ΟΟΣΑ
τροφοδοτεί τον κλάδο των μεταφορών, ο οποίος παράλληλα ευθύνεται για το ένα τρίτο
των εκπομπών διοξειδίου.
Το φυσικό αέριο παράγει κατά την καύση του 20% λιγότερους ρύπους
από τη βενζίνη, αλλά αυτή η διαφορά δεν επαρκεί για να κάνει τη διαφορά, σύμφωνα
με τον ΙΕΑ, καθώς η ποσότητα των οχημάτων στους δρόμους αναμένεται να
τριπλασιαστεί μέχρι το 2050. Συνεπώς η χρήση φυσικού αερίου δεν μπορεί να
αποτελέσει κυρίαρχο στοιχείο στην πολιτική των κυβερνήσεων προς αυτή την κατεύθυνση.
Η ίδια η Ε.Ε. ανέστειλε προηγούμενες προτάσεις της για μερίδιο 10% του φυσικού
αερίου στις μεταφορές ως το 2020.
Ο ΙΕΑ, ο ΟΗΕ και άλλοι οργανισμοί αποφάσισαν τον Μάρτιο ότι
πρέπει να μειωθούν οι εκπομπές κατά 50% ως το 2050 στις μεταφορές, κάτι που θα
πραγματοποιηθεί μέσω της βελτιωμένης απόδοσης, των βιοκαυσίμων και των ηλεκτρικών
οχημάτων. Υπάρχουν πάντως και εκείνοι που προτείνουν και τη χρήση βιομεθανίου,
το οποίο προέρχεται από απόβλητα.
Άλλο ένα ερώτημα είναι το κατά πόσο οι κυβερνήσεις θα ήθελαν
να προσθέσουν άλλη μια χρήση για το φυσικό αέριο, τη στιγμή που οι οικονομίες τους
είναι ήδη εξαρτημένες από τη Ρωσία, ως τον μεγαλύτερο παραγωγό παγκοσμίως. Από
την άλλη όμως, η χρήση φυσικού αερίου θα εξοικονομούσε πετρέλαιο, το οποίο αυτή
την εβδομάδα σκαρφάλωσε κοντά στα 80 δολάρια ανά βαρέλι. Στελέχη της αγοράς
υποστηρίζουν ότι η χρήση αερίου συμφέρει μόνο όταν οι τιμές του πετρελαίου είναι
κοντά στα 90-100 δολάρια ανά βαρέλι.
Σήμερα, οι χώρες με την ευρύτερη χρήση οχημάτων φυσικού αερίου
είναι το Πακιστάν με 30% όλων των οχημάτων της χώρας, η Αργεντινή με 21% και η
Βραζιλία με 6%. Στο Ιράν το ποσοστό αυτό έχει φτάσει το 12%, ενώ ο στόχος είναι
να επεκταθεί ακόμα περισσότερο, καθώς η χώρα δεν διαθέτει επαρκείς
εγκαταστάσεις διύλισης βενζίνης για να καλύψει τις ανάγκες της.