Μειώνεται το ΑΕΠ, αυξάνεται το έλλειμμα
Φοβούμεθα ότι η ελληνική
οικονομία έχει εισέλθει σε φαύλο κύκλο, από τον οποίο πολύ δύσκολα θα εξέλθη.
Και τούτο διότι τα μέτρα τα οποία έλαβε η Κυβέρνησις δεν φαίνεται ότι μπορούν
να την εξαγάγουν από την ύφεση, στην οποία έχει ήδη περιέλθει. Αντίθετα, δεν αποκλείεται
να καθηλώσουν την οικονομία σε μία επικίνδυνη μορφή στασιμοπληθωρισμού. Δηλαδή
να μην υπάρχη ανάπτυξις και την ίδια στιγμή οι τιμές και ο πληθωρισμός να
αυξάνονται ανεξέλεγκτα.
Ανεπαρκή μέτρα
Τα κυβερνητικά μέτρα γιά την
μείωση του ελλείμματος στο 8,7% του ΑΕΠ είναι αμιγώς ταμειακού χαρακτήρος.
Προβλέπουν τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών διά της περικοπής των μισθών των
δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και αύξηση των εσόδων διά των νέων φορολογικών
επιβαρύνσεων. Ομως θεωρείται εκ προοιμίου απίθανο να επιτευχθή ο εν λόγω στόχος
του 8,7% μόνο με αυτά τα μέτρα. Επομένως μάλλον θα απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα,
γιά τα οποία ήδη πιέζει την ελληνική Κυβέρνηση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το κυριώτερο πρόβλημα με το
έλλειμμα είναι ότι ενόσω εκφράζεται ως ποσοστό του Ακαθαρίστου Εγχωρίου
Προϊόντος (ΑΕΠ), εξαρτάται από την ίδια την διαμόρφωση του ΑΕΠ. Η δε σχέσις των
δύο είναι αντιστρόφως ανάλογη. Οσο θα μειώνεται το ΑΕΠ, τόσο θα αυξάνεται το
ποσοστό του ελλείμματος επί του ΑΕΠ. Δηλαδή ακόμη και αν επιτευχθή ο εφετινός
στόχος του ελλείμματος σε ευρώ, αν δεν επιτευχθή ο αντίστοιχος στόχος γιά το
ΑΕΠ, το ποσοστό του ελλείμματος θα είναι υψηλότερο του προβλεπομένου. Και με
δεδομένη την παρούσα ύφεση, η πρόβλεψις γιά το εφετινό ΑΕΠ είναι λίαν
επισφαλής.
Επομένως το κύριο μέλημα της
Κυβερνήσεως πρέπει να είναι η λήψις μέτρων που θα αυξήσουν το εγχώριο προϊόν
και πάντως θα συγκρατήσουν την μείωσή του. Και τέτοια μέτρα μέχρι στιγμής δεν
έχουμε δεί. Αντιθέτως, τα φορολογικά μέτρα μάλλον θα εντείνουν την ύφεση. Οχι
τόσο τα της αυξήσεως των εμμέσων φόρων, όσο τα της αυξήσεως της αμέσου
φορολογίας που λειτουργούν ως αντικίνητρο στην ανάπτυξη. Οταν σε γειτονικά μας
κράτη ισχύει ενιαίος συντελεστής φόρου 10% γιά κέρδη και εισοδήματα, είναι
παράλογο να πιστεύεται ότι η Ελλάς μπορεί να τα ανταγωνισθή με συντελεστή φόρου
45%.
Με άλλα λόγια, η κυβερνητική
πολιτική από την μία πλευρά προσπαθεί να περισώση τα δημόσια οικονομικά ώστε να
αποφευχθή η πτώχευσις και από την άλλη στραγγαλίζει τον ιδιωτικό τομέα της
οικονομίας. Εκεί έγκειται ο φαύλος κύκλος. Οτι τα ίδια τα μέτρα εντείνουν την
ύφεση και επομένως αναιρούνται ως προς τον στόχο της μειώσεως του ελλείμματος
ως ποσοστού του ΑΕΠ. Και αν δεν το αντιληφθούν αυτό εγκαίρως οι κυβερνητικοί
αρμόδιοι, τα πράγματα θα χειροτερεύσουν τόσο πολύ, ώστε τα πρόσθετα μέτρα που
θα απαιτηθή να ληφθούν θα είναι πολύ πιό επώδυνα των σημερινών.
Διαρκής καθυστέρησις
Η κριτική την οποία δέχεται
η Κυβέρνησις είναι ότι καθυστέρησε επί πεντάμηνο να λάβη μέτρα και ότι αυτό
είχε ως αποτέλεσμα τα μέτρα που έλαβε να είναι κατ’ ανάγκην πιό σκληρά από
εκείνα που θα απαιτούντο προ πενταμήνου. Στην πραγματικότητα το ίδιο ισχύει και
τώρα. Τα μέτρα που έλαβε η Κυβέρνησις είναι μεν επώδυνα, αλλά είναι ανεπαρκέστατα.
Η αναποτελεσματικότης τους θα διαπιστωθή εντός ολίγων μηνών, οπότε θα
απαιτηθούν πρόσθετα μέτρα που κατ’ ανάγκην θα είναι σκληρότερα των σημερινών.
Δεν υποστηρίζουμε ότι τα
μέτρα που ελήφθησαν σήμερα έπρεπε να είναι σκληρότερα, αλλά ότι έπρεπε να
δημιουργούν κίνητρα γιά ιδιωτικές επενδύσεις και ανάπτυξη. Και μάλλον ισχύει το
αντίθετο. Το κράτος, παρά την μείωση του ταμειακού κόστους του, εξακολουθεί να
λειτουργή ως τροχοπέδη στην οικονομία. Μέσα στους πέντε αυτούς μήνες, θα έπρεπε
να είχε συρρικνωθή τουλάχιστον ως προς τις παρεμβάσεις του στην οικονομία. Κάτι
που δεν φαίνεται καν να είναι μέσα στους στόχους της σημερινής Κυβερνήσεως.
Αντίθετα, οι κυβερνώντες θεωρούν ότι θα φέρουν την ανάπτυξη διά του κράτους.
Εχουμε λοιπόν ένα κράτος που
στην προσπάθεια να διορθώση τα δικά του οικονομικά χάλια αντλεί και αφαιρεί
πόρους από τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, τον μόνο που μπορεί να φέρη την
ανάπτυξη. Ετσι, αντί να επιτευχθή ο στόχος της μειώσεως του δημοσίου
ελλείμματος ως ποσοστού του ΑΕΠ, επέρχεται τελικώς το αντίθετο αποτέλεσμα.
Καθηλώνεται η οικονομία, μειώνεται το ΑΕΠ και εν τέλει αυξάνεται το έλλειμμα ως
ποσοστό του.
(από
την εφημερίδα «Εστία», 13/5/2010)