Η Ελλάς δεν βρίσκεται στο στόχαστρο των «κερδοσκόπων» ούτε οι αγορές
ασκούν στη χώρα «ψυχολογική τρομοκρατία», όπως είπε προσφάτως ο
πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Απλώς τα πράγματα λειτουργούν
φυσιολογικά, κατά την κρατούσα λογική των αγορών, όσο δυσάρεστα και εάν
ηχεί μια τέτοια παρατήρηση.
Αυτό που σήμερα συμβαίνει είναι απλώς η
αναπότρεπτη συνέπεια μιας διαδικασίας πολυετών στρεβλώσεων. Η Ελλάς δεν
ήταν προετοιμασμένη να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Εγινε, παρά
ταύτα, μέλος χάρις στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και στη στήριξη που του
παρείχε ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας, Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Η Γερμανία
είχε αντιρρήσεις, αλλά τελικώς υποχώρησε.
Η Ελλάς ήταν ανέτοιμη
να ενταχθεί στη Ζώνη του Ευρώ, όπου εισήλθε αποκλειστικά χάρις στη
δημιουργική λογιστική, την οποία εξακολούθησε να εφαρμόζει, όταν οι
άλλες χώρες που κατέφυγαν σε αυτήν την εγκατέλειψαν. Η Γερμανία και πάλι
είχε αντιρρήσεις για την ένταξη της Ιταλίας και της Ελλάδος και,
τελικώς, για μία φορά ακόμη υπαναχώρησε. Με δυο λόγια, αυτό που
αντιμετωπίζει η χώρα είναι οι συνέπειες στρεβλώσεων μιας τριακονταετίας.
Ελαβε
όντως η κυβέρνηση μέτρα σαφώς αντιδημοφιλή. Η Ευρωπαϊκή Ενωση σχημάτισε
δίχτυ ασφαλείας για όσες χώρες –με πρώτη την Ελλάδα– εγγίζουν τα όρια
της πτωχεύσεως. Αλλά τα επιτόκια των εντόκων γραμματίων, που εξέδωσε η
κυβέρνηση προ ημερών, ήταν υπερδιπλάσια από τα αντίστοιχα του
Ιανουαρίου, όταν το «οικονομικό επιτελείο» στην Αθήνα απλώς
διαλογιζόταν.
Υπάρχει η αντίληψη ότι πολιτικές αποφάσεις μπορούν
να χειραγωγήσουν την οικονομία και ειδικότερα τις αγορές. Η
καθημερινότητα διαψεύδει παρόμοιες εκτιμήσεις. Η γοητεία των αγορών, του
καπιταλισμού με άλλα λόγια, είναι ότι δεν τιθασεύεται, ότι δεν υπακούει
στην πολιτική λογική. Είναι από μιαν άποψη ο αντίποδας της συμβατικής
πολιτικής.
Πέραν τούτου, το βάθος της ελληνικής κρίσεως είναι
τεράστιο και αυτό που απαιτείται δεν είναι απλώς η λήψη κάποιων μέτρων
αντιδημοφιλών, αλλά η κυριολεκτική σάρωση των πάντων. Λίγο ακόμη και
αίσθημα ματαιοπονίας θα καταλάβει τους πολίτες, και τους ασκούντες την
εξουσία, οπότε το διακύβευμα θα αφορά εκτός από την οικονομία και το
πολιτικό σύστημα της χώρας. Είθε να διαψευσθούν παρόμοιες ανησυχίες.
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 15/04/2010)