Το να αφαιρείς εισόδημα από
κάποιον δεν είναι και ό,τι πιο ευχάριστο μπορεί να του συμβεί. Αναμφίβολα,
κανείς δεν μπορεί να ζητήσει από τους δημοσίους υπαλλήλους να πετούν στα
σύννεφα ύστερα και από τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από τα μισθολογικά τους.
Κάθε νόμισμα όμως, έχει δύο όψεις. Η
μία είναι αυτή που αναφέραμε πιο πάνω. Η άλλη, είναι ότι πολλοί δημόσιοι
υπάλληλοι για χρόνια ολόκληρα απολάμβαναν προνόμια, τα οποία ήταν πάνω και πέρα
από κάθε λογική και σε πολλές περιπτώσεις άγγιζαν τα όρια της πρόκλησης.
Και, βέβαια, θα ήταν άδικο να ρίξουμε
όλα τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικονομίας στα
προνόμια των δημοσίων υπαλλήλων. Όμως, η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε με τη
λογική του δήθεν και με τη λογική... «έχει ο θεός»... Αλλά πλέον ούτε ο θεός
έχει...
The party is over
Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και
επειδή ο Έλληνας δύσκολα αλλάζει, όταν θίγονται τα κεκτημένα του -έστω και αν
αυτά αποτελούν το άκρον άωτον της παράνοιας- τότε αυτό που πρέπει να γίνει,
είναι οι αλλαγές αυτές να επιβληθούν από μία κυβέρνηση.
Σε μία ιδιωτική επιχείρηση, όταν αυτή
δεν πάει καλά, το πρώτο πράγμα που γίνεται είναι να μειωθεί το κόστος
λειτουργίας της, είτε αυτό σημαίνει απολύσεις, είτε μείωση της παραγωγής, είτε
οτιδήποτε άλλο, προς την παραπάνω κατεύθυνση.
Ε, λοιπόν, το κράτος που είναι ο
εργοδότης για δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους, τους δημοσίους υπαλλήλους, δεν
πάει καθόλου, μα καθόλου καλά. Βρίσκεται στο παρά πέντε της χρεοκοπίας. Άρα,
κάτι θα πρέπει να γίνει και από πού ξεκινάει η κυβέρνηση; Από τα αυτονόητα. Και
ποια είναι αυτά;
Να κοπούν οι πλασματικές υπερωρίες.
Δηλαδή, να μην πληρώνει το Δημόσιο -οι Έλληνες φορολογούμενοι- υπερωρίες που
δεν γίνονται ποτέ. Παράλογο;
Να μειωθούν κατά 10% τα υπέρογκα και
εκατοντάδες επιδόματα. Παράλογο;
Να πάψει να υφίσταται η αυτοτελής
φορολόγηση για τα επιδόματα και να φορολογούνται ως εισόδημα, όπως και όλων των
άλλων Ελλήνων φορολογουμένων. Παράλογο;
Να μην πάρουν αύξηση για το 2010, όπως
έγινε και για το 2009, από ένα κράτος που έχει τεράστια οικονομικά προβλήματα
και θέλει να μειώσει το κόστος χωρίς να απολύσει εργαζόμενους. Παράλογο το
«πάγωμα»;
Και τώρα, για όλα τα παραπάνω θα
αρχίσουν απεργιακές κινητοποιήσεις, οι οποίες όμως, στην παρούσα χρονική
συγκυρία, είναι εκτός τόπου και εκτός χρόνου. Θα πρέπει να καταλάβουν και οι
δημόσιοι υπάλληλοι ότι το πάρτι τελείωσε.
(από την εφημερίδα «Ημερησία», 5/2/2010)