Ρωτήστε την Αργεντινή περί ΔΝΤ

Το πρόβλημα της Αργεντινής δεν είναι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της, αλλά η ύφεση που προκαλεί αυτό το έλλειμμα, σημείωναν στους Financial Times στα τέλη Δεκεμβρίου 2001, η καθηγήτρια Oικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Ρακέλ Φερνάντες και ο αναλυτής Τζόναθαν Πόρτες και χαρακτήριζαν ανήθικη, πολιτικά ανεδαφική και οικονομικά παράλογη, την προσπάθεια της κυβέρνησης
της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
Παρ, 19 Μαρτίου 2010 - 11:00

Το πρόβλημα της Αργεντινής δεν είναι το έλλειμμα του προϋπολογισμού της, αλλά η ύφεση που προκαλεί αυτό το έλλειμμα, σημείωναν στους Financial Times στα τέλη Δεκεμβρίου 2001, η καθηγήτρια Oικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Ρακέλ Φερνάντες και ο αναλυτής Τζόναθαν Πόρτες και χαρακτήριζαν ανήθικη, πολιτικά ανεδαφική και οικονομικά παράλογη, την προσπάθεια της κυβέρνησης, κάτω από την πίεση τουΔιεθνούς Νομισματικού Ταμείουνα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της ως προς το εξωτερικό χρέος.
 
«Ούτε τοΔιεθνές Νομισματικό Ταμείοούτε οποιοσδήποτε άλλος θα συμβούλευε μια ανεπτυγμένη χώρα να υιοθετήσει μια τόσο μαζοχιστική και αυτοκαταστροφική πολιτική. Κανείς δεν προτείνει την αύξηση της φορολογίας στην Αμερική, επειδή η ύφεση προκάλεσε έλλειμμα στον προϋπολογισμό της. Το αντίθετο.

Δεν είναι μόνο οικονομικά παράλογο να δίνεται προτεραιότητα στο χρέος προς ξένους πιστωτές, έναντι του χρέους προς εγχώριους εργαζομένους και συνταξιούχους. Είναι πολιτικά ανεδαφικό και κοινωνικά άδικο. Οι ξένοι πιστωτές γνώριζαν καλά τους κινδύνους όταν αγόραζαν το χρέος της Αργεντινής.

Οποιοσδήποτε αγόραζε ομόλογα της Αργεντινής γνώριζε ότι η αδυναμία αποπληρωμής του χρέους δεν είναι απλώς μια θεωρητική πιθανότητα. Οι πιστωτές αυτοί κερδίζουν έξι φορές περισσότερα απ' ό,τι θα κέρδιζαν αν αγόραζαν αμερικανικά ομόλογα.

Αυτοί που πλήρωσαν όμως ήταν φορολογούμενοι της Αργεντινής», με μείωση των δαπανών, σε συνδυασμό με αύξηση της φορολογίας, αύξηση της ανεργίας στο 20% -μαγικό, διηπειρωτικό ποσοστό-, περιορισμούς στις κοινωνικές υπηρεσίες και στην παιδεία, επιδείνωση της ύφεσης και αύξηση των κοινωνικών εντάσεων.

Είναι αυτό απάντηση σε όσους θεωρούν το ΔΝΤεργαλείο αντιμετώπισης της κρίσης; Είναι απάντηση στους αερολόγους συνήγορους ή τους λαχανιασμένους ρήτορες που βλέπουν συμφορές; Θολή περιοχή, συγκεχυμένη. Το ωραίο γίνεται άσχημο και τ' άσχημο παρουσιάζεται ωραίο. Μόνο την ύφεση δεν έχουν πλασάρει σαν άχαρη χαρά, που θα αλαφρώσει το μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα. Ευτυχία νεκρή με πόνο ζωντανό, όπου συνεχώς θα λαμβάνονται μέτρα, με αβέβαιο αποτέλεσμα και στο «λογαριασμό».

(από την εφημερίδα «Ναυτεμπορική», 18/3/2010)