Στο πλαίσιο της πολιτικής της «πράσινης ανάπτυξης», προτείνεται η Ελλάδα, αντί να είναι να είναι απλός εισαγωγέας εξοπλισμού Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, να δημιουργήσει νέους βιομηχανικούς κλάδους παραγωγής εξοπλισμού ΑΠΕ.
Σήμερα δίδεται μια νέα μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα τα έργα ΑΠΕ (μεγάλα, μικρά και οικιακά έργα ΑΠΕ, μετατροπείς ρεύματος, συσκευές ελέγχου, χαλύβδινοι στύλοι ανεμογεννητριών, χαλύβδινα και σύνθετα πτερύγια ανεμογεννητριών, γεννήτριες, συμπλέκτες, κιβώτια μετάδοσης κίνησης, φωτοβολταϊκά συστήματα, αυτοτελή συστήματα ηλεκτροπαραγωγής και αποθήκευσης ενέργειας και πρόβλεψη φόρτισης συσσωρευτών ηλεκτρικών αυτοκινήτων), οι τεχνολογίες αντιρρύπανσης, ο εκσυγχρονισμός των θερμοηλεκτρικών σταθμών (ΘΗΣ) στερεού καυσίμου, η ανακύκλωση, η ενεργειακή εκμετάλλευση αστικών στερεών αποβλήτων και ιλύος μονάδων βιολογικού καθαρισμού (ΜΒΚ) να αποτελέσουν μοχλό ενδυνάμωσης της εγχώριας βιομηχανικής παραγωγής και των εξαγωγών προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας. Η χρησιμοποίηση ύδατος ΜΒΚ για αναδασώσεις θα προστατεύσει υδάτινους πόρους και θα συμβάλει στην εθνική προσπάθεια αναδάσωσης, ιδιαίτερα των καμένων εκτάσεων.
Και, για να μη θεωρήσει κανείς όνειρα θερινής νυκτός τα παραπάνω επικαλούμαστε τη δεκαετία του '80, κατά την οποία η χώρα χρησιμοποίησε τις επενδύσεις της ΔΕΗ στον ενεργειακό τομέα ως όχημα ανάπτυξης της εγχώριας βιομηχανίας, δημιουργώντας, έτσι, 10.000 νέες θέσεις εργασίας σε αυτήν. Η εγχώρια βιομηχανία προχώρησε αυτοδύναμα στην κατασκευή του εξοπλισμού ορυχείων, ΘΗΣ και υδροηλεκτρικών σταθμών (ΥΗΣ), σε ποσοστά 95%, 60% και 50% αντίστοιχα (συμπεριλαμβανομένων εγκαταστάσεων αντιρρύπανσης για τους ΘΗΣ), προμηθευόμενη μόνο την τεχνογνωσία από κατασκευαστικούς οίκους του εξωτερικού (ποσοστό 3% επί της συνολικής επένδυσης του εκάστοτε έργου) και απορρίπτοντας την πολιτική των αναθέσεων ενεργειακών επενδύσεων με το κλειδί στο χέρι, την οποία έχει πληρώσει πανάκριβα ο ελληνικός λαός.
Τα έργα πολιτικού μηχανικού των ενεργειακών επενδύσεων της ΔΕΗ, όπως κτίρια ΘΗΣ, πύργοι ψύξεως, καμινάδες, καθώς και φράγματα, σήραγγες και υπόγειοι υδροηλεκτρικοί σταθμοί κατασκευάστηκαν και κατασκευάζονται κατά 100% από ελληνικές τεχνικές εταιρείες.
Η ελληνική βιομηχανία και οι τεχνικές εταιρείες απέκτησαν, έτσι, την απαραίτητη τεχνογνωσία, ώστε σήμερα να αναλαμβάνουν την κατασκευή σημαντικών ενεργειακών, κατασκευαστικών και δημόσιων έργων σε Τουρκία, Ντουμπάι, Ισραήλ, Λίβανο, Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Ρωσία κ.ά.
Τα οφέλη που θα προκύψουν από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής βιομηχανικής ανάπτυξης για την κοινωνία και εθνική οικονομία θα είναι σημαντικά, ώστε να αντισταθμίζουν εν μέρει το πολλαπλάσιο κόστος των επενδύσεων σε ΑΠΕ σε σχέση με αυτές των θερμικών μονάδων ορυκτών καυσίμων. Η βιομηχανία παραγωγής εξοπλισμού και τεχνογνωσίας υψηλής τεχνολογίας ΑΠΕ θα εξυπηρετήσει την εγχώρια αγορά και θα έχει εξαγωγικό προσανατολισμό. Θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στην ελεύθερη οικονομία. Η εξοικειωμένη με την πληροφορική και τις νέες τεχνολογίες νέα γενιά θα έχει μια ευκαιρία δραστηριοποίησης σε έναν διεθνώς ραγδαία αναπτυσσόμενο βιομηχανικό κλάδο και να ξεφύγει από την ανεργία, την υποαπασχόληση και τη χαμηλά αμειβόμενη εργασία.
Στην προώθηση αυτής της πολιτικής τα ΑΕΙ, ΤΕΙ και ΚΕΚ της χώρας έχουν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο με στοχευμένη υποστήριξη από το ΤΕΕ και άλλα επιμελητήρια της χώρας. Οι φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι μπορεί και πρέπει να προσανατολίσουν τη δραστηριότητά τους και να συνδράμουν ουσιαστικά στην υλοποίηση της ελπιδοφόρου αυτής πτυχής της πολιτικής της «πράσινης ανάπτυξης» και να αντιπαλέψουν την κυρίαρχη νοοτροπία του εύκολου κέρδους από άλλους και την κατασπατάληση των επιδοτήσεων για τις ΑΠΕ.
Δεν πρέπει, φυσικά, να δοθεί η ευκαιρία στους διάφορους μεσάζοντες, τους εκπροσώπους οίκων του εξωτερικού κ.λπ. να εκμεταλλευθούν τις απαραίτητες επενδύσεις στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης», ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα, προκειμένου να επιτύχουν εύκολα και γρήγορα κέρδη από παρασιτικές υπηρεσίες διαμεσολάβησης, αποστερώντας την εθνική οικονομία από μακρόπνοα οφέλη, ιδιαίτερα σε μια εποχή δομικής κρίσης.
Επιπλέον, πέραν των μεγάλων ενεργειακών έργων είναι ιδιαίτερα σημαντικό να πεισθούν οι πολίτες και να δοθούν οικονομικά κίνητρα σε ευρεία βάση, όπως στην περίπτωση των ηλιακών θερμοσιφώνων τα τελευταία 30 χρόνια, για να επενδύσουν στην ηλιακή και αιολική ενέργεια στον οικιακό τομέα.
Επιβάλλεται να ακολουθηθεί η παραπάνω πολιτική και να μη χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία ανάπτυξης της εγχώριας βιομηχανίας, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, υποστήριξης -περαιτέρω- ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας και δυνατότητας εξαγωγών εξοπλισμού και τεχνογνωσίας «made in Greece» σε άλλες χώρες. Δεν αρμόζει στη σύγχρονη Ελλάδα να παραμείνει αιμοδότης των οικονομιών των ήδη ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών.
Η νέα γενιά μπορεί και πρέπει να στηρίξει την προσπάθεια αυτή, ώστε να μην πέσει θύμα της προώθησης μιας «πράσινης ανάπτυξης» με το κλειδί της στα χέρια των μεσαζόντων, αντιπροσώπων και μεσολαβητών.
* Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κ. ΠΑΠΑΝΑΝΤΕΛΛΟΣ είναι χημικός μηχανικός, πρώην διοικητής της ΔΕΗ.
(από την εφημερίδα "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 7/2/2010)