Εντός των επόμενων ωρών η κυβέρνηση θα ανακοινώσει ένα νέο πακέτο
σκληρών μέτρων, με στόχο να άρει τις επιφυλάξεις των αγορών έναντι των
ελληνικών ομολόγων, αλλά και να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση της
αρνητικά διακείμενης ευρωπαϊκής κοινής γνώμης το σχέδιο στήριξης της
Ελλάδας, που προετοιμάζεται στο παρασκήνιο από τους εταίρους της
Ευρωζώνης.
Κατά πάσα πιθανότητα, η ανακοίνωση των νέων μέτρων,
που θα ανοίξει το δρόμο για την εφαρμογή του σχεδίου στήριξης, θα
αποτρέψει τον κίνδυνο αδυναμίας εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους και θα
μειώσει το κόστος δανεισμού από τα σημερινά απαγορευτικά επίπεδα.
Τουλάχιστον προς το παρόν, γιατί με δεδομένο το κλίμα που έχει
διαμορφωθεί πλέον διεθνώς έναντι της χώρας, είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα
θα παραμείνει τόσο φέτος όσο και τα επόμενα δύο χρόνια υπό τη στενότατη
παρακολούθηση των αγορών, οι οποίες θα αντιδράσουν ανάλογα σε οτιδήποτε
μπορεί να ερμηνευθεί ως παρέκκλιση, καθυστέρηση, ολιγωρία, αστοχία,
ατολμία, υπαναχώρηση από τους δημοσιονομικούς και μακροοικονομικούς
στόχους.
Εάν όσα ή ακόμη και ένα μέρος των μέτρων που
ανακοινώθηκαν ήδη ή πρόκειται να ανακοινωθούν τις επόμενες ώρες είχαν
περιληφθεί στον προϋπολογισμό του Νοεμβρίου, ή σε ένα συμπληρωματικό
προϋπολογισμό τον Δεκέμβριο, πιθανότατα δεν θα βρισκόμασταν στη θέση
όπου βρισκόμαστε σήμερα.
Η Ελλάδα θα περιλαμβανόταν προφανώς σε
μια ομάδα αδύναμων κρατών της Ευρωζώνης, μαζί με την Πορτογαλία και την
Ιρλανδία, θα δανειζόταν πιθανότατα με το ίδιο κόστος που δανείζονται
αυτές, θα είχε αποτρέψει τους κερδοσκόπους και τα χιλιάδες αρνητικά
δημοσιεύματα του τελευταίου διμήνου.
Αντ’ αυτού έχει καταχωρισθεί
ως η χώρα εξαιτίας της οποίας απειλείται το οικοδόμημα του κοινού
νομίσματος. Αυτός ο λόγος και μόνον αρκεί για να παρακολουθείται στενά
από τις αγορές, από όσους προσδοκούν και στοιχηματίζουν στη διάλυση της
Ευρωζώνης και από όσους επιδιώκουν τη διατήρησή της. Κατά συνέπεια, εάν
όλα εξελιχθούν κατ’ ευχήν τις επόμενες ημέρες, έως τη συνάντηση του
πρωθυπουργού με τη Γερμανίδα καγκελάριο, θα πάρουμε απλώς μια ανάσα.
Πολύτιμη μεν, αλλά μία. Τα δύσκολα εξακολουθούν να είναι μπροστά. Η
υλοποίηση του σχεδίου μείωσης του ελλείμματος, χωρίς την παραμικρή και
για οποιονδήποτε λόγο παρέκκλιση, είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο
πρότζεκτ, αντίστοιχο –ίσως και δυσκολότερο– της ένταξης στην ΟΝΕ ή της
διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Προϋποθέτει την αυστηρή εφαρμογή των
δημοσιονομικών μέτρων, αλλά ταυτόχρονα και μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων
στη λειτουργία της οικονομίας, ώστε να μετριαστούν οι επιπτώσεις της
βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής στην ανάπτυξη. Απαιτείται με άλλα
λόγια ένας ισχυρός πόλος, που θα σχεδιάζει την οικονομική πολιτική στο
σύνολό της, θα εποπτεύει την εφαρμογή της και εάν χρειαστεί θα την
επιβάλει στα άλλα υπουργεία και στη διοίκηση του κρατικού μηχανισμού.
Στην παρούσα φάση, τέτοιος πόλος δεν μπορεί να είναι άλλος από τον
υπουργό Οικονομικών. Οι δύο γραμμές, οι αντιφατικές δηλώσεις, οι
μακροχρόνιες διαβουλεύσεις που το προηγούμενο διάστημα επέτειναν την
αβεβαιότητα, προκαλούσαν καθυστερήσεις, θόλωναν την εικόνα, εάν
συνεχιστούν θα είναι καταστροφικές.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 02/03/2010)