Μουδιασμένη και σε
στάση αναμονής τελεί η αγορά ενέργειας. Και δεν οφείλεται αυτό στη θερινή
ραστώνη που βαίνει πια προς το τέλος της. Σχεδόν ένας χρόνος έχει συμπληρωθεί
από τη νέα διακυβέρνηση και κανένα από τα ανοικτά μέτωπα της ενέργειας δεν έχει κλείσει. Αντίθετα,
έχουν ανοίξει και άλλα, ελέω τρόϊκας, τα οποία φαίνεται ότι παίρνουν και νέα
παράταση ως τα τέλη του έτους.
Η αρμόδια υπουργός
ΠΕΚΑ κατέστησε γνωστό ότι στο τέλος του έτους θα παρουσιάσει τις προτάσεις και
επιλογές της κυβέρνησης τόσο για τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, όσο και
για το κρίσιμο ζήτημα που θέτει μετ’ επιτάσεως Κομισιόν και τρόϊκα για την
πραγματική απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας. Θα περιμένουμε, δηλαδή, άλλους
τέσσερις μήνες για να αποφασίσει η κυβέρνηση, πώς θα λειτουργεί η ΔΕΗ, αν θα
«σπάσει» και πώς σε εταιρίες διανομής και εμπορίας, πώς θα αποκτήσουν και οι
ιδιώτες παραγωγοί πρόσβαση στη λιγνιτική παραγωγή, ποιος θα είναι ο ρόλος του
ΔΕΣΜΗΕ και πόσο ανεξάρτητη θα καταστεί η ΡΑΕ. Θα περιμένουμε ακόμη ως τότε να
δούμε ποια θα είναι η εθνική ενεργειακή στρατηγική και τι θα γίνει τελικά και
με την έρευνα υδρογονανθράκων. Ως τότε φαίνεται ότι η στασιμότητα θα
χαρακτηρίζει την αγορά ενέργειας, φαινόμενο που μπορεί να διευκολύνει την κυβέρνηση
ενόψει δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, αποθαρρύνει όμως και δημιουργεί
τεράστια προβλήματα στο σχεδιασμό των επιχειρήσεων που έχει μεσομακροπρόθεσμο
ορίζοντα, σε μια περίοδο μάλιστα που οι επενδύσεις είναι άκρως απαραίτητες για
την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.
Όταν ανέλαβε τις
αρμοδιότητες της η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ σήκωσε δυνατά τη σημαία της
πράσινης ανάπτυξης και υποσχέθηκε άμεσες παρεμβάσεις και ξεμπλοκάρισμα των
εκκρεμών ζητημάτων που ταλάνιζαν την ενεργειακή αγορά. Τι έχει γίνει από τότε;
Το μόνο πράσινο που μπορεί να επιδείξει η κυβέρνηση είναι η κομματική ταυτότητα
της. Ελάχιστα πράσινα μεγαβάτ προστέθηκαν, επενδύσεις όπως αυτές των θαλάσσιων
αιολικών πάρκων φρεναρίσθηκαν, οι ιδιώτες παραγωγοί της θερμοηλεκτρικής
ενέργειας βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν κίνδυνο απαξίωσης των επενδύσεων τους λόγω
των αλχημειών στη χονδρεμπορική τιμή του ρεύματος, ενώ η λιανική αγορά πριν
καλά-καλά ξεκινήσει καλείται να λύσει μια σειρά «παιδικές ασθένειες», που την
οδηγούν σε πισωγύρισμα.
Παρά τις ισχυρές
πιέσεις της τρόϊκας για την άμεση απελευθέρωση της αγοράς, φθάνοντας να ζητά
μέχρι και πώληση μονάδων της ΔΕΗ, η κυβέρνηση φαίνεται να κερδίζει πολιτικό
χρόνο ως τα τέλη του έτους, ενώ η δυστοκία στα δημόσια ταμεία την υποχρεώνει
ακόμη και να πάρει πίσω τις υποσχέσεις της για ταχύτατη προώθηση των ερευνών
για υδρογονάνθρακες. Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι οι επιταγές της τρόϊκας
για τις παρεμβάσεις στον ενεργειακό τομέα, ως προϋπόθεση για την εκταμίευση της
δεύτερης δόσης του δανείου είναι ιδιαιτέρως σκληρές και φαίνεται ότι τελικά η
κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να κάνει αλλιώς, είτε το θέλει, είτε όχι. Επιταγές
που περιλαμβάνουν τη διάθεση του 40% της λιγνιτικής παραγωγής στους ιδιώτες,
είτε με την πώληση μονάδων της ΔΕΗ, είτε με εκχώρηση λιγνιτικών κοιτασμάτων σε
ιδιώτες. Καλείται μάλιστα η κυβέρνηση εντός του Σεπτεμβρίου να αποφασίσει ποιες
μονάδες της ΔΕΗ θα μεταβιβάσει σε ιδιώτες, με τη διαδικασία να πρέπει να έχει
ολοκληρωθεί ως το Μάρτιο του 2011. Υποχρεώνεται, επίσης, εντός του επόμενου
μηνός να προχωρήσει σε νέους διαγωνισμούς και για άλλα κοιτάσματα λιγνίτη, πλην
της Βεύης, η παραχώρηση της οποίας σχεδόν έχει περιπέσει σε τέλμα. Μέχρι τέλη
Σεπτεμβρίου, εξάλλου, θα πρέπει να έχουν εκδοθεί το Προεδρικό Διάταγμα και η
ΚΥΑ τόσο για τις νέες ρυθμίσεις στη χονδρεμπορική αγορά, όσο και για την
απελευθέρωση των τιμολογίων.
Και τι κάνει μπροστά
σε όλα αυτά η κυβέρνηση; Δια στόματος της αρμόδιας υπουργού ΠΕΚΑ, το σχέδιο για
την απελευθέρωση (;) της ενεργειακής αγοράς μετατίθεται για το Δεκέμβριο. Και
γιατί όχι; Ανασχηματισμός έρχεται, οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές
πιέζουν, γιατί να υπάρξει βιασύνη; Και δεν πάει να φωνάζει η τρόϊκα…Σου λέει,
θα είμαστε εδώ άραγε και τον επόμενο μήνα; Μόνον που το παγόβουνο έχει αρχίζει
ήδη να γίνεται ορατό….