Οι Αφορισμοί και το ΔΝΤ

Αν είναι κακό να προσφύγουμε στον μηχανισμό στήριξης με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, υπάρχει κάτι χειρότερο: να μην προσφύγουμε, όπως ανεύθυνα διακινούν πολλοί. Και καλά! Να έχει πρόβλημα η Αριστερά με το ΔΝΤ είναι κατανοητό. Η ελληνική Δεξιά τι αριστερίστικο καημό τραβάει;

Ολόκληρη η μυθολογία της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι στημένη στον διαβολικό καπιταλισμό, αρχιερείς του οποίου είναι διεθνείς οργανισμοί όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ. Γι’ αυτούς τους έσχατους δανειστές χωρών φτιάχτηκαν μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα. Η μισή αλήθεια είναι ότι το ΔΝΤ επιβάλλει τη λήψη ορισμένων μέτρων. Ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι επιβάλλει τη λήψη εκείνων των μέτρων που αν κάποια χώρα τα είχε υιοθετήσει νωρίτερα, δεν θα κατέληγε στο ΔΝΤ. Ολόκληρο ψέμα είναι αυτό που επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία η Νέα Δημοκρατία, ότι δηλαδή «το ΔΝΤ είναι καταστροφή». Πόθεν προκύπτει αυτό; Υπάρχει κάποια μελέτη που να το τεκμηριώνει ή αποφαίνεται με βάση τα παλιά ντοκιμαντέρ της Κομιντέρν;

Το ΔΝΤ δεν είναι ούτε καταστροφή ούτε ευλογία. Για κάποιες χώρες είναι ανάγκη. Για την Ελλάδα είναι ένα συμπλήρωμα στη χρηματοδοτική βοήθεια της Ε.Ε., ένα κομμάτι του μηχανισμού βοήθειας που μπήκε για να νιώσουν οι Γερμανοί καλύτερα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πολιτική της Γερμανίας από το 2008 στόχευε στην καθ’ ολοκληρία παραπομπή της χώρας μας στο ΔΝΤ. Με τις υπόλοιπες χώρες και ύστερα από επίμονες διαπραγματεύσεις, πετύχαμε να συμμετάσχει το Ταμείο μόνο κατά το ένα τρίτο στον μηχανισμό.

Η επιτυχία δεν συνίσταται στο γεγονός ότι ο «διάβολος» βάζει μόνο το ένα πόδι στη χώρα αντί να μπει ολόκληρος. Ετσι κι αλλιώς, για να ορθοποδήσει η χώρα, χρειάζεται συγκεκριμένα πράγματα, τα ίδια που ζητούν και ΔΝΤ και Ε.Ε. Η επιτυχία συνίσταται στο ύψος της χρηματοδότησης. Χωρίς τα άλλα 2/3 του μηχανισμού, δηλαδή τα δάνεια των Ευρωπαίων, το ύψος της χρηματοδότησης θα ήταν πενιχρό και τα περιθώρια ελιγμών μας για να βρούμε την έξοδο από την κρίση πιο μικρά.

Πορευτήκαμε 35 χρόνια δέσμιοι των αφορισμών χωρίς σκέψη. Τώρα που λόγω αυτών των αφορισμών φτάσαμε στο χείλος της χρεοκοπίας, θα πρέπει να αλλάξουμε. Κυρίως θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε.