Η Τουρκία αντιμετώπισε την κρίση καλύτερα
από ό,τι η Ελλάδα, ανέφερε προσφάτως στο κοινοβούλιο της χώρας ο πρωθυπουργός
της γείτονος,Ταγίπ Ερντογάν, ενώ η τελευταία δημοπρασία κρατικών ομολόγων από το τουρκικό
υπουργείο Οικονομικών έγινε ανάρπαστη, σε μια στιγμή που η αναβάθμιση της
πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τον οίκο Μoody΄s- μια απόφαση που
αποδόθηκε στην εντυπωσιακή ικανότητα της τουρκικής οικονομίας να απορροφά τους
κραδασμούς από τις διεθνείς χρηματοοικονομικές αναταράξεις- ήρθε απλώς να βάλει
το «κερασάκι στην τούρτα»...
Ετσι, δεν είναι να απορεί κανείς που το κόστος
ασφάλισης των ελληνικών ομολόγων έναντι αθέτησης πληρωμών (CDS) στην αγορά
αντιστάθμισης πιστωτικών κινδύνων ξεπέρασε το τελευταίο διάστημα το αντίστοιχο
της Τουρκίας αλλά και άλλων αναδυομένων αγορών, αν και θεωρητικά η ελληνική
οικονομία ως μέρος της ευρωζώνης δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτή τη θέση.
Ωστόσο φαίνεται ότι το ευρώ δεν αποτελεί πλέον ικανή συνθήκη για την εξασφάλιση
χαμηλού κόστους χρηματοδότησης των χρεών.
Χθες π.χ. το Ελληνικό Δημόσιο κατέβαλε υψηλό
premium κατά τη δημοπρασία των εντόκων γραμματίων 26 και 52 εβδομάδων, η οποία
ήταν ένα πρώτο τεστ για το πόσο εύκολα μπορεί να συνεχίσει να δανείζεται η
χώρα. Το αποτέλεσμά της οδήγησε αμέσως σε πιέσεις στις τραπεζικές μετοχές,
καθώς αυτές επηρεάζονται από την αύξηση του κόστους δανεισμού του Δημοσίου.
Αυτό που θα πρέπει όμως να καταστεί σαφές είναι ότι
το επενδυτικό ενδιαφέρον για τη δημοπρασία των εντόκων προήλθε κυρίως από το
εσωτερικό, καθώς για τους ξένους η αξιοπιστία της χώρας παραμένει στο ναδίρ.
Παράλληλα, αντί για απτά αποτελέσματα, ακούνε ακόμη εξαγγελίες, ενώ π.χ., αν
και υπάρχουν τεράστια περιθώρια μείωσης δαπανών και αύξησης εσόδων στον
ευρύτερο δημόσιο τομέα, αυτός παραμένει μια μαύρη τρύπα που σπαταλά αλόγιστα το
δημόσιο χρήμα.
Τα δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο που μας βλέπουν
ως την επόμενη Αργεντινή θα πρέπει πάντως να μας κρατούν σε εγρήγορση, καθώς
δεν θα άρεσε σε κανέναν να βρεθεί η χώρα σε μια τέτοια θέση που είτε βρίσκεται
μέσα είτε έξω από την ευρωζώνη θα είναι ένα και το αυτό. Η ευρωζώνη δείχνει να
αποτελεί (ακόμη) μονόδρομο, αλλά θα πρέπει να κάνουμε και κάτι προτού είναι
πολύ αργά, τόσο για τις σημερινές όσο και για τις επόμενες γενιές...
(από την εφημερίδα «Το Βήμα»,
13/1/2010)