Η επίσκεψη Ερντογάν, που τον πλαισίωνε κουστωδία επιχειρηματιών με
προτάσεις συνεργασίας σε διάφορους τομείς, δημιουργεί το έναυσμα για να
αναρωτηθούμε τι είδους επενδύσεις θέλουμε εμείς και με ποιόν τρόπο.
Η ελληνική γραφειοκρατία, οι ατέρμονες καθυστερήσεις, οι
παντοειδείς αγκυλώσεις, ενίοτε πολιτικές και συνδικαλιστικές, δημιούργησαν ένα
εκρηκτικό μίγμα για πολλά χρόνια, ικανό να αποθαρρύνει την προσέγγιση ξένων
επενδύσεων στη χώρα. Εσχάτως προστέθηκε και η κακώς εννοούμενη και κατά
περίπτωση οικολογική προσέγγιση, που αποπροσανατολίζει μη ενημερωμένες τοπικές
κοινωνίες. Το αποτέλεσμα: να φεύγουν απηυδισμένοι ξένοι επενδυτές και η χώρα να
δυσφημίζεται.
Πρόσφατο παράδειγμα η ιταλική
Enel, η οποία
αποχώρησε από την
Endesa
Hellas, στο πλαίσιο μιας γενικότερης αναδιάρθρωσης των επενδυτικών
σχεδίων της στην Ευρώπη. Αφού δεν έβλεπε φως στην ελληνική ηλεκτρική αγορά,
στην οποία κυριαρχεί η παντοιοτρόπως προστατευμένη ΔΕΗ, τα μάζεψε και έφυγε.
Τρεις ακόμη εταιρίες ιατροτεχνολογικού περιεχομένου, αμερικανικές αυτή τη φορά,
ετοιμάζονται να ακολουθήσουν το παράδειγμα της
Enel,
αγανακτισμένες για τον τρόπο που λειτουργεί όχι μόνον ο δημόσιος τομέας, που
τις χρωστά, όπως λένε, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, αλλά και από τις μίζες που
όφειλαν να καταβάλουν σε γιατρούς, προκειμένου να «διευκολύνουν» την προώθηση
των προϊόντων τους στην αγορά. Έχουν και όνομα. Είναι οι
, Covidien Tyko, 3M και
Beckton Dickinson. Την ίδια στιγμή πολλές ξένες
εταιρίες συρρικνώνουν την παρουσία τους στην Ελλάδα, προφανώς, ως πρώτο βήμα
για την οριστική αποχώρηση τους.
Θα μείνουμε στον τομέα της ενέργειας, μια που θεωρείται αυτή τη
στιγμή ένας από τους ελάχιστους τομείς, που έχει όλες τις προϋποθέσεις να
παράξει επενδύσεις και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Πρόσφατα Έλληνας
επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στον τομέα αυτό έλεγε με δικαιολογημένο
παράπονο ότι «η Ελλάδα δεν είναι φιλόξενη για τους επενδυτές, σε αντίθεση με
άλλες χώρες, όπου είναι καλοδεχούμενοι και τυγχάνουν και ενισχύσεων». Το
παράδειγμα της Τουρκίας, έστω κι αν δεν μας αρέσει η σύγκριση, είναι
χαρακτηριστικό. Η γείτων θεωρείται ότι είναι πολύ μπροστά από εμάς στον τομέα
της ενέργειας. Δεν έχει αναστολές στην υποδοχή ξένων κεφαλαίων, αντίθετα, κάνει
ό,τι μπορεί για να τη διευκολύνει. Και θα τη βρούμε στο εξής μπροστά μας ως
ικανό ανταγωνιστή.
Για φέτος έχει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων
στον ενεργειακό τομέα, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται, η κρατική εταιρία
ηλεκτροπαραγωγής
EUAS
και η επίσης κρατική εταιρία διανομής φυσικού αερίου
Baskent
Dogalgaz. Η τουρκική κυβέρνηση
επιδιώκει να ιδιωτικοποιήσει περί τους 47 ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς.
Επιπλέον, έχει παραχωρήσει τη θαλάσσια ζώνη οικονομικού ενδιαφέροντος στη Ρωσία
για τη διέλευση του αγωγού
South
Stream
από τη Μαύρη Θάλασσα και παράλληλα, έχει εξασφαλίσει τη στήριξη της ρωσικής
κυβέρνησης για τον αγωγό πετρελαίου Σαμψούντα-Τσεϊχάν, ευθέως ανταγωνιστικού
του δικού μας Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.
Υπάρχουν
ήδη ξένες ενεργειακές εταιρίες, παρούσες στην Ελλάδα, που αγωνίζονται εδώ και
χρόνια να πείσουν τις ελληνικές κυβερνήσεις για τις προθέσεις τους να
ακουμπήσουν κεφάλαια στον ενεργειακό τομέα και οι οποίες αρχίζουν και
αλληθωρίζουν προς Τουρκία μεριά, με την υπομονή τους για τα ελληνικά δεδομένα
να αρχίζει να εξαντλείται.
Τι
κάνουμε εμείς μπροστά σε αυτήν την κατάσταση; Πανηγυρίζουμε για τα αραβικά
κεφάλαια από το Κατάρ, που επιδιώκουν να στήσουν επένδυση στον Αστακό
Αιτωλοακαρνανίας, για κατασκευή τερματικού σταθμού
LNG και
LPG, σε συνδυασμό με μονάδα ηλεκτροπαραγωγής
ισχύος 1010
MW,
με καύσιμο
LPG.
Και πού είναι το πρόβλημα, θα αναρωτηθείτε δικαίως. Καταρχήν, ξεκινά με το ποιο
υπουργείο είναι υπεύθυνο για τις συνομιλίες με τους Καταρινούς. Το Επικρατείας
ανακοίνωσε πρώτο την πρόθεση των αράβων να στήσουν στη χώρα μας τη συγκεκριμένη
επένδυση. Στη συνέχεια, το ΥΠΕΚΑ υπέγραψε μαζί τους Μνημόνιο Συνεργασίας για
τον τομέα του φυσικού αερίου και των ΑΠΕ. Και το ΥΠΕΞ άλλο Μνημόνιο Συνεργασίας
για την επένδυση στον Αστακό.
Τρία υπουργεία εμπλέκονται ως τώρα και την ίδια
στιγμή αν θέλεις να μάθεις περισσότερες λεπτομέρειες δεν βρίσκεις άκρη. Ο ένας
παραπέμπει στον άλλο. Κατά δεύτερο και πολύ πιο σημαντικό είναι το
know
How της επένδυσης για τη μονάδα
ηλεκτροπαραγωγής με
LPG.
Πρώτα πρώτα αυτού του είδους το καύσιμο δεν χρησιμοποιείται διεθνώς σχεδόν πουθενά,
μόνον μία μονάδα αυτού του είδους βρέθηκε στο Πακιστάν (!). Η τεχνολογία
χρησιμοποίησης του δεν είναι ευρέως γνωστή και το σημαντικότερο είναι ότι το
LPG συνεπάγεται σοβαρά προβλήματα ασφάλειας
τόσο στη μεταφορά όσο και στην αποθήκευση του. Ήδη, η υπουργός ΠΕΚΑ φέρεται να
έχει διατυπώσει επιφυλάξεις για τη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής, λόγω της
επικινδυνότητας του καυσίμου. Προφανώς οι Άραβες δεν βρήκαν ευήκοα ώτα σε
ευρωπαϊκές χώρες, ενώ η Ελλάδα, στην αγωνία της να φέρει κεφάλαια πάσει θυσία
σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία που περνά, άνοιξε την πόρτα της χωρίς άλλες
σκέψεις. Και γαία πυρί μιχθήτω.
Μόλις
την προηγούμενη εβδομάδα ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι αναλαμβάνει την εποπτεία
των μεγάλων επενδύσεων στη χώρα, προκειμένου να παρακάμψει τις γραφειοκρατικές
διαδικασίες, που αναχαιτίζουν πολλές φορές επενδυτικά σχέδια. Ανατέθηκε μάλιστα
στον υπουργό Άμυνας (και τέταρτο υπουργείο τώρα) να επεξεργασθεί νομοσχέδιο,
που θα επιτρέπει να εγκρίνονται οι μεγάλες επενδύσεις που θα έρχονται στη χώρα
με διαδικασίες-εξπρές.
Τα
σχόλια δικά σας!