Τις
προάλλες, ο Σ. Χ. Τουνγκ, πρώτος κυβερνήτης του Χονγκ Κονγκ μετά την παράδοση
της περιοχής από τους Βρετανούς στην Κίνα, το 1997, μου συνόψισε σε τρεις
προτάσεις τη σύγχρονη οικονομική ιστορία της χώρας του: «Την εποχή της
βιομηχανικής επανάστασης, η Κίνα κοιμόταν. Την εποχή της επανάστασης της
πληροφορικής, μόλις είχε μισοξυπνήσει. Σκοπεύει όμως να λάβει μέρος στην
Πράσινη Επανάσταση που έρχεται».
Έχω
πλέον πειστεί ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος δεν θα καταγράψουν ως
σημαντικότερο γεγονός της πρώτης δεκαετίας του 20ού αιώνα την οικονομική κρίση,
αλλά το Πράσινο Άλμα Μπροστά που πραγματοποίησε η Κίνα. Η ηγεσία του Πεκίνου
αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι η επανάσταση στην Ενεργειακή Τεχνολογία (Ε.Τ.)
είναι και αναγκαιότητα, αλλά και ευκαιρία, την οποία δεν σκοπεύει να χάσει.
Από την
άλλη πλευρά, εμείς στις ΗΠΑ ασχολούμαστε με το Αφγανιστάν. Χαιρέτα μου τον
πλάτανο....
Ίσως
αυτό το τελευταίο σχόλιο να ακούγεται υπερβολικό. Ακούστε όμως κάτι που δεν
είναι. Ο Αντι Γκρόουβ, συνιδρυτής της εταιρείας Intel, έλεγε κάποτε ότι στον
κύκλο ζωής των εταιρειών υπάρχουν περίοδοι που θα μπορούσαν να ονομαστούν
«σημεία στρατηγικής διακύμανσης», όταν τα θεμελιώδη στοιχεία του τομέα όπου
δραστηριοποιούνται αλλάζουν. Κατά τη διάρκειά τους, οι επιτελείς τους μπορούν
να έχουν δύο επιλογές: είτε να επενδύσουν μεγάλα ποσά, ώστε να προσαρμοστούν
στα νέα δεδομένα, είτε να μην κάνουν τίποτε και να αφήσουν τις εταιρείες τους
να αργοσβήσουν. Το ίδιο ισχύει και για τα κράτη.
Οι ΗΠΑ,
μάλιστα, βρίσκονται σήμερα σε σημείο στρατηγικής διακύμανσης. Είτε θα
φορολογήσουμε τον άνθρακα και θα θεσπίσουμε το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο ώστε
να ανταγωνιστούμε την Κίνα στην επανάσταση της Ε.Τ. είτε θα παραχωρήσουμε τα
πρωτεία στον τομέα στο Πεκίνο και μαζί του όλες τις παρεμφερείς θέσεις
εργασίας.
Άραγε τι
θα κάνει ο πρόεδρος Ομπάμα; Θα τελειώσει τη μεταρρύθμιση στον χώρο της Υγείας
και στη συνέχεια θα αφήσει για αργότερα το νομοσχέδιο για τη φορολόγηση των
εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ούτως ώστε να μην κυριαρχήσει το θέμα στις
βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου φθινοπώρου; Ή θα αδράξει τη στιγμή και θα
εκμεταλλευτεί την πλειοψηφία που διαθέτουν οι Δημοκρατικοί και στα δύο
νομοθετικά σώματα, μέχρι τις επερχόμενες εκλογές, ώστε να θέσει τις βάσεις για
την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας;
Έχω
εκπλαγεί με τον αριθμό των αιολικών πάρκων, φωτοβολταϊκών συστημάτων και
πυρηνικών εργοστασίων, των οποίων η κατασκευή δρομολογήθηκε στην Κίνα μόνο τον
τελευταίο χρόνο. Σας παραθέτω μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που μου έστειλε
ο Μπιλ Γκρος, διευθυντής μιας νέας εταιρείας φωτοβολταϊκών με βάση την
Καλιφόρνια. «Το Σάββατο, υπογράφηκε στο Πεκίνο η μεγαλύτερη σύμβαση της
ιστορίας για την κατασκευή εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρισμού με θερμότητα που
παράγεται από φωτοβολταϊκά. Το κόστος της ανέρχεται σε πέντε δισεκατομμύρια
δολάρια και θα παράγονται δύο γιγαβάτ ρεύματος».
Με άλλα
λόγια, είναι σαφές ότι αν νοιαζόμαστε για την ενεργειακή μας ασφάλεια, την
οικονομική μας ανάπτυξη και το περιβάλλον που ζούμε, πρέπει να θέσουμε σε
εφαρμογή μακροπρόθεσμο σχέδιο που θα ενθαρρύνει τις επενδύσεις σε ανανεώσιμες
πηγές ενέργειας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κοιμόμαστε, τώρα που η Κίνα έχει
ξυπνήσει για τα καλά.
(από την εφημερίδα «Καθημερινή», 12/1/2010)