Ένα χρόνο πριν, εντατικοποιούταν η διαμάχη της Ρωσίας με την
Ουκρανία για το φυσικό αέριο, με όμηρο την Ευρώπη. Ακολούθησε η κρίση του
Ιανουαρίου, στη διάρκεια ενός ιδιαίτερα ψυχρού χειμώνα για τη Γηραιά Ήπειρο.
Αυτή τη φορά, οι διάφοροι παίκτες νιώθουν πιο άνετα, τουλάχιστον μέχρι τις
προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας, στις 17 Ιανουαρίου.
Η μείωση της ζήτησης στην Ευρώπη, την Ουκρανία και τη Ρωσία
τις πίεσε να γίνουν πιο δεκτικές σε συμβιβασμό, ενώ η
Gazprom προτίθεται να πουλήσει αέριο στη
Λευκορωσία το 2010 στις τιμές του 2009, όπως αναφέρει το
ICIS
Heren
Gas
Markets. Καθώς οι χώρες αυτές
έχουν ανάγκη η μια την άλλη στο νέο δυσμενές περιβάλλον, μια νέα κρίση δεν
θεωρείται πιθανή. Η
Gazprom
πάντως προωθεί σχέδια όπως οι αγωγοί
Nord και
South
Stream
ώστε να παρακάμψει στο μέλλον την Ουκρανία εξ ολοκλήρου. Το
Νοέμβριο η Φινλανδία και η Σουηδία έδωσαν το πράσινο φως για την κατασκευή του
Nord
Stream, το οποίο σημαίνει πως
η ρωσική πλευρά βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου έχουν να ανησυχούν πλέον
περισσότερο για τη ζήτηση και τις τιμές, παρά για την διαθεσιμότητα του αερίου.
Καθώς ξεκίνησε η παραγωγή
LNG
από το Κατάρ και οι εισαγωγές της Βρετανίας εξαπλασιάστηκαν,
η εικόνα γίνεται ακόμα χειρότερη για το φυσικό αέριο. Ο καθένας έχει την άποψή
του για τη συνέχεια και για την ανάκαμψη της ζήτησης, αλλά κάποιοι νέοι παράγοντες
δυσχεραίνουν τις προβλέψεις.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η παραγωγή αερίου από μη
συμβατικές πηγές στην Αμερική, όπου η αγορά μεταλλάσσεται εξαιτίας της καινοτομίας
αυτής. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί να συμβεί το ίδιο και στην Ευρώπη. Ο
ΙΕΑ εκτιμά πως το κόστος παραγωγής με τις μεθόδους αυτές ανέρχεται στα 2,70-9
δολάρια ανά
MMBtu. Επίσης,
η παραγωγή στην Ευρώπη αντιμετωπίζει δυσκολίες όπως τους περιβαλλοντικούς νόμους.
Διαχρονικά, όταν οι παίκτες με συμβόλαια πετρελαίου δεσμεύονταν
να αγοράσουν ποσότητες, συχνά με ζημιά, οι μειωμένες τιμές και η αυξημένη ρευστότητα
στους ευρωπαϊκούς κόμβους προσέφεραν ευκαιρίες, ειδικά σε όσους δεν διέθεταν
πολυετή παρουσία. Οι διαπραγματευτές των μακροχρόνιων συμβολαίων έπρεπε να λάβουν
υπόψη το φτηνότερο αέριο και οι παραγωγοί συμπεριέλαβαν ελαστικούς όρους ώστε
να κρατήσουν τους αγοραστές. Το μεγαλύτερο όφελος της υπερπροσφοράς θα μπορούσε
να είναι η ενίσχυση του ανταγωνισμού στην Ηπειρωτική Ευρώπη.