Καθώς πλησιάζει η διάσκεψη της Κοπεγχάγης, τον επόμενο μήνα, δεν πρέπει να αποσπάται η προσοχή των πολιτικών από τον ολοένα αυξανόμενο αριθμό σκεπτικιστών που αμφισβητούν την ανάγκη για παγκόσμια δράση ενάντια στην αλλαγή του κλίματος.
Όσοι είναι πράγματι ειδικοί -εκατοντάδες επιστήμονες διεθνώς που εξετάζουν τη σχέση ανάμεσα στο κλίμα και στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα- δεν έχουν καμία αμφιβολία πως οι ανθρώπινες δραστηριότητες που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου οδηγούν σε αληθινή κρίση.
Όταν η επιστήμη συναντά την πολιτική, οι επιστήμονες καλούνται να απλουστεύσουν τα επιχειρήματά τους προκειμένου να βοηθήσουν τους πολιτικούς να προωθήσουν τα θέματα. Το περίπλοκο της επιστήμης που μελετά το κλίμα, από την σύσταση της ατμόσφαιρας μέχρι την φυσιολογία των πολικών πάγων, δυσκολεύει την εξήγηση και τη μεταβίβαση μηνυμάτων, τουλάχιστον πολύ περισσότερο από άλλα θέματα, που σχετίζονται με τη διαστημική πολιτική, τον ιό του Aids και τα βλαστοκύτταρα. Αλλά το σημαντικότερο ζήτημα που πρέπει κανείς να κατανοήσει για την αλλαγή του κλίματος είναι πως ούτε συντελέστηκε αλλά ούτε και θα συντελείται στο μέλλον με ενιαίους και προβλέψιμους ρυθμούς.
Άλλο κοινό σφάλμα είναι να τραβήξουμε διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις αλλαγές που προκαλούνται «φυσικά» και σε αυτές που απορρέουν από «ανθρώπινη δραστηριότητα».
Είναι απρόβλεπτο ποιο θα είναι το κλίμα στο μέλλον. Η πιθανότερη αύξηση της θερμοκρασίας παγκοσμίως είναι ανάμεσα στο «αντιμετωπίσιμο» 2 βαθμούς Κελσίου και στο «καταστροφικό» 4 βαθμούς Κελσίου -κάτι που θα εξαρτηθεί από το πόσο γρήγορα ο κόσμος θα λάβει μέτρα ενάντια στις εκπομπές.
Τα πράγματα ενδεχομένως να είναι ακόμη χειρότερα. Η ήδη υπάρχουσα τεχνολογία μπορεί άριστα να χρησιμοποιηθεί, αυξάνοντας στο μέγιστο την αποδοτικότητα της χρήσης ενέργειας. Το ίδιο και οι μορφές ανανεώσιμης ενέργειας, από τον ήλιο, τον αέρα και τα κύματα, αν και είναι σημαντικό να γίνουν επενδύσεις σε τεχνολογία που θα βοηθήσει την καλύτερη χρήση τους.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ/FINANCIAL TIMES, 03/11/2009)