Με αγωνία παρακολούθησε
ο πλανήτης την ύστατη προσπάθεια της
ΒΡ να ελέγξει την διαρροή στον Κόλπο
του Μεξικού, μέσω της επιχείρησης «
top
kill», με τα πρώτα αποτελέσματα
να είναι ενθαρρυντικά. Η εταιρεία μάλιστα
αναγκάστηκε να δώσει εικόνα ζωντανά
από τη διαρροή στο
internet,
μια κίνηση που από μόνη της σημαίνει
πολλά για την έκταση της όλης υπόθεσης.
Το κόστος του (όποιου)
καθαρισμού και των αποζημιώσεων έχει
εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ
αντιθέτως, η μετοχή της ΒΡ έχει χάσει
το ένα τέταρτο της αξίας της, οδηγώντας
σε ζημιά 50 δις δολαρίων. Τη «νύφη» όμως
πρόκειται να την πληρώσουν και οι
υπόλοιπες «αδελφές», όπως η
Shell,
αφού ο πρόεδρος Ομπάμα ανακοίνωσε την
απαγόρευση των εξορύξεων στην περιοχή
της Αρκτικής, σε μια προσπάθεια κατευνασμού
του δημοσίου αισθήματος στις ΗΠΑ.
Η
Shell,
πλουσιότερη εταιρεία του πλανήτη για
το 2009, έχει εξασφαλίσει δικαιώματα
εκμετάλλευσης στην Αρκτική, στη θάλασσα
Τσούκσι και Μποφόρ και φιλοδοξούσε από
τον Ιούλιο να ξεκινήσει τις εξορύξεις.
Η απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης
φυσικά δεν είναι μόνο επικοινωνιακού
χαρακτήρα, αφού μια ενδεχόμενη διαρροή
στην Αρκτική θα είναι πολύ πιο δύσκολο
να αντιμετωπισθεί. Η προσπάθεια των
αρχών θα πρέπει να επικεντρωθεί τόσο
στην πρόληψη, όσο και στην αντιμετώπιση
αυτών των περιστατικών, καθώς η διαρροή
από το υπέδαφος είναι πολύ χειρότερη
σε σχέση με τη διαρροή από ένα δεξαμενόπλοιο.
Από τη στιγμή που θα
«κλείσει» οριστικά η συγκεκριμένη
διαρροή, πρόκειται να αρχίσει η διαδικασία
της τιμωρίας των ενόχων. Η αρχική
προσπάθεια της ΒΡ να τα ρίξει όλα στον
εργολάβο της (
Transocean) ήταν
μάλλον ανώριμη και η όλη υπόθεση έχει
μεγάλη σημασία κυρίως για τη ρύθμιση
της πετρελαϊκής βιομηχανίας εν γένει
και όχι για τον συγκεκριμένο όμιλο. Αυτό
αληθεύει, ιδίως αν αναλογιστούμε ότι
οι πετρελαϊκές είναι αναγκασμένες να
«κυνηγούν» κοιτάσματα πετρελαίου σε
ολοένα και μεγαλύτερα βάθη και με
υψηλότερο κόστος ως εκ τούτου. Οι
απανταχού κυβερνήσεις πρέπει να
ισορροπήσουν ανάμεσα στην ανάγκη
αποφυγής περιβαλλοντικών καταστροφών
και στην ανάγκη εκμετάλλευσης των
πετρελαϊκών κοιτασμάτων, σε μια περίοδο
που οι υπόλοιπες μορφές ενέργειας δεν
έχουν ωριμάσει ακόμα αρκετά ώστε να
αντικαταστήσουν δια παντός τους
υδρογονάνθρακες.
Το ατύχημα στον Κόλπο
του Μεξικού σημειώθηκε σε μεγάλο βάθος,
όπου οι τεχνικές προκλήσεις είναι
δυσανάλογα μεγάλες σε σχέση με τις
εξορύξεις σε μικρά βάθη, οι οποίες είναι
σχετικά απλή υπόθεση με τη σημερινή
τεχνολογία. Συνεπώς, με ένα καλό ρυθμιστικό
πλαίσιο, οι αντίστοιχες προσπάθειες
στο μέλλον στον ελλαδικό χώρο (Αιγαίο
και Κύπρο), δεν πρέπει να προκαλούν
ανάλογους φόβους. Το συγκεκριμένο
ατύχημα με την πετρελαιοκηλίδα στον
Κόλπο του Μεξικού επ ουδενί δεν πρέπει
να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για την
αναβολή για μια ακόμη φορά της έναρξης
μιας προσπάθειας για την εξερεύνηση
και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στον
ελλαδικό χώρο.