Η εκλογική νίκη του Γιανούκοβιτς έχει σημασία που ξεπερνά τα σύνορα της Ουκρανίας αλλά και της πρώην ΕΣΣΔ και καταγράφεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τις σχέσεις της Μόσχας τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με την Ε.Ε ή καλύτερα τις Μεγάλες Δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου. Ήταν μια νίκη αναμενόμενη όχι μόνο λόγω της καταστροφικής πενταετίας που γνώρισε η χώρα υπό τον Γιουσένκο αλλά και γιατί στην πραγματικότητα ουδέποτε η διάρρηξη των στενών δεσμών με την Μόσχα και η προσέγγιση με τη Δύση υπήρξε πραγματική επιλογή
Η εκλογική νίκη του Γιανούκοβιτς έχει σημασία που ξεπερνά τα σύνορα της Ουκρανίας αλλά και της πρώην ΕΣΣΔ και καταγράφεται σε μια κρίσιμη στιγμή για τις σχέσεις της Μόσχας τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με την Ε.Ε ή καλύτερα τις Μεγάλες Δυνάμεις της Γηραιάς Ηπείρου.

Ήταν μια νίκη αναμενόμενη όχι μόνο λόγω της καταστροφικής πενταετίας που γνώρισε η χώρα υπό τον Γιουσένκο αλλά και γιατί στην πραγματικότητα ουδέποτε η διάρρηξη των στενών δεσμών με την Μόσχα και η προσέγγιση με τη Δύση υπήρξε πραγματική επιλογή: Ουδέποτε είτε οι ΗΠΑ είτε η Ε.Ε εγγυήθηκαν ούτε την ασφάλεια της χώρας, ούτε τη χρηματοδότηση του κόστους μιάς αποφασιστική γεωπολιτικής στροφής. Τόσο στην Ουκρανία, όσο και στην Γεωργία η Ουάσιγκτον προσπάθησε να πολλαπλασιάσει το κόστος για την Μόσχα χωρίς ουδέποτε να διακινδυνεύσει μια συνολική αντιπαράθεση.

Για πρώτη φορά μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ στις αρχές Δεκεμβρίου του 1991 αρχίζει να τερματίζεται η γεωπολιτική αβεβαιότητα που σκίαζε τον ορίζοντα και είχε κατά καιρούς επικίνδυνες παροξυσμικές κορυφώσεις με τελευταίο σταθμό τον πόλεμο του Αυγούστου του 2008 ανάμεσα στην Ρωσία και την Γεωργία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στην Διάσκεψη για την Ασφάλεια που έληξε στο Μόναχο προχθές Κυριακή ο γ.γ του ΝΑΤΟ Ράσμουσεν έσπευσε να εκφράσει την δυσαρέσκεια ου για το Στρατιωτικό Δόγμα τη Ρωσίας που θεωρεί την περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς ως απειλή.

Η νίκη του Γιανούκοβιτς και η δρομολόγηση μιάς ολόπλευρης προσέγγισης του Κιέβου με τη Μόσχα θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις:

- Πρώτον κλείνει το κεφάλαιο της Διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς με μόνη εκκρεμότητα μια ενδεχόμενη απελπισμένη φυγή προς τα εμπρός του απομονωμένου καθεστώτος Σακασβίλι στην Γεωργία.

- Το ίδιο ισχύει και για την Ε.Ε. που θα πρέπει να δει τις σχέσεις της με την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Λευκορωσία ως συμπληρωματικές μιας συνολικής Ειδικής Σχέσης με τη Ρωσία.

- Τρίτον απομακρύνεται το ενδεχόμενο μιας νέας διακοπής της ομαλής ροής του ρωσικού Φυσικού Αερίου προς τη Δυτική Ευρώπη. Η διέλευση από την ουκρανική επικράτεια θα είναι εκ νέου ασφαλής και όταν ολοκληρωθεί η κατασκευή των Northstream-Southstream θα υπάρχει πλήρης διασφάλιση των αγοραστών.

- Τέταρτον χώρες όπως η Πολωνία και η Τσεχία που είχαν επενδύσει την αναβάθμιση της θέσης τους στους ευρωατλαντικούς συσχετισμούς προεξοφλώντας μια νέα ψυχροπολεμική σύγκρουση Δύσης-Ρωσίας εκ των πραγμάτων καλούνται να αλλάξουν γραμμή πλεύσης να γίνουν περισσότερο ευρωπαϊκές και λιγότερο ατλαντικές κα να επιδιώξουν ισορροπημένες σχέσεις με το Βερολίνο και τη Μόσχα.

-Τούτων λεχθέντων το τοπίο θα εξακολουθήσει να είναι από ένα σημείο και ύστερα θολό ως προς τις σχέσεις της Μόσχας με το Κίεβο αλλά και τις άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες;

- Θα επιδιώξει η Μόσχα στενές διμερείς σχέσεις με την άτυπη κατοχύρωση δικαιώματος επικυριαρχίας σε ό,τι αφορά την εξωτερική και αμυντική πολιτική των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών;

- Μπορεί να υπάρξει ένα συνολικό πλαίσιο στενής συνεργασίας που να παραπέμπει περισσότερο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και λιγότερο σε μια αυτοκρατορική παλινόρθωση;

(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 09/02/2010)