Για το παιχνίδι των κερδοσκόπων σε κάθε κρίση και με κάθε
ευκαιρία δεν πρέπει να έχει κανείς αμφιβολίες. Eκ των πραγμάτων αυτή
είναι η δουλειά τους και αναζητούν ευκαιρίες τις οποίες ενίοτε
αξιοποιούν στο έπακρο. Άλλες φορές (σπανιότερα είναι η αλήθεια) οι
λεγόμενοι κερδοσκόποι καίνε τα... χέρια τους αν ποντάρουν στο λάθος
σενάριο.
Όλα αυτά όμως είναι συνήθη και λίγο έως πολύ γνωστά στον κόσμο του
χρήματος και θα έπρεπε να μη μας προκαλούν έκπληξη. Bεβαίως όλοι αυτοί
βρίσκουν ευκαιρίες εκεί που υπάρχουν και κυρίως διότι το παγκόσμιο
χρηματοοικονομικό σύστημα είναι σχεδόν ασύδοτο.
H διεθνής κρίση μάλιστα αποτέλεσε αφορμή για να επανέλθει η συζήτηση
στην ανάγκη καθιέρωσης ελεγκτικών μηχανισμών και ισχυροποίησης του
ρόλου των εποπτικών αρχών ώστε να αποφεύγονται ακραίοι κλυδωνισμοί στην
παγκόσμια οικονομία.
Στην περίπτωση της Eλλάδος όμως το πρόβλημα είναι περισσότερο
σύνθετο και δεν συνδέεται μόνο με την αδηφάγο έτσι και αλλιώς διάθεση
των λεγομένων κερδοσκόπων.
H χρόνια υστέρηση της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με τη
χαλαρότητα του πολιτικού συστήματος έχουν οδηγήσει σε οξύτατα
προβλήματα που αδυνατεί να αντιμετωπίσει η χώρα και δέχεται ομαδικά
πυρά από παντού. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι αυτή που τιμωρεί τη
χώρα και πλήττει με σκληρό τρόπο το επίπεδο ζωής των πολιτών.
H πολιτική ηγεσία οφείλει τώρα να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και
να αποφύγει τις μικροκομματικές σκοπιμότητες . Άγονες συγκρούσεις και
πολεμικές συρράξεις την ώρα που η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί στο
περιθώριο όχι μόνον δεν ωφελούν, αλλά ενδεχομένως να προκαλούν
μεγαλύτερη βλάβη.
Oυδείς βεβαίως υποστηρίζει ότι η χώρα μπορεί να πορεύεται με μύθους
και να συντηρεί ψεύδη και αλχημείες. Aλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει
τα κόμματα να λύσουν τις όποιες διαφορές τους με φόντο την καταστροφή
της οικονομίας.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 18/02/2010)