Τα πράγματα φαίνεται ότι έχουν απολύτως ξεφύγει.
Οι αδηφάγες αγορές και οι αδίστακτοι κερδοσκόποιπου τις συνοδεύουν,αφού εξήντλησαντην Ελλάδα, μετακινήθηκαν από προχθές στην Ιβηρικήχερσόνησο, ασκώντας πιέσεις όχι μόνο στην ασθενή Πορτογαλία, αλλά και στην ισχυρότερη Ισπανία. Και όλα τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι το επόμενο διάστημα θα επιτεθούν τόσο στην Ιταλία όσο και στη Μεγάλη Βρετανία.
Δεν υπάρχει πια καμία αμφιβολίαότι οι προηγούμενες επιθέσεις στην Ελλάδα δεν ήταν παρά προπαρασκευαστικές μετάπτωσης της κρίσης από τον χρηματοπιστωτικό τομέα στον δημοσιονομικό,με απώτερο στόχο την αμφισβήτηση συνολικά της ευρωζώνηςκαι του κοινού νομίσματος.
Οπως εξελίσσονται τα πράγματα, αν δεν υπάρξει δυναμική αντίδραση,σε ελάχιστο χρόνο οι αγορές και οι κερδοσκόποι θα θέσουν υπό καθεστώςομηρείας όλες τις ευρωπαϊκέςκυβερνήσεις.
Θα απειλήσουν ευθέως την οικονομίατης Γηραιάς Ηπείρου, θα κλονίσουντις επιχειρήσεις, θα θέσουν υπό δοκιμασία τη συνοχή των κοινωνιών και κυρίως θα αμφισβητήσουντο πιο φιλόδοξο μεταπολεμικό πολιτικό σχέδιο, αυτό της ευρωπαϊκής Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης.
Πολλοί μέχρι πρότινος δεν έβλεπαν τον κίνδυνο και προσέφεραν επιχειρήματακαι εργαλεία σε αυτόν τον τόσο αμαρτωλό κερδοσκοπικό κύκλο, ο οποίος αφού τίναξε στον αέρα το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα επιμένει στο χαρτοπαίγνιο και θέλει να υπερκερδοσκοπήσει σε βάρος των χωρών.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι ανεκτή. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οφείλει να βάλει άμμο στα γρανάζια της κερδοσκοπίας,να θέσει εμπόδια, περιορισμούςκαι κυρίως να δημιουργήσειπεριβάλλον κινδύνων και κόστους στον «καπιταλισμό-καζίνο»που έχει επικρατήσει τα τελευταία20 χρόνια.
Υπάρχουν τρόποι, όπως και δοκιμασμένατεχνικά εργαλεία. Εχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από τις κεντρικές τράπεζες, οι χώρες έχουν ανάλογες εμπειρίες και είναι σε θέση να ορθώσουν εμπόδια στο παίγνιο των αγορών. Ο κόσμος άλλωστεέζησε επί δεκαετίες χωρίς ανοιχτές πωλήσεις τίτλων, όπως και χωρίς ανεξέλεγκτες κινήσεις κεφαλαίωνμε καθαρά κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
Πρόσφατα μάλιστα με την εκδήλωσητης χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 υιοθετήθηκαν τέτοιοι περιορισμοί διεθνώς. Μπορούν να επανέλθουν. Και τέλος πάντων, οι ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες, έστω όσοι έχουν επαφή με τις κοινωνίες που εκπροσωπούν και δεν είναι μαριονέτες των τεχνικών του χρήματος,οφείλουν να αναλάβουν συντονισμένη δράση ώστε να ξεπεράσουν τη στρέβλωση των κερδοσκοπικών κινήσεων κεφαλαίων.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 05/02/2010)