Η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού διατήρησε και μετά τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου το 1989-91 και εξακολουθεί να διατηρεί κα σήμερα το κυρίαρχο γεωπολιτικό στίγμα που είχε αποκτήσει μετά το 1945: Μιάς περιοχής πρωτοφανούς ρευστότητας , σε αντίθεση με τη στατική αντιπαράθεση στην Ευρώπη όπου οι ρυθμίσεις της Γιάλτας ίσχυσαν για σαρανταπέντε χρόνια.
Η περιοχή Ασίας-Ειρηνικού διατήρησε και μετά τον τερματισμό του Ψυχρού Πολέμου το 1989-91 και εξακολουθεί να διατηρεί κα σήμερα το κυρίαρχο γεωπολιτικό στίγμα που είχε αποκτήσει μετά το 1945: Μιάς περιοχής πρωτοφανούς ρευστότητας , σε αντίθεση με τη στατική αντιπαράθεση στην Ευρώπη όπου οι ρυθμίσεις της Γιάλτας ίσχυσαν για σαρανταπέντε χρόνια.

Ο Ομπάμα ξεκινά την περιοδεία του σήμερα από την Ιαπωνία με επόμενους σταθμούς την Σιγκαπούρη, την Κίνα και την Νότια Κορέα σε μια δύσκολη εξάσκηση ισορροπιών καθώς μόνος ξεκάθαρος στόχος είναι η ανανέωση των διμερών σχέσεων με τις στρατηγικές προτεραιότητες της Ουάσιγκτον να μην μπορούν να διευκρινισθούν:

- Η σχέση με την Κίνα έχει μια δυναμική που αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά για το μέλλον, από τη Διμερή Σχέση σχέση μέχρι και τη μετωπική αντιπαράθεση.

Η σημερινή αλληλεξάρτηση των Οικονομιών ΗΠΑ-Κίνας -με την αμερικανική αγορά να αποτελεί τη σημαντικότερη διέξοδο των κινεζικών εξαγωγών και την κυβέρνηση του Πεκίνου να είναι ο σημαντικότερος δανειστής του αμερικανικού δημοσίου μέσω αγοράς ομολόγων που επιτρέπουν την κάλυψη του μεγαλύτερου μέρους του δημοσιονομικού ελλείματος- δεν εγγυάται καμιά επιπρόσθετη βεβαιότητα για το τι θα συμβεί όταν αργά η γρήγορα το Πεκίνο ενεργοποιήσει τη στρατηγική ειρηνικής ενσωμάτωσης της Ταϊβάν αλλά και την ειρηνική επανένωση της Κορεατικής Χερσονήσου.

- Η σχέση με την Ιαπωνία, τον ισχυρότερο σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή είναι σήμερα συνάρτηση της αβεβαιότητας ως προς το μέλλον των Σινοαμερικανικών Σχέσεων. Όλοι οι παράγοντες πριμοδοτούν σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον τη χειραφέτηση του Τόκιο από την Ουάσιγκτον με τον ίδιο τρόπο που η Γαλλία του Ντε Γκολ και στη συνέχεια η Δυτική Γερμανία του Μπραντ αναζήτησαν στη σκιά της Ειρηνικής Συνύπαρξης των Δύο Υπερδυνάμεων τη δική τους προσέγγιση με την Μόσχα.

- Στη Σιγκαπούρη ο Ομπάμα θα καταγράψει τη στρατηγική αβεβαιότητα των χώρων της περιοχής- Βιετνάμ, Μαλαισία, Ταϊλάνδη , Ινδονησία, Φιλιππίνες αλλά και Αυστραλία: Θα αρκεσθούν στο σημερινό Στάτους Κβο των σχέσεων τους με την Ουάσιγκτον και με το Πεκίνο; Θα επιδιώξουν να εξωθήσουν δυνάμεις όπως η Ιαπωνία και η Ινδία στις περιφερειακές ισορροπίες της Νοτιοανατολικής Ασίας;

-Στη Νότια Κορέα ο ένοικος του Λευκού Οίκου δεν θα βρεθεί αντιμέτωπος μόνο με τη διαρκή ανησυχία της Σεούλ για την επάρκεια της Ομάδας των Έξι (Δύο Κορέες, Ρωσία , Κίνα, Ιαπωνία , ΗΠΑ) να δώσουν οριστική λύση στην πυρηνική πρόκληση της Βόρειας Κορέας. Το ζητούμενο είναι αν η Ουάσιγκτον μπορεί να προσφέρει στη Σεούλ μια στήριξη στην πρόκληση της αναπόφευκτης μελλοντικής επανένωσης της Κορεατικής Χερσονήσου πριν το Πεκίνο αναδειχθεί σε σπόνσορα της Ενωμένης Κορέας.

Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθεί ότι οποιαδήποτε εξέλιξη στις διμερείς σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα , την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα θα επηρεάσει άμεσα τις σχέσεις Ουάσιγκτον- Μόσχας που μετά τη σκληρή ψυχροπολεμική αντιπαράθεση στη δεύτερη θητεία του Μπους υιού βρίσκονται σε φάση αναζήτησης μιάς νέας εκκίνησης: Η Μόσχα δεν κρύβει ότι θεωρεί την ενίσχυση της κινεζικής ισχύος ως απειλή για τα ζωτικά της συμφέροντα στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού.

(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 13/11/2009)