Σε παραφθορά του εθνικού μότο των ΗΠΑ «in God we trust», ο
αναλυτής των FT Τζον Όδερς ξεκινά το άρθρο του με την πρόταση «in China
we trust».
Γιατί -όπως εξηγεί- η όρεξη των Κινέζων για τα αγαθά των άλλων χωρών
είναι αυτό που κρυβόταν πίσω από την ανάκαμψη των αγορών πέρσι. Σε αυτό
οφείλεται εξάλλου και η οικονομική ανάκαμψη που απήλαυσαν και άλλες
χώρες.
Αλλά οι παγκόσμιες επιπτώσεις της αγοραστικής φρενίτιδας της Κίνας
είναι αμφιλεγόμενες. Το Σαββατοκύριακο ανακοινώθηκε πως οι εισαγωγές
της Κίνας εκτινάχθηκαν σε νέο ρεκόρ τον Δεκέμβριο, αλλά και οι
κινεζικές εξαγωγές κατέγραψαν μεγάλη άνοδο.
Από τότε που η Κίνα υιοθέτησε μέτρα για την τόνωση της οικονομίας εν
μέσω της κρίσης του 2008, υπήρξε σημαντικός κινητήριος μοχλός των
παγκόσμιων αγορών: Όταν οι επενδυτές αισθάνονται καθησυχασμένοι, το
δολάριο ξεπουλιέται, ενώ οι τιμές των μετοχών και των εμπορευμάτων
ανεβαίνουν.
Τούτη τη φορά, το δολάριο ξεπουλήθηκε-ύστερα από τα στοιχεία για την
απασχόληση στις ΗΠΑ- υποχωρώντας στο χαμηλότερο επίπεδο του μήνα. Αλλά
οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές μετοχές πήραν μικρή ώθηση. Ακόμη και οι
κινεζικές μετοχές διατηρούνται κάτω από τα επίπεδα του περασμένου
καλοκαιριού.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Η καλύτερη εξήγηση είναι πως οι αγορές δεν
είναι πλέον βέβαιες πως η ανάκαμψη της Κίνας είναι «καλό πράγμα». Οι
κινεζικές εξαγωγές ενδεχομένως να πιέζουν τους ανταγωνιστές. Ας
σημειώσουμε πως οι γερμανικές και ιαπωνικές εξαγωγές είναι κάτω από τα
υψηλότερα επίπεδά τους.
Στο μεταξύ, οι εισαγωγές της συνίστανται κυρίως σε πρώτες ύλες, και
τούτο ευνοεί τις οικονομίες που υπηρετούν την Κίνα (όπως την Ταϊβάν)
αλλά και τις χώρες εξαγωγής εμπορευμάτων, όπως τη Βραζιλία. Αλλά
παραείναι ευνοϊκό και γι΄αυτές, καθώς και οι δυο αυτές χώρες
επιχείρησαν να θέσουν όρια στις εισροές κεφαλαίου.
Μια ανάπτυξη χάρη στην Κίνα είναι μακράν προτιμότερη από την ύφεση.
Αλλά τώρα που η ζήτηση από την Κίνα έχει ανακάμψει, όπως πολλοί
ήλπιζαν, φαίνεται πως οι αγορές αμφισβητούν εάν είναι πράγματι τούτο
που επιθυμούσαν.
(aπό την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 12/01/2010)