Έχει δίκαιο ο
Τούρκος πρωθυπουργός Recep Tayyip Erdoğan όταν παραπονιέται ότι
ακόμα δεν έχει λυθεί το θέμα της τροφοδοσίας με φυσικό αέριο των αγωγών, που θα
διέρχονται από τη χώρα του για να μεταφέρουν Κασπιανό αέριο στην ενεργειακά
πεινασμένη Ευρώπη. Το μήνυμά του προς τις Ευρωπαϊκές χώρες που θα εισάγουν το
αέριο, αλλά και προς τη διεθνή κοινότητα, ιδιαίτερα τις ΗΠΑ που έχουν
στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή, ο Τούρκος πρωθυπουργός το έστειλε από το
βήμα του “Black Sea Energy and Economic Forum”, που πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στην
Κωνσταντινούπολη και οργανώνεται από το Atlantic Council.
Μιλώντας κατά την
έναρξη των εργασιών του εν λόγω συνεδρίου, ο Tayyip Erdoğan αναφέρθηκε
συγκεκριμένα στον αγωγό Nabucco, στην κοινοπραξία του οποίου συμμετέχει και η Τουρκία. Υπενθυμίζουμε ότι ο εν λόγω αγωγός σχεδιάζεται να μεταφέρει 30-35 BCM’s αερίου κατ’ έτος και η διαδρομή που θ’ ακολουθηθεί θα
περνά μέσω Τουρκίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας και Ουγγαρίας για να καταλήξει στην
Αυστρία, απ’ όπου το αέριο θα διανέμεται στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Ο Τούρκος
πρωθυπουργός εδήλωσε ότι, ενώ η χώρα του είναι έτοιμη να ξεκινήσει την
κατασκευή του δικού της τμήματος του αγωγού, «παρατηρείται μία ανεξήγητη
αναβλητικότητα, με τους υπεύθυνους της κοινοπραξίας του Nabucco να μην
θέλουν να αναλάβουν σοβαρή δράση». Για να συμπληρώσει ότι στο όλο έργο
«απουσιάζει η διάσταση της προμήθειας».
Με άλλα λόγια, ο Tayyip
Erdoğan έθιξε το πιο ευαίσθητο σημείο του έργου το οποίο ως γνωστό δεν έχει
εξασφαλισμένες ποσότητες αερίου. Η δε σημερινή και μελλοντική παραγωγή αερίου
του Αζερμπαϊτζάν, στα αποθέματα του οποίου και οι τρεις υπό σχεδίαση αγωγοί
(δηλ. Nabucco, ITGI και TAP) έχουν στηρίξει τη
βιωσιμότητά τους, δεν επαρκεί ούτε για το 1/3 των προβλεπόμενων αναγκών. Ως γνωστό,
η Τουρκική κυβέρνηση εδώ και καιρό έχει υποδείξει στους υπεύθυνους για τη
σχεδίαση, κατασκευή και λειτουργία του Nabucco να στραφούν προς
το Ιράν για την εξασφάλιση των απαραίτητων ποσοτήτων, καθώς η χώρα αυτή
διαθέτει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου στον κόσμο. Η δε
εμπειρία της Τουρκίας με εισαγωγές αερίου από το Ιράν, που ξεκίνησαν πριν 5 χρόνια,
είναι απόλυτα θετική. Να σημειώσουμε ότι το 2009 η Τουρκία εισήγαγε περίπου 7.0
BCM’s αερίου από το Ιράν, καλύπτοντας το 1/5 των αναγκών της.
Ο Tayyip Erdoğan,
που είναι ένας πραγματιστής πολιτικός, επιδιώκει τη σύσφιξη των οικονομικών και
εμπορικών σχέσεων της χώρας του με το Ιράν, αφού γνωρίζει την τεράστια σημασία
των πρώτων υλών που διαθέτει σε αφθονία αυτή η χώρα. Εδώ και μήνες ο Τούρκος
πρωθυπουργός προσπαθεί να πείσει τους Δυτικούς εταίρους του για την
αναγκαιότητα διπλωματικής λύσης για το πυρηνικό θέμα του Ιράν, ώστε να μπορέσει
να προχωρήσει απρόσκοπτα μία ενεργειακή συνεργασία, με το Ιράν να αποδεσμεύει
τις απαραίτητες ποσότητες για την
τροφοδοσία της Ευρώπης. Μέχρι στιγμής η Ευρώπη κρατά μία απόλυτα υποκριτική
στάση, προφασιζόμενη ότι δεν έχει ανάγκη το Ιρανικό αέριο, φθάνοντας μάλιστα
(στην περίπτωση του αγωγού TAP) να καταγγείλει υπάρχουσες συμβάσεις. Θα πρέπει όμως οι
υπεύθυνοι για την ενεργειακή πολιτική στις Βρυξέλλες και αλλού να μας πουν από
πού θα βρουν τα 50-60 BCM’s αερίου κάθε χρόνο
για να γεμίσουν τους τρεις αγωγούς. Εκτός εάν πιστεύουν ότι στην Κασπία
πρόκειται να επιτελεσθεί το θαύμα της λίμνης Γαλιλαίας, όπου από ένα καλάθι ο
Ιησούς μοίρασε ψωμί και ψάρι σε χιλιάδες ανθρώπους…..