Δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν με το Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με
το ΔΝΤ. Ή ότι ορισμένοι υπουργοί δεν μπήκαν καν στον κόπο να το αναγνώσουν, ή
ότι η κυβερνητική μηχανή αποποιείται, με βραχυπρόθεσμη λογική, των δεσμεύσεων
που ανέλαβε έναντι αυτού, σε μια προσπάθεια να περισωθούν τα ιδεολογικά
ασημικά, φορτώνοντας αργότερα στο «κακό» ΔΝΤ όλα όσα εκχώρησε να γίνουν.
Όμως,
αν διαβάσει κανείς το Μνημόνιο -και είναι πολύ εύκολο να το βρει κανείς- θα
διαπιστώσει ότι έχουμε βάλει την υπογραφή μας, μεταξύ άλλων, και στην αποδοχή
του υποχρεωτικού ελέγχου ανά τρίμηνο από την τρόϊκα συγκεκριμένων και όχι
επιθυμητών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες συναρτώνται άμεσα με την εκταμίευση της
οικονομικής βοήθειας. Συνεπώς, ο στρουθοκαμηλισμός και οι επιδιωκόμενες
καθυστερήσεις δυσάρεστων μέτρων γεννούν απορίες με πολλές ουρές…
Αυτή η εικόνα «κουμπώνει» απόλυτα στον τομέα της ενέργειας. Το πρώτο πράγμα
για το οποίο δεσμευθήκαμε έναντι του Μνημονίου είναι η ουσιαστική απελευθέρωση
της αγοράς ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Το πακέτο περιλαμβάνει από τις
αποκρατικοποιήσεις, έως το άνοιγμα της αγοράς προς όλους τους συμμετέχοντες, σε
ισότιμη βάση. Δεν είναι δυνατόν στο ΥΠΕΚΑ να μην γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό
πρακτικά.
Αντιθέτως, από τις μέχρι στιγμής αποφάσεις που έχουν προωθηθεί φαίνεται ότι
επιμένουμε σε μια ελληνικής εκδοχής απελευθέρωση, κόντρα ακόμη και στα
κοινοτικά δεδομένα. Οι λιγοστές αποκρατικοποιήσεις που ανακοινώθηκαν -η εξής
μία, στη ΔΕΠΑ- ούτε καν έχουν προωθηθεί, ενώ δεν υφίσταται ούτε ως σκέψη να
πειράξει κανείς τη ΔΕΗ. Από τη μείωση του ποσοστού του δημοσίου σε αυτήν έως
και την πώληση παλαιών μονάδων. Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε
casus
belli για τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και
ποιος χρειάζεται αυτή τη στιγμή το ισχυρό συνδικάτο να κατεβάζει τους διακόπτες
σε όλη τη χώρα…
Επίσης, οι αλλαγές στη χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρισμού τρενάρονται όσο
γίνεται περισσότερο, με ευθύνη της κυρίαρχης ΔΕΗ, το ίδιο και η
ορθολογικοποίηση της λιανικής αγοράς μέσω των τιμολογίων, ενώ το υπουργείο
συνέστησε δύο επιτροπές για τις μεταρρυθμίσεις στους τομείς του ηλεκτρισμού και
του φυσικού αερίου, στο πλαίσιο του τρίτου ενεργειακού πακέτου, έβαλε
εκπροσώπους από όλη την αγορά και ησύχασε ότι έκανε το καθήκον του. Τώρα αν
στις επιτροπές αυτές γίνεται διάλογος κωφών ποιόν νοιάζει. Όσο για την εκχώρηση
των λιγνιτικών αποθεμάτων και σε ιδιώτες, μπορεί να περιμένει στο όνομα της
διαφάνειας.
Τι καταφέραμε με όλα αυτά; Πρώτο και σημαντικό να χαθεί πολιτικός χρόνος,
στη διάρκεια του οποίου θα είχαμε τη δυνατότητα ενδεχομένως να
διαπραγματευθούμε ήπιες και σταδιακές λύσεις. Δεύτερον, οι αξιωματούχοι στην
αρμόδια Γενική Διεύθυνση Ενέργειας της Κομισιόν, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες υπάλληλοι (!), να
έχουν χάσει πλέον την υπομονή τους μαζί μας -το διατυπώνουμε κομψά-. Και τρίτον και πιο σημαντικό, να έρχεται στην
Αθήνα σε λίγες ημέρες κλιμάκιο της τρόϊκας αποκλειστικά για τα ζητήματα της
ενέργειας, ιδιαιτέρως διαβασμένο και έτοιμο να απαιτήσει -και όχι να
διαπραγματευθεί- τις αλλαγές που περιλαμβάνει το Μνημόνιο.
Σημειωτέον, ότι αμέσως μετά θα έρθει και το ενισχυμένο κλιμάκιο για το
γενικό έλεγχο. Παράλληλα, έχουν ενεργοποιηθεί και οι διαδικασίες για την
παραπομπή της χώρας στο ευρωδικαστήριο για μια σειρά παραβάσεων τόσο στον
ηλεκτρισμό όσο και στο φυσικό αέριο.
Και εμείς τι κάνουμε ενόψει όλων αυτών; Προσπαθούμε να υποβαθμίσουμε τη
σημασία της έλευσης της τρόϊκας, καθώς και του γεγονότος των παραπομπών, με την
προσδοκία ότι οι συζητήσεις θα γίνουν πίσω από κλειστές πόρτες και μετά θα
βγούμε να πούμε ό,τι μας συμφέρει. Αν αυτό δεν είναι στρουθοκαμηλισμός τότε
σίγουρα συνιστά έναν επικίνδυνο ερασιτεχνισμό.
Ο Σεπτέμβριος όμως δεν απέχει πολύ, που εμπεριέχει την υποχρέωση μας να
εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα με τις ρυθμίσεις για τη χονδρεμπορική αγορά και ΚΥΑ
για την ορθολογικοποίηση της λιανικής αγοράς. Και καθώς βρισκόμαστε περίπου
δυόμισι μήνες πριν, κάνοντας βηματισμό χελώνας, θεωρείται ορατή πλέον η προοπτική η τρόϊκα να επιβάλει
δραστικές επιλογές, από την πώληση σταθμών της ΔΕΗ μέχρι την πλήρη απελευθέρωση
των τιμολογίων από τις αρχές του 2011, με την απειλή της διακοπής της βοήθειας.
Και ποιος ξέρει και τι άλλο. Και τότε θα είναι πολύ αργά για να περισωθεί
οτιδήποτε. Τα ψέματα έχουν τελειώσει προ πολλού.