Ο Μπαράκ Ομπάμα, μιλώντας στη Σιγκαπούρη την Κυριακή,
επιβεβαίωσε ότι στην Κοπεγχάγη δεν θα υπάρξει μια δεσμευτική συνθήκη, αλλά μια
πολιτικού χαρακτήρα συμφωνία η οποία μπορεί να αποτελέσει το πλαίσιο για μια
συνθήκη στη συνέχεια. Πρόκειται για την προσέγγιση της «συμφωνίας των δύο
βημάτων», όπως την αποκάλεσε ο Δανός πρωθυπουργός, Λαρς Ρασμούσεν.
Η κατεύθυνση αυτή εγκυμονεί κινδύνους για την όλη προσπάθεια
καταπολέμησης της Κλιματικής Αλλαγής. Τα κράτη θα αισθανθούν μικρότερη πίεση
από τη διεθνή κοινότητα, ενώ παράλληλα και η ίδια η Διάσκεψη μπορεί ακόμα να
οδηγηθεί σε ναυάγιο. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να αποτελεί μια βιώσιμη επιλογή η
επιδίωξη μιας πολιτικής συμφωνίας, ενώ υπάρχει πληθώρα προκλήσεων και εμποδίων για
να ξεπεραστούν.
Ένα από αυτά είναι η υιοθέτηση από το Κογκρέσο του
νομοσχεδίου για το περιβάλλον, καθώς στην Ουάσιγκτον διεξάγεται έντονος
διάλογος για τη μορφή που θα πάρουν οι μειώσεις των εκπομπών και το σύστημα
cap
and
trade, το οποίο διχάζει την
Αμερική όσο και το
public
option
του αντίστοιχου νομοσχεδίου για την υγεία.
Αν οι ΗΠΑ δεν δεσμευτούν για ένα συγκεκριμένο επίπεδο
μειώσεων των ρύπων και για τον τρόπο με τον οποίο θα τις διαχειριστούν, μια
διεθνής συνθήκη δεν είναι εφικτή. Την ίδια στιγμή, οι κατηγορίες εναντίον τους
πληθαίνουν, ειδικά από μια Ευρώπη η οποία είναι η μόνη μεγάλη δύναμη που
εμφανίστηκε έτοιμη ενόψει της Κοπεγχάγης για μια ακόμη φορά. Η κριτική αυτή
έχει βάση, καθώς οι Ευρωπαίοι και η διεθνής κοινή γνώμη διαπιστώνουν τον
απλοϊκό χαρακτήρα της δημόσιας συζήτησης στις ΗΠΑ για την Κλιματική Αλλαγή.
Μια πιθανή επιλογή για τις άλλες χώρες είναι να προχωρήσουν
οι ίδιες στις δικές τους δεσμεύσεις, ελπίζοντας έτσι ότι θα διευκολύνουν τις
ΗΠΑ με τη δική τους προσπάθεια. Η Κίνα έχει ιδιαίτερη σημασία από αυτή την
άποψη, καθώς είναι πλέον ο μεγαλύτερος ρυπαντής του πλανήτη. Μια δέσμευση του
Πεκίνου για συγκεκριμένο ποσοστό μειώσεων με άξονα το 2020 θα ωθήσει τη
διαδικασία στην Ουάσιγκτον, αλλά ίσως θα αναδείξει την Κίνα σε ηγετική θέση και
θα υποβαθμίσει τις ΗΠΑ στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης. Η αντιμετώπιση της
Κλιματικής Αλλαγής ωριμάζει ως μια αναγκαία παγκόσμια διαδικασία και είναι
φυσικό να δημιουργεί κλυδωνισμούς στο πολιτικό επίπεδο.