Η Τουρκία υπέγραψε συμφωνία με τη Ρωσία για την κατασκευή
πυρηνικού σταθμού. Η Τουρκία πρωτοστάτησε στην υπογραφή της συμφωνίας με το
Ιράν για την ανταλλαγή των πυρηνικών του καυσίμων. Η Τουρκία προχώρησε σε
συμφωνία με το Αζερμπαϊτζάν για την προμήθεια φυσικού αερίου. Η τουρκική
Botas αποφασίστηκε να
συμμετάσχει στον αγωγό Ποσειδών. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ειδήσεις των
τελευταίων εβδομάδων, οι οποίες αποδεικνύουν το εύρος και την επιτυχία της
εξωτερικής πολιτικής της γειτονικής χώρας.
Υπό την ηγεσία του Ερντογάν, η Τουρκία έχει αναβαθμισθεί
διεθνώς. Ειδικά η συμφωνία με το Ιράν αποτελεί μια εξυπηρέτηση προς τους
Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, παρά τις δηλώσεις της Ουάσιγκτον. Είναι γνωστό
άλλωστε, ότι οι ΗΠΑ θεωρούν το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης υπ’ αριθμόν ένα
απειλή για την ασφάλειά τους και για αυτή του Ισραήλ. Η Άγκυρα έπαιξε σωστά τα
χαρτιά της και εκμεταλλεύτηκε τη σχέση της με το Ιράν. Λογικό είναι στη
συνέχεια να απολαύσει και τους καρπούς των προσπαθειών αυτών.
Εξ ίσου σημαντική όμως είναι και η κατασκευή του πρώτου
τουρκικού πυρηνικού σταθμού στο Ακούγιου. Οι Τούρκοι, μέσω των ρωσικών κρατικών
ομίλων, θα αποκτήσουν πολύτιμη τεχνογνωσία στον τομέα αυτόν, τη στιγμή που οι
δήθεν οικολόγοι στην Ελλάδα υποδαυλίζουν τις νοοτροπίες της δεκαετίας του 1980
και του Τσέρνομπιλ, αγνοώντας σκόπιμα την πραγματικότητα σε ότι έχει σχέση με
την πυρηνική ενέργεια. Επίσης αδυνατούν να δεχθούν τα οφέλη που έχει ένας
πυρηνικός σταθμός για το περιβάλλον, μέσω των εκπομπών διοξειδίου που
εξοικονομούνται από τη λειτουργία του.
Ακόμα και η γλώσσα που χρησιμοποίησε ο κ. Ερντογάν κατά την
επίσκεψή του στην Αθήνα μαρτυρά έναν αέρα ανωτερότητας απέναντί μας. Σαν να μας
θεωρεί τέως ανταγωνιστές, οι οποίοι δεν έχουν να αντιτάξουν κάτι ουσιαστικό
στις επιτυχίες της τουρκικής πλευράς, τόσο σε επίπεδο εξωτερικής
πολιτικής-άμυνας, όσο και στην ίδια την ενέργεια και τις σχετικές επενδύσεις.
Ακόμα και ο πολυδιαφημισμένος αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη οδεύει προς
ακύρωση, εν μέρει λόγω των αντιδράσεων στον Έβρο, οι οποίες προκαλούν αγανάκτηση
στη Μόσχα.
Απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι η αλλαγή νοοτροπίας σε μια
μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού. Πρέπει να δούμε το θέμα της Τουρκίας πιο
ανταγωνιστικά σε επίπεδο ψυχολογίας και φιλοδοξιών. Αντί να υιοθετούμε μια
εσωστρεφή και ζηλότυπη νοοτροπία, πρέπει να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς
καλύτερα ώστε να αναβαθμίσουμε τη διεθνή μας θέση και να θυσιάσουμε κάποια επουσιώδη
στην πορεία. Ειδικά στον τομέα της ενέργειας, είναι απαράδεκτο να «κολλάνε»
έργα διεθνούς κλίμακας στις (συχνά ωφελιμιστικές) αντιδράσεις ορισμένων
ανθρώπων (μέσω του ΣτΕ), τα οποία σίγουρα θα έχουν πλεονεκτήματα για το σύνολο των
Ελλήνων και όχι μόνο για τις επιχειρήσεις που τα αναλαμβάνουν.
Οι αντιδράσεις αυτές σε συνδυασμό με την έλλειψη συνέπειας
στο ρυθμιστικό/νομοθετικό πλαίσιο, αποτελούν τα δύο βασικότερα εμπόδια για τις
ενεργειακές επενδύσεις στη χώρα μας, είτε πρόκειται για τις ΑΠΕ, είτε για τις
διεθνείς διασυνδέσεις, είτε για την παραγωγή πετρελαίου, είτε για την ανάπτυξη
της εγχώριας πράσινης βιομηχανίας, είτε για την καινοτομία. Η επίλυση του
γρίφου αυτού θα έδινε μια τρομερή ώθηση στον κλάδο της ενέργειας και μια βάση
για την οικονομία της χώρας με άξονα δεκαετιών.