Τους τελευταίους έξι μήνες, πετυχαίνει κανείς μεγάλο αριθμό
«καταστροφολογικών» άρθρων στον διεθνή τύπο, σε πληθώρα εφημερίδων και
ιστοσελίδων, από συγγραφείς διαφορετικών καταβολών και σε τομείς από την
ενέργεια μέχρι το περιβάλλον και από την οικονομία μέχρι την επιστήμη. Κοινό
μήνυμα δεν είναι η αίσθηση του επείγοντος που θα πρέπει να μας συνεπάρει ώστε
να προβούμε στις αλλαγές που προτείνουν και να γλιτώσουμε τα χειρότερα. Σε πολλές
περιπτώσεις το μήνυμα είναι η απελπισία και η ανημπορία.
Η αρχή έγινε τον Δεκέμβριο με τη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης. Η
αποτυχία της διεθνούς πολιτικής να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της Κλιματικής
Αλλαγής πυροδότησε μια σειρά δημοσιευμάτων, με τη συνοδεία επιστημονικών
μελετών του ΟΗΕ και άλλων φορέων, τα οποία προειδοποιούσαν ότι έχουμε
υποτιμήσει τις επιπτώσεις του φαινομένου για τον πλανήτη μας.
Από τον Ιανουάριο και μετά, κυριάρχησε στα πρωτοσέλιδα η
Ελλάδα και οι καταστροφικές επιπτώσεις που θα έχει για την Ε.Ε. το
δημοσιονομικό της αδιέξοδο. Από τον Ρουμπίνι μέχρι τον Μύνχαου, δεκάδες
οικονομολόγοι έχουν αναλύσει διεξοδικά το ζήτημα, πολλές φορές με αμφιλεγόμενα
κίνητρα πίσω από τις «προσωπικές» τους εκτιμήσεις. Η παρουσία των άρθρων αυτών
στις πρώτες σελίδες των
Financial
Times
και της
Wall
Street
Journal
είναι βέβαιο πως συνέβαλε κατά πολύ στην καθιέρωση ενός κλίματος διεθνώς, το
οποίο είναι άκρως επιζήμιο όχι μόνο για την οικονομία μας, αλλά και για το ίδιο
το ποιόν μας ως λαός.
Τους τελευταίους δύο μήνες, ήρθε η σειρά του πετρελαίου. Η άνοδος
και σταθεροποίηση της τιμής του βαρελιού κοντά στα 85 δολάρια έδωσε τροφή στις
θεωρίες περί ελλείψεως και έφερε στο προσκήνιο για άλλη μια φορά το διαβόητο «
peak
oil», δηλαδή την στιγμή της
κορύφωσης της παγκόσμιας παραγωγής που όλοι φοβούνται. Ενδεικτικά αναφέρουμε
σοβαρές μελέτες και εκθέσεις του αμερικανικού στρατού, του Κουβέιτ, της
Βρετανίας και ορισμένων άλλων φορέων, κυβερνήσεων και ιδρυμάτων, οι οποίοι
τοποθετούν την κορύφωση μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, γεννά υποψίες το γεγονός ότι συχνά
οι αναλυτές που προειδοποιούν για το
peak
oil, τονίζουν ταυτόχρονα και την ανεπάρκεια των ΑΠΕ να το
αντικαταστήσουν στο ενεργειακό μείγμα. Τελικά τα άρθρα αυτά γράφονται για να
πολεμήσουν το πετρέλαιο ή για να πιέσουν τις κυβερνήσεις να επενδύσουν
περισσότερα στην παραγωγή του;
Γενικότερα πάντως, είναι βέβαιο πως η ανθρωπότητα περνά μια
εποχή απαισιοδοξίας και βαθιών συστημικών αλλαγών, πολλές από τις οποίες οφείλονται
στα προβλήματα του περιβάλλοντος και της ενέργειας. Στο καθένα από τα ανωτέρω
ζητήματα υπάρχουν και πολλοί ειδικοί και αναλυτές που με ψυχραιμία και δίχως
σκοπιμότητες προσφέρουν λύσεις, αρκεί να τις εφαρμόσουμε. Σε οποιαδήποτε
περίπτωση, χρήσιμο είναι να μην παρασυρόμαστε από τους προφήτες της καταστροφής,
παρόλο που οι 23 Δεκεμβρίου του 2012 είναι κοντά…