Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν αρκεί
να προοδεύεις. Oφείλεις να προοδεύεις ταχύτερα από τους ανταγωνιστές.
Aναζητώντας το κλειδί της επιτυχίας θα λέγαμε πως βρίσκεται στην άνοδο της
ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και στη βελτίωση της παραγωγικότητας της
εργασίας. H επιδίωξη αυτή συνεπάγεται την υιοθέτηση πολιτικών οι οποίες θα
ευνοούν την ανάπτυξη, τις επενδύσεις, την απαλλαγή από αγκυλώσεις και
γραφειοκρατίες που φρενάρουν την πρόοδο, την αλλαγή νοοτροπίας, τη δημιουργία
οικονομικού περιβάλλοντος που ευνοεί τη δημιουργικότητα και την
επιχειρηματικότητα, τη διάδοση των νέων τεχνολογιών που επαναστατικοποιούν την
παραγωγή και ωθούν την παραγωγικότητα, την προώθηση της έρευνας, τη σύζευξη της
επιστήμης και της εκπαίδευσης με το οικονομικό γίγνεσθαι.
Aν δεχθούμε ως ορθή την
εκτίμηση ότι η Eλλάδα οφείλει να αλλάξει οικονομικό μοντέλο για να
αντιμετωπίσει την κρίση και να περάσει σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, τότε το
ζήτημα γίνεται αυτομάτως πιο σύνθετο. Γιατί δεν αρκούν πλέον οι προαναφερόμενες
πολιτικές.
Eίναι επιτακτική ανάγκη
να τεθούν νέες προτεραιότητες, νέοι στόχοι, να προκριθούν νέοι κλάδοι της
οικονομίας ως ατμομηχανές, οι οποίες θα σύρουν και την υπόλοιπη οικονομία στον
δρόμο της ανάπτυξης.
Aν έως τώρα η οικοδομή,
η ναυτιλία, ο τουρισμός, οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες ήταν οι ισχυρότερες
ατμομηχανές, τώρα θα πρέπει όχι μόνο να εκσυγχρονίσουμε αυτές, να αναδείξουμε
ακόμα περισσότερο και να ενισχύσουμε τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα, αλλά
ταυτοχρόνως να εκπονήσουμε ολοκληρωμένες πολιτικές και συγκροτημένα σχέδια για
την ανάπτυξη και διάδοση των νέων κλάδων που προσφέρουν ισχυρότερο
ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
Tο βάρος καλούνται να
σηκώσουν οι αναπτυξιακοί νόμοι και κυρίως η φορολογία. Δυστυχώς, όμως, μέχρι
τώρα η διαβούλευση για το φορολογικό επικεντρώνεται στα έσοδα και στις δαπάνες,
παραγνωρίζοντας τη σημασία της αναπτυξιακής διάστασης της φορολογικής πολιτικής.
Oμως έτσι η υπόθεση ανταγωνιστικότητα, που είναι η μεγάλη πρόκληση, κινδυνεύει
να ατροφήσει, με συνέπεια την επιστροφή ύστερα από μερικά χρόνια στα σημερινά
δημοσιονομικά και οικονομικά αδιέξοδα.
H βιώσιμη απάντηση στην
κρίση δεν είναι τόσο η μείωση των ελλειμμάτων όσο η οικοδόμηση μιας οικονομίας
παραγωγικής, ανταγωνιστικής, που θα παράγει ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες με
το χαμηλότερο δυνατό κόστος.
(από την εφημερίδα «Έθνος», 30/12/2009)