Τι άλλο μας περιμένει; Δεν περνά μέρα χωρίς να μαθαίνουμε ότι «σχεδιάζονται» νέα σκληρά μέτρα, είτε από την κυβέρνηση είτε από τους «Ευρωπαίους». Είναι δύσκολο να ξεχωρίζει κανείς κάθε βράδυ την ήρα από το στάρι. Δεν είναι βέβαιο ότι οι υπεύθυνοι, εδώ ή αλλού, γνωρίζουν ακριβώς τι θέλουν να κάνουν τελικά, ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες των αποφάσεών τους και αν θέλουν τις συνέπειες αυτές.
Είναι συνεπώς επιτρεπτό, όπως όλα λέγονται και όλα προτείνονται, να προταθούν και από εδώ ορισμένα συμπληρωματικά μέτρα περιορισμού του χρέους και ανοικοδόμησης του κράτους. Με ή χωρίς ΔΝΤ και Κινέζους...
Το πρώτο: να σταματήσει αμέσως κάθε νέα πολεμική παραγγελία και να γίνει ποιοτικός και διαχειριστικός έλεγχος όσων βρίσκονται σε στάδιο εκτέλεσης. Οπως λ.χ. για τα παράδοξα, παράπλευρης πλεύσης, γερμανικά υποβρύχια. Τα νέα όπλα είναι άχρηστα για τον οικονομικό πόλεμο που ζούμε· και επικίνδυνα: μας οδηγούν πιο γρήγορα στην ήττα. Επίσης, να επιστρέψουν αμέσως όσες ελληνικές δυνάμεις υπηρετούν στο εξωτερικό...
Το δεύτερο: να επιστρέψουν από το εξωτερικό (υπόσχεση Παπανδρέου) και όσες μόνιμες «αποστολές» δεν προσφέρουν πια τίποτε ή ελάχιστα. Το υποθετικό έργο τους (τουρισμός, οικονομία, ενημέρωση, πολιτισμός) να το αναλάβουν οι πρεσβείες και μάλιστα με μειωμένο προσωπικό.
Το τρίτο: να φορολογηθεί εδώ και τώρα η εκκλησιαστική περιουσία, δίκαια και αναλογικά, και όχι όπως αναγγέλθηκε. Η περιουσία αυτή και τα εισοδήματά της δεν περιλαμβάνουν μόνο τον οβολό των πιστών και μερικά απρόσιτα βουνά, αλλά μιαν απίστευτη κτηματική και εμπορική υποδομή, ξενοδοχεία, κτίρια γραφείων, κινηματογράφους, θέατρα κ.ά.
Το τέταρτο: να κληθούν όσοι χρωστάνε τόσα στο Δημόσιο ή στο ΙΚΑ να αρχίσουν υποχρεωτικά τη σταδιακή συμβατική αποπληρωμή των οφειλομένων, με τον κίνδυνο προσωπικού κόστους και χωρίς ανήθικες «ρυθμίσεις».
Το πέμπτο: να φιλοξενηθούν στον Κορυδαλλό μερικοί μεγαλοφοροφυγάδες για να αποδειχτεί επιτέλους ότι γύρισε ο άνεμος. Το 1975 ο γάλλος συντηρητικός πρόεδρος Ζισκάρ ντ΄ Εστέν φυλάκισε δύο από τους μεγαλύτερους φοροφυγάδες γιατρούς της χώρας του. Ετσι άρχισαν εκεί να αλλάζουν τα πάντα.
Το έκτο: να εξομοιωθεί πραγματικά το οικονομικό έγκλημα με το «κοινό». Είναι πιθανό ότι πρόσφατα ορισμένα από τα θύματα κακοποιών σε πολυτελή εστιατόρια να είχαν διαπράξει περισσότερα και κοινωνικά βαρύτερα αδικήματα από τους ληστές που τους πήραν τα πορτοφόλια.
Το έβδομο: να αλλάξει αμέσως το σύστημα πειθαρχικών (μη) διώξεων στις Εφορίες, τις Πολεοδομίες και όπου αλλού, π.χ. στην Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη, για να περιοριστεί η διαφθορά που τόσο συχνά καλύπτεται από τη συντεχνιακή αλληλεγγύη.
Υπάρχουν και πολλά άλλα. Αρχίζουμε;