Η
πρόθεση της κυβερνήσεως του κ. Γιώργου Παπανδρέου να επιρρίψει την
αποκλειστική ευθύνη για την οικτρή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας
στην απελθούσα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι πλέον σαφής. Η
ενοχοποίηση της συντηρητικής παρατάξεως ήταν η συστηματική επιδίωξη του
ΠΑΣΟΚ από την εποχή που ανήλθε στην εξουσία για πρώτη φορά το 1981, με
στόχο να θέσει οριστικά τη δεξιά «στο χρονοντούλαπο της Iστορίας». Και
ομολογουμένως εν μέρει το επέτυχε.
Διέπραξε σφάλματα
αδιαμφισβητήτως η κυβέρνηση της Ν.Δ. στον οικονομικό τομέα, αλλά δεν
είναι η μόνη ένοχη. Η ανικανότης των δύο κομμάτων εξουσίας να
διαχειρισθούν την ενσωμάτωση της Ελλάδος στην ΕΟΚ και στη συνέχεια την
ένταξή της στη Zώνη του Eυρώ υπήρξε κραυγαλέα.
Η Ελλάς δεν
πληρούσε τις προϋποθέσεις εντάξεως στη Zώνη του Eυρώ και επ’ αυτού η
Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ έχει απολύτως δίκαιο. Αλλά η
κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν γνωστή εις του κοινοτικούς μας
εταίρους. Η χώρα μας εντάχθηκε στη Zώνη του Eυρώ για λόγους
«πολιτικούς», όπως η Ιταλία –του G8–, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η
Ιρλανδία, αλλά και κάποιες άλλες χώρες. Οι «πολιτικοί» λόγοι δεν ήταν
άλλοι από την ανάγκη να εμφανισθεί το νέο νόμισμα υιοθετούμενο από
μεγάλο αριθμό κρατών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Το πρόβλημα με την Ελλάδα
ήταν ότι αντί ευθύς μετά την ένταξή της στη Zώνη του Ευρώ, να
προωθηθούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις ώστε να ανθέξει η χώρα σε ένα
σύστημα σκληρής πειθαρχίας, η κυβέρνηση του κ. Κώστα Σημίτη αντελήφθη
–αιφνιδίως– ότι εξέφραζε «σοσιαλιστική» πλειοψηφία και ως εκ τούτου
μετέθεσε τη λήψη αντιδημοτικών μέτρων στην επομένη διοίκηση. Αντί της
αυστηρής πειθαρχίας κυριάρχησε ο κομπασμός ότι η χώρα ανήκει πλέον στον
«σκληρό πυρήνα» της Ευρώπης και ένα όνειρο αιώνων γινόταν τελικώς
πραγματικότης. Ακολούθησε μια άλλη αφροσύνη, η διεξαγωγή των Ολυμπιακών
Αγώνων, που τόνωσε το αίσθημα υπερηφανείας του έθνους, αλλά οι
οικονομικές επιπτώσεις –λόγω της σκανδαλώδους διασπαθίσεως του
χρήματος– υπήρξαν τρομακτικές. Με την ανάληψη της διακυβερνήσεως της
χώρας από τη Ν.Δ., αντί της πειθαρχίας και της τάξεως εξακολούθησε η
χαλαρότης, ενώ ταυτόχρονα η αντιπολίτευση προκάλεσε τρομακτικά
προβλήματα κάθε φορά που επεχειρείτο έστω και στοιχειώδης εναρμονισμός
της Ελλάδος με τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από την ένταξή της στη Ζώνη
του Ευρώ.
Με δύο λόγια, η πορεία της χώρας στην Ευρώπη υπονομεύθηκε από
το πολιτικό σύστημα και ειδικότερα από τα δύο κόμματα εξουσίας. Επειδή
βεβαίως δεν είναι δυνατόν –λόγω ελλείψεως διαδικασιών– να
«λιθοβολήσουμε» στο Σύνταγμα τους πολιτικούς υπευθύνους της οικονομικής
εξαθλιώσεως της χώρας. Και επειδή η κατάσταση θεωρείται κρίσιμη, ας
παύσει η πρωτόγονη διαδικασία μονομερούς αποδόσεως ευθυνών από το
ΠΑΣΟΚ. Πολύ περισσότερο όταν οι πάντες είναι ένοχοι και συνυπεύθυνοι
για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 18/02/2010)