Υπάρχει κάποιος Ευρωπαίος, εκτός των Βέλγων, ο οποίος γνώριζε τον Χέρμαν βαν Ρομπάι;, αναρωτήθηκε ο αρθρογράφος του «Spiegel», για να προσθέσει αμέσως ότι καλά καλά δεν τον γνωρίζουν ούτε οι μισοί Βέλγοι, αφού στα φλαμανδικά- που είναι η μητρική γλώσσα του και η γλώσσα του μισού Βελγίου- το όνομά του προφέρεται πολύ διαφορετικά: Γιομά Ρεμπεά. Σημειώνω ότι το σχετικό άρθρο έχει τον εύγλωττο τίτλο «Η Ευρώπη εξέλεξε τους Ανύπαρκτους». Να προσθέσω ότι και η βαρονέσαΚάθριν Αστον, που «εκλέχθηκε» για το ύπατο πόστο της νεόκοπης υπηρεσίας εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας της ΕΕ, είναι εξίσου άγνωστη όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στη Βρετανία. Ουδέποτε έθεσε υποψηφιότητα για βουλευτής ή έστω κοινοτάρχηςκαι αν αναδύθηκε τώρα στην ευρωπαϊκή επιφάνεια, αυτό οφείλεται στο ότι ο Γκόρντον Μπράουν την τοποθέτησε επίτροπο στην Κομισιόν πριν από δέκα μήνες. Τα απαξιωτικά σχόλια είναι σε πανευρωπαϊκή κλίμακα, μάλιστα ο Τύπος αρκετών ευρωπαϊκών χωρών μέμφεται τους ηγέτες της ΕΕ διότι δεν βρέθηκε κανένας από αυτούς «να κάνει έστω αποχή», έγραψε το βρετανικός «Daily Τelegraph» και- με βαρύτερους χαρακτηρισμούς- η ισπανική «ΑΒC».
Πώς και γιατί, λοιπόν, αυτοί οι εντελώς άγνωστοι βρέθηκαν στις δύο θέσεις που δημιούργησε η Συνθήκη της Λισαβόνας. Χρειάστηκαν 10 χρόνια διασκέψεων και διαβουλεύσεων σε κυβερνητικά και διοικητικά κλιμάκια των κρατών-μελών της ΕΕ για να διαμορφωθεί και να εγκριθεί αυτή η Συνθήκη. Διακηρύχθηκε- και ορθώς - η σημασία της, καλλιεργήθηκαν προσδοκίες στους Ευρωπαίους όλα αυτά τα χρόνια για τον ρόλο που πρόκειται να παίξει στη ζωή μας, υπογραμμίστηκε ότι εμπεδώνεται η δημοκρατικότητα στην ΕΕ, κυκλοφόρησαν πριν από την εκλογή τους ονόματα πασίγνωστα και διεθνούς κύρους, και αντ΄ αυτών εκφραστές και, ως έναν βαθμό, κινητήρια δύναμη του νέου πνεύματος που (όπως πιστεύεται) θα προσδώσει η Συνθήκη στην ΕΕ και στους λαούς της εμφανίζονται δύο άγνωστα, αμφίβολης δυναμικότητας πρόσωπα. Γιατί επιλέχθηκαν; Η απάντηση είναι εύκολη.
Κανένας από τους «μεγάλους» της ΕΕ δεν είναι διατεθειμένος να σκιαστεί από κάποιον τρίτο με θεσμικά δικαιώματα, ο οποίος μπορεί να του αμφισβητήσει αποφάσεις και ενέργειες που ο ίδιος παίρνει. Ενα πρόσωπο με παγκόσμιο κύρος στην ημιμόνιμη προεδρία θα είχε τη δύναμη να σταθεί εμπόδιο στον Σαρκοζί, στη Μέρκελ, στον Μπράουν ή να τον/την ωθήσει να λάβει μέτρα που δεν ήθελε. Ενας άγνωστος Ρομπάι, ποτέ. Οι ηγέτες της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας μπορεί να διαφωνούν σε πολλά, συμφωνούν όμως σε ένα: να μην υποβαθμιστεί ο ρόλος τους στην ΕΕ. Ούτε καν ο πρόεδρος Μπαρόζο θα ήθελε κάποιον που θα συμπροεδρεύει στην Επιτροπή του. Ο ενθουσιασμός του για την εκλογή της αγγλίδας βαρονέσας ήταν αποκαλυπτικός.
(Από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, 25/11/2009)