Με εντονότερο πολιτικό χαρακτήρα, πιο «πολιτικοποιημένη» θα είναι η νέα, δεύτερη κατά σειρά Κομισιόν υπό τον πρόεδρό της Μαουέλ Μπαρόζο που αναλαμβάνει καθήκοντα την 1η Φεβρουαρίου.
Δεν το θέλει ιδιαίτερα ο ίδιος αλλά τον αναγκάζουν να προσανατολισθεί προς αυτή την κατεύθυνση τόσο οι κυβερνήσεις των 27 κοινοτικών χωρών, όσο και τα μεγάλα πολιτικά κόμματα της Ένωσης αλλά και το ίδιο, το αναβαθμισμένο πλέον από τη Συνθήκη της Λισαβόνας, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ο κ. Μπαρόζο έδωσε οκτώ χαρτοφυλάκια στους Φιλελεύθερους, 13 στους Κεντροδεξιούς-χριστιανοδημοκράτες και έξι στους σοσιαλδημοκράτες.
Οι εκπρόσωποι σε ευρωπαϊκό επίπεδο αυτών των τριών πολιτικών σχηματισμών έχουν εκφρασθεί δημόσια ότι από τώρα και στο εξής είναι αποφασισμένοι να συντονίσουν όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά την πολιτική δράση των ομοϊδεατών τους κομισαρίων μέσα στην Επιτροπή.
Οι ηγεσίες μάλιστα αυτών των ευρωπαικών πολιτικών οργανισμών σκοπεύουν να οργανώνουν συστηματικά -μια φορά λ.χ. τον μήνα- συναντήσεις με τους «επιτρόπους τους» προκειμένου να προωθούν τις πολιτικές εκείνες που κατά τη γνώμη τους εξυπηρετούν καλύτερα τις πολιτικές τους επιδιώξεις μέσα στην Κοινότητα.
Παρατηρητές στις Βρυξέλλες της δράσης των κεντρικών κοινοτικών θεσμικών οργάνων (Κομισιόν. Ευρωκοινοβούλιο κ.λπ.) πιστεύουν ότι αυτή η απότομη και κυρίως φανερή πολιτικοποίηση των επιτρόπων θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε τριβές μεταξύ τους και σε αμφισβητήσεις προτάσεων τους για την υιοθέτηση συγκεκριμένων πολιτικών και μέτρων.
Αυτή η αναθεωρημένη και ανοικτή πλέον λειτουργία της Κομισιόν και των επιτρόπων της θα ωφελήσει πιστεύουν πολλοί, στην άρση της αδιαφάνειας που επικρατεί μέχρι σήμερα στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων μέσα στην Επιτροπή όπου τον τελευταίο και καθοριστικό λόγο σε κάθε θέμα είχε ο πρόεδρος Μπαρόζο.
Ακόμη και η στενή συνεργασία των επιτρόπων με τα πολιτικά κόμματα που τους στηρίζουν θα έχει θετικές επιπτώσεις στον τρόπο λήψης των αποφάσεων γιατί τα κόμματα αυτά εκπροσωπούνται και εκφράζονται μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και με τη νέα Συνθήκη της Λισαβόνας έχουν πλέον εξαιρετικά μεγάλο ρόλο να παίξουν στην έγκριση των αποφάσεων-εισηγήσεων της Επιτροπής.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ευρωβουλευτές είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τα εθνικά κόμματα που τους έστειλαν ουσιαστικά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έτσι ώστε σε μια διαβούλευση μεταξύ αρχικά των επιτρόπων, στη συνέχεια δε μεταξύ της Κομισιόν και του Ευρωκοινοβουλίου που θα καταλήξει σε μια ψηφοφορία υιοθέτησης, ύστερα από πολλούς συμβιβασμούς, ενός νομοθετικού κειμένου, στην πραγματικότητα συμμετέχουν, έμμεσα και τα κόμματα των κοινοτικών χωρών.
Σε αυτή την αναδιάταξη του κοινοτικού χάρτη εξισορρόπησης της πολιτικής εξουσίας οι επίτροποι της νέας Κομισιόν αλλά και οι ευρωβουλευτές που μόλις εκλέχθηκαν (τον περασμένο Ιούνιο) θα έχουν ένα σημαντικότερο πολιτικά ρόλο να παίξουν απ' ό,τι στο παρελθόν, ανεξάρτητα και πέραν των ειδικών καθηκόντων και αρμοδιοτήτων που ασκεί ο καθένας από αυτούς είτε στην Κομισιόν είτε μέσα στις ευρωκοινοβουλευτικές επιτροπές αφού οι τελικές αποφάσεις τόσο στην Επιτροπή όσο και στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου λαμβάνονται με πλειοψηφία.
Και ο πρόεδρος της Επιτροπής, όσο κι αν θέλει να κρατήσει, όπως και στο παρελθόν, το επάνω χέρι ελέγχοντας τις αποφάσεις που λαμβάνονται, θα αναγκασθεί εκ των πραγμάτων (σ.σ. των κυβερνήσεων, των μεγάλων διευρωπαικών πολιτικών κομμάτων, των ντε φάκτο αναβαθμισμένων πολιτικά επιτρόπων και εν τέλει του Ευρωκοινοβουλίου), να βάζει κάθε φορά πολύ νερό στο κρασί του για να πετύχει ένα έστω τμήμα των δικών του πολιτικών στόχων.
Η Επιτροπή θα συνεχίσει να λέγεται «Επιτροπή Μπαρόζο» αλλά δεν θα ανήκει, όπως στο παρελθόν, αποκλειστικά και μόνο σ΄ αυτόν.
(Από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 14/12/2009)