Τα σενάρια καταστροφής τείνουν να καταστούν ρεαλιστικά και η
Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει αδύναμη και σχεδόν μοιρολατρικά παρακολουθεί
τις εξελίξεις που πλήττουν το ενιαίο νόμισμα και τραυματίζουν βάναυσα
το λεγόμενο ευρωπαϊκό όραμα. Το ηγετικό έλλειμμα της ευρωπαϊκής ηγεσίας
φαίνεται πως είναι μεγαλύτερο από το οικονομικό.
Σε μια περίοδο βαθιάς και παρατεταμένης κρίσης δεν υπάρχει δυστυχώς
ένας Φρανσουά Μιτεράν ή ένας Χέλμουτ Κόλ που θα μπορούσαν να πάρουν
πάνω τους το παιχνίδι και να εμπνεύσουν λύσεις και προοπτικές στους
λαούς της Ευρώπης. Η κατάσταση δείχνει να αντιμετωπίζεται με βάση τα
στενά εθνικά εσωτερικά συμφέροντα κάθε χώρας και κυρίως των μεγάλων της
ευρωζώνης που θέλουν μονομερώς την ελευθερία των αγορών και δεν είναι
σε θέση να οικοδομήσουν ισχυρές συμμαχίες.
Ο ιδιότυπος στρουθοκαμηλισμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης βεβαίως
αποκαλύπτει πέραν των άλλων τη μονοσήμαντη πρόοδο της οικονομικής
ένωσης χωρίς πολιτική εμβάθυνση που τείνει να μετεξελιχθεί σε πρόβλημα
πολιτικής και κοινωνικής συνοχής. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ανώριμοι και
γραφειοκρατικοί απαξιώνονται στα μάτια των πολιτών και το ευρωπαϊκό
όνειρο κινδυνεύει να μετατραπεί σε εφιάλτη. Το διαβόητο σύμφωνο
σταθερότητας έχει καταστεί... σουρωτήρι και ανασύρεται προς συνετισμό
μόνον των αδυνάμων.
Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό εξελίξεων η Ελλάδα μοιάζει και είναι ο
αδύναμος κρίκος ενός πολέμου που μας ξεπερνά αλλά δυστυχώς θα υποστούμε
τις συνέπειες. Το ελληνικό πρόβλημα ασφαλώς έχει βαθιές ρίζες και
συνδέεται ευθέως με την αποτυχία του πολιτικού συστήματος που
εκπαίδευσε και εκπαιδεύτηκε σε μια συνθήκη ψεύδους με τους πολίτες για
πολλές δεκαετίες.
Το δυστύχημα είναι πως την ώρα που η χώρα μας βρίσκεται στο χείλος
του γκρεμού δεν υπάρχει πεδίο πολιτικής διαπραγμάτευσης ικανό να δώσει
λύσεις και να αποφύγουμε την κοινωνική έκρηξη. Τα ακραία μέτρα που
φαίνεται πως θα μας επιβάλουν οι Βρυξέλλες μπορεί πλέον να μοιάζουν
αναπόφευκτα αλλά ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι θα λύσουν και το
πρόβλημα. Αντιθέτως ενδέχεται να προκαλέσουν ένα φαύλο κύκλο
καταστροφικής- βαθιάς ύφεσης που θα μας οδηγήσει τριάντα χρόνια πίσω.
Εκεί που φθάσαμε όμως δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών και
παρανοήσεων. Η κυβέρνηση οφείλει να πάρει επιτέλους τις αποφάσεις της
και πρωτίστως να τις υλοποιήσει το ταχύτερο δυνατό . Μέχρι στιγμής δεν
υπάρχει ούτε μια απόφαση η οποία να εφαρμόζεται πέραν του φόρου στα
καύσιμα που να μπορεί να αποδώσει και να αξιολογηθεί η
αποτελεσματικότητά της από την κομισιόν και τους άλλους μηχανισμούς
ελέγχου των επιδόσεων της οικονομίας.
Ο μαραθώνιος των διαβουλεύσεων επιβαρύνει το κλίμα και κοστίζει
πανάκριβα, γι' αυτό κάθε τόσο μας ζητούν και νέα μέτρα καθώς μέτρα δεν
υπάρχουν παρά μόνον εξαγγελίες που δηλητηριάζουν το έτσι και αλλιώς
κακό κλίμα. Ας κάνουν ό,τι πρέπει μήπως και ισορροπήσουμε. Η απόλυτη
απογοήτευση που επικρατεί στην κοινωνία λειτουργεί καταστροφικά και αν
αυτό δεν αναστραφεί δεν μπορεί να υπάρξει ελπίδα ανάκαμψης.
(από την εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 20-21/02/2010)