Από το 2002 ως και το γ΄ τρίμηνο του 2008 το ευρώ είχε ανοδική πορεία έναντι του δολαρίου, αλλά τα γεγονότα που ακολούθησαν την κατάρρευση της Lehman Βrothers ανέτρεψαν την τάση αυτή και το δολάριο ως «ασφαλές καταφύγιο» σε περιόδους κρίσης πήρε και πάλι την ανιούσα. Καθώς, με βάση ιστορικά παραδείγματα μάλιστα, διάφορα νομισματικά συστήματα δημιουργήθηκαν για να εγκαταλειφθούν στη συνέχεια (π.χ., Μπρέτον Γουντς, Λατινική Νομισματική Ενωση κτλ.), υπήρξαν τότε ανησυχίες ακόμη και για την τύχη του ευρώ.
Η διακύμανση της διάθεσης για ανάληψη επενδυτικού κινδύνου, πάντως, αποδεικνύεται προσδιοριστικός παράγοντας της πορείας της ισοτιμίας ευρώ/ δολαρίου τους τελευταίους 12 μήνες, παρατηρεί η Αlpha Βank.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ευρώ από το ιστορικό υψηλό των 1,6038 δολαρίων στα μέσα Ιουλίου του περασμένου έτους υποχώρησε σε χαμηλό (1,2328 δολαρίων) δυόμισι ετών στα τέλη Οκτωβρίου του 2008, για να αυξηθεί εκ νέου στα 1,5046 δολάρια πριν από λίγες ημέρες (21.10.2009). Τα χαμηλά επιτόκια ανέδειξαν μάλιστα το δολάριο το κύριο νόμισμα χρηματοδότησης σε τοποθετήσεις εκμετάλλευσης επιτοκιακού πλεονεκτήματος (carry trade). Παράλληλα η εκτίμηση ότι η Fed θα προχωρήσει σε αύξηση των επιτοκίων μετά την ΕΚΤ λειτουργεί υπέρ του ευρώ, ενώ η φιλολογία για την ικανότητα του δολαρίου να διατηρήσει τον ρόλο του ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος συνέβαλε στην αποδυνάμωσή του.
Με βάση τη θεωρεία της αγοραστικής δύναμης, το ευρώ θεωρείται σήμερα 24% υπερτιμημένο έναντι του δολαρίου, έναντι 38% κατά το ιστορικό υψηλό του 1,6038, ενώ στις αγορές μια δημοφιλής στρατηγική για τους traders νομισμάτων είναι οι ανοδικές (long) θέσεις στο ευρώ σε σχέση με το δολάριο στην περιοχή του 1,4625, με σκοπό την αποκόμιση κερδών στο 1,5160.
Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν ότι το δολάριο θα ισχυροποιηθεί βραχυπρόθεσμα στις αρχές του νέου έτους λόγο των ροών κεφαλαίων, αλλά συνολικά η ελεγχόμενη διολίσθησή του ως προς το 1,55 σε σχέση με το ευρώ και συνολικά έναντι των κυριότερων νομισμάτων θα αποτελέσει μια εύλογη εξέλιξη. Με τον τρόπο αυτόν, εξάλλου, η οικονομία των ΗΠΑ θα ανακάμψει συντομότερα από τη μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων 70 ετών με ευνοϊκές επιπτώσεις και στις παγκόσμιες διαρθρωτικές ανισορροπίες που άπτονται των πλεονασμάτων της Ασίας σε σχέση με τα ελλείμματα της Δύσης.
(Από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 28/10/2009)